Jung un Old…


KW 32/24 – Jung un Old – Grillen, Deil 4   

Dei Öllern sünd in Urlaub. Dei Kinner, häbbt Oma un Opa toun Äten inlaoen. Vandaoge sünd se buuten an grillen.

Dei Stimmung wedd bäter, weil Oma nu dat Kommando aowernimmp:
„Kinner, Lüe, ick mag et nich mehr hörn. Laot us doch maol van wat änneres schnacken. Ick weit wat. Häbbt gi vandaoge all dei Zeitung läsen..? Nä..?“
Oma kick rundümme: „Stellt jou vör, dor hätt doch ein´n van dei Zeitungsheinis  denn Sänger Fredi fraogt, of hei van üm ein Inderwief  kriegen kunn. Hannelt dei nu mit sükke Froulüe?”
Aale kiekt Oma fraogend an. Un Oma rattert wieter: “Ja – un dann is hei noch so driester un fraogt, off dei Sophia Loren, dei Schauspälerin, ein´n Renn- of round´n Fuss, off sowat ähnlick, har.?! 
Also wücklich…“
Dei Kinner sünd gans verdattert un käönt dor gornix mit anfangen, bit at Frieda luuthals anfang tou lachen: „Ick weit, wat du menns Oma.“ Sei rischket sick up: „Oma, dei Reporter wull sick mit Fredi ünnerholln.Up englisch fraogt man dann nao ein In-terv-jou. Dat schriff man Interview, hätt aower mit Inderwiewer, off wat du dorut verstaohn häss, nix tou doun.
Oma, Oma, un dann sägg man uck nich Renn- of run´n Fout, sünnern man schriff Rendezvous un sägg Ron di wu..! Dei Reporter wull wäten, off dei Fredi mit dei Sophia Lorén ein Techtelmechtel off sowat hat har. Also Oma, hör tou, man sägg Ron-di-wu un fraogt nao ein In-terv- j o u !”
Oma is gans dörn Wind: „Wat säggs du – jou?“, fraogt sei upgerägd, „hätt hei jou uck fraogt..? Kinners, nu laot jou doch nich mit sükke Kerls in. Dei willt doch blots…“
„Stopp, dat reicht!“, nu wedd´t Erna touväl, „du brings aals dör´nänner Oma. Ät eis. Wi käönt glieks wieterschnacken.“
„Goue Idee“, mennt Opa, „wat schert us uck dei olle Buck? Ick glöw, dei is noch öller as ick. Laot us doch leiwer van dei lüttke Leni schnacken… Houh-houh, wenn´ck dei seih un singen hör, dann wedd mi jümmers  gans warm üm´t Hätte!“
Dat bring aower Oma noch woller trügge: „Nä, na, dei mag ick nich mehr. Wat dei dor lessdens eis vertellt hätt.?! Sä doch glatt, sei har all öfter´n aopen Eers hat. Sowat doch uck, sowat sägg man doch nich… Ick häbb mi buld wat schämt. Dei Reporter is dor gornich up ingaohn. Wüss dor uck bestimmt nix up tou säggen..“
Dei Kinner kiekt eis woller gans verdutzt, bit Frieda et woller kapiert, wat Oma dor mit mennt: „Oma, Oma – wat häss denn dor woller verstaohn?
Dat bedütt doch gans wat änners. Sei will dormit doch nur säggen, dat sei all mehrere Ai… – ick menn, sei häff all öfter´s ein Open Air hat, sowat wi’n öffentlichen Uptritt vör väl Zuschauer!“
Erna kummp ehr tou Hülpe: „Jao Oma, dat lessde Maol wör´t richdig gout. Ick will uck noch wat pousten (posten)…“
Oma stuff hoch: „Wat wullt du? Wullt du nao dei Post hen? Dann nähm ein Breif mit för Tante Marie. Dei häff aowermorgen Geburtsdag..“
Erna: „Oma, dat hätt midde Post un Breifdräger nix tou doun. Dat is sowat wi ein Telegramm, dat aower Funk schickt wedd“.
Frieda hätt mithört: „Wi gaiht Tante Marie dat ennlick? Dei is all lange nich mehr hier wän.”
“Nä, isse uck nich. Nu röpp se andauernd an. Ehr Patenkind häff ehr dor wat schonken, so´ne… eine, ick mag et gor nich säggen, weil Opa dann immer an lästern is…”
Opa hätt aower all mithört: “Jao, jao – dat stimmt jo uck, häbb ick doch immer all sägg, Marie häff Rotten up´n Bäön´n!”
