25. Januar 2025 – disse Wäken ünner „wo heitde dei noch“ >
Kategorie: Bi us tou Huus…
Wer kannt am besten? Wer betaohlt am meisten?
Wer betaohlt am meisten... KW 3/25
Brows Hinnerk har sick anwähnt, Sönndaogs bi dei Prädigt intouschlaopen. Weil hei vörne inne Karken seet, sehg Pastor dat wull, mäögde aower nix seggen, weil hei wüss, dat Hinnerk up sien Hoff düchtig arbeiten möss.
Aower Hinnerk schull uck siene Prädigt hörn. Wie krigg ick dat hen, dachde hei nao… Dor köm üm eine Idee. Hei sprök denn lüttken Fiddi an. Hei wüss, datt dat einer wör, dei sick an aals rantroude un frög üm, off hei sick´n bäten Geld verdein´n wull? Dei wör fors bi d´Saoke, as hei üm dat verklorde.
„Du sess di inne Karken immer näben Brows Buur“, sä Pastor tou üm, „un jedsmaol wenn hei dann bi dei Prädigt inschlaopen will, stöts üm immer so´n bäten an..“
Jao – gout, Fiddi har´t begräpen. „Ao-aower“, stäöterde hei, „ick kunn doch