13.07.2025/KW29- Jung un Old… (2.Deil – dat Grillen gaiht wieter)
Dei Enkelkinner häbbt Oma un Opa toun Grillen inlaoen. Dei Enkelkinner, tüschken achttaihn un twintig Johr, dat sünd Erna un Frieda mit ehre Freunde un Jan mit siene Freundin…
Et giff masse zu beschnacken. Oma, wi immmer gans neischkierig, häff Erna un Frieda mit ehre Freunde Felix un Markus all utfraogt. Nu kummp Jan, dei Jüngsteümme Ecke. „Wo kummps du denn her? Häss so lange schlaopen? Biss woller dei ganse Nacht ünnerwängs wän“, äöwerfallt Oma üm.
Jan bliff gans ruhig: „Wat maokst du di för‘n Kopp, Oma. Wi Kerls maokt dat schon richtig, nich Opa? Aower kiene Sorge, ick bün all‘ne ganse Tied online wän.“
„Aohnlein – O Gott, o Gott“, Oma wedd gans tatterig, „du biss doch wull sachte nich woller aohne Lienen mit usen Hund loswän. Du weiß doch, dat use neie Naoberschke dor Angst vör hätt!“
Jan grinst blots: „Blödsinn! Ick menn doch gans wat änners. Aower dat wör uck nich schlimm wän. Dei olle neischkierige Tante draff us Karo ruhig maol‘n bäten verjaogen!“
Oma: „Jung doch uck. Wat schall dat. Maok dat Menschke doch nich noch banger at se all is..!“
Opa will se bäten beruhigen: „Och nu laot‘t dei doch. Ick mag dei, is doch‘ne feine Frou.“ Un liese tou Oma: „Up dat Papier möck uck noch wull schrieben…“
Omas Oogen blitzt gewaltig. Dor treckt‘n Gewitter up.
Doch dei Kinner kaomt d´tüschken. Frieda: „Wat häss du dor flüstert Opa, wullt du er schrieben? Schöön – villich noch’n Liebesbreif!“ Un lachend tou Oma: „Kann Opa dat? Hätt hei di fräuher uck Liebesbriefe schräben?“ Oma brummelt blots…
Jan kann sick nich trüggehollen: „Sowat bruukde hei bestimmt nich. Opa hätt bestimmt masse Freundinnen hat. Stimmt doch Opa, nich?!“
Opa stäötert: „Jao-jao, ick menn, ick weit nich, ao- aower wenn, dann blots toun üben, b l o t s toun üben!“
Frieda straokt Oma aower‘t Hoor: „Laot‘se man schnacken. Du schass noch wull väl mehr Verehrer hat häbbn. Aower wenn ick jou vandaoge so hör, disse Targerei. Dann fraogt man sick, worüm du Opa dann hieraot‘t häss?“
Oma wedd gans verlägen un kick nao Opa raower: „Dat weit ick uck nich so genau. Hei köm immer woller an. Dann keek hei mi mit sien bruun‘n Oogen bädelnd an, wi us Karo. Wat schull ick maoken..?“
Jan gans grotkotzig dortüschken: „Ja Oma, wenn man dat so hört, dann moss du, wenn Opa di nich mehr will, usen Karo hieraoten, hihihi!“
Oma schüddelt mit‘n Kopp: „Kinner, Kinner, wat schall dat aal. Wi sütt dat ut. Häbbt gi’t Äten nu fardig?“
Erna: „Jao,wi sünd sowiet. Salaot moss ute Schöddel nähm‘n. Un hier is‘n schönet Steak. Wullt du dor‘n bäten Ketchup tou?“
„Bloutsoppen mag se nich. Moss ehr dor Suusepeiter up doun“, röpp Opa raower, „dat is wichtig, ohne dat löpp bi Oma nix.“
„Kenn ick nich“, sägg Erna, „wat schall dat wän?“
Oma wedd gans tatterig: „Nu hollt doch di‘n Mund. Fang dor nich uck noch mit an. Dat will kienein hörn!“
Doch Opa markt, dat dei Kinner neischkierig werd‘t: „Suusepeiter sünd Ziepeln, kanns gout van suusen. Oma hollt dor masse van. Dat mott ick jou unbedingt vertelln.“
Hei löpp tou Höchsform up: „Wenn Oma mit ehrn Club ‘ne Radfohrt maokt, staiht sei schmorns twei Stunn‘n eiher up un maokt sick Botters mit Hacke- un masse Suusepeiter. Sons kann sei mit all dei ännnern, dei väl jünger sünd, nich mitholln.
Aower dann – wenn et dann wirkt – oha oha, dat schullen gi maol seihn, wi sei dann affgaiht. Dann werd‘t se aal aowerhaolt. Un Oma suust dann vörup..!“
„Nu reicht mi dat“, Oma wedd dull, „wenn du nich fors uphörs, so’n Mess tou vertelln, gaoh ick weg“.
Dei Kinner krümmt sick middlerwiele vör Lachen. „Worüm staihs du dann morgens so fräuh up, Oma“, fraogt Jan. „Du kunnst doch man aobends vörher dat Raketenfouer äten…“
Opa kraiht raower: „Blots nich, schnack ehr dat nich woller an. Hätt sei einmal maokt, morgends harn wi kiene Bettdäken mehr!“ Oma staiht up un gaiht hendaol… Wat touväl is, is touväl!
Doch dei Kinner haolt ehr trügge. Nu kummp Stimmung up. Un nächste Wäken vertell ick dat.