“Wat menns denn?”, Frieda is gans upgerägt, un wedd immer luuter: “Wat is dor mit Tant Marie?”
Oma stäötert: “Opa ützt dor mit rümme. Ick glöw, Tant Frieda kann dat nich richtig utspräken. Sei schnackt immer so van Ratten, Rotten, off so ähnlick.?!”
Frieda schleit dei Hann´n vör´t Gesicht: “O, Gott – ick glöw, ick weit wat sei mennt, dat is – dat heit… – also, dat is so´ne Inrichtung, dei kann man koopen un dann soväl telefonieren wi man will. Schräben wedd dat Flatratte, dat is englisch, man sägg Flätträt dortou!”
“Ick weit nich, off Tante Marie immer noch aals vör´nänner krigg”, sägg Oma gans naodenklick, “bi Tant Paula in Amerikao har sei lessdens uck anroopen, vertellde sei. Un John, ehr Kerl har sägg, dat sei in Kitt…”, sei kick woller nao Opa raower.
“Jao”, Opa kick hoch, “kanns ruhig vertelln, dat Paula in Knast sitt.”
Frieda wedd gans iewrig: “Wat heit dat denn woller? Maol dei Rege nao. Wat hätt Tant Paula verbraoken, wat hätt sei maokt? Off wat hätt Tant Marie vertelld?”
Oma haolt deip Luft: “Ja – also, immer wenn sei dor anröp, wör Unkel John dor anne un sä, dat Tant Paula in Kitken wör. Aower dann har sei uck mit ehr schnacken kunnt un sei wör noch gout toufräe wän… Enweder, mennde Tant Marie, wörn dei beiden dörnänner, off beide seeten in Tuchthuus…”
Frieda sett´t sick up´n Stouhl un holt sick den Kopp faste: “Dat draff doch aal gornich wohr wän. Oma hör her. Kitchen Oma, Kitchen is englisch. Up dütsch heit dat Käöken! Also wör Paula inne Käöken un doch nich in´n Knast..! “
Opa schüddelt mit´n Kopp: “Ick verstaoht´t nich. Mäöt wi denn Tommy denn aals naomaken?  Schall mi gornich wunnern, wenn se hier eines Daogs noch lünks uppe Straoten fäuhert.?!”
“Wat naomaoken? Wer dait wat naomaoken?” Erna is uck all ganz dörnänner. “Wekken Tommy? Us Naober? Harms Thomas? Wat hätt dei maokt?”
Oma beruhigt: “Nix Besünners. Opa sägg immer Tommys tou dei Briten, tou dei Engländer. Laot´n Opa man schnacken. Un Tant Marie gaiht´t wücklich gout. Sei hätt all nao jou fraogt un kummp bestimmt dei nächsden Dage raower üm mit jou…”
Opa kummp dortüschken: „Dei laot blots wägeblieben. Dei is doch nur an klaogen, wi leip sei dat hätt, dorbi häff sei kien Kerl off Kind. Aower dat passt tou´ne Sodaolin!“
Frieda: „Sodaolin, wat is dat denn nu all woller?“
Oma: „Blödsinn, nicht wichtig. Opas Spraoke. So sä man fräuher tou nich verhieraote Frouen.“
Opa pultert los: „Dat sünd all dei, dei einspännig bläben sünd, dei kien Kerl affkrägen häbbt, weil se an aalen wat uttousetten harn. Un Tant Marie kunn sowieso kienein wat recht maoken, dei …“
„Jao?“ Oma kick Opa scharp an, „dat moss du uck noch jüss säggen. Du biss doch daomaols wi verrückt achter ehr an loopen. Aower dei häff di wohrschaut, wat du för´n Schlawiner wörs! Blots ick, icke – ick Schussel möss dann noch up di rinfallen…“
Oma weit nich so recht, off sei dorbi lachen, off schrain schall. Langsaom fang sei an tou neupen…
Drokke kaomt dei Kinner her un nähmt Oma un Opa in´n Arm.
Erna: „Laot Tant Marie doch einfach so wi sei is. Wi mäögt dei wull.
Aower – noch mehr frait wi us Oma, dat du up Opa rinfallen biss. Denn – sons har et us gornich gäben..!“

Dat Läben lätt sick in drei Affschnitte updeil’n:
Mien Papp’n is starker as dien…
– – Och Papp’n, wat verstaihs du noch dorvan…
– – – Mien Papp’n hätt jümmers sägg…

Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert