Aöwer mi


Gedichte tou schrieben, off up Hoch- off up Plattdütsch, för Geburtsdaoge, lüttke Fiern, usw. ligg in use Familge.

Wat mi aower jümmers mehr interessierde, wörn lüttke G’schichten, Anekdoten, also Däönkes, Däönken, Döntken, off wi man uck dor tou sägg – un dat up Platt.

So bün ick all fräuh dormit anfangen, disse tou sammeln. Dor wo se mi nich gout klüngen, häbb ick se ’n bäten tourechte bögt.

Un dat hätt mi dortou anholln, sülwes wat tou schrieben: Bi us in Paddewat!

Miene Ort toun Schrieben häbbb ick bibeholln. Ick sägg maol up miene Ort:
“Schnacken un Schrieben, wi ein dei Schnaobel wossen is…”

Denn wi häbbt doch use Öllern all sägg:
Wenn du nich weiß, ob mir oder mich, schnack Plattdütsch –
dann blamiers di nich..!

Plattdütsch is ‘ne freie Spraoke. Sei bliff nur lebennig, wenn sick nich blots Gelehrte, sünnern jeder up siene Ort dormit utdrücken kann.

Dorüm schall sick nümms uprägen, wenn Wörter un Utdrücke in miene G’schichten ünnerschiedlick schräben sünd.

Väl Spaoß bi’t Läsen sägg Batkes Jupp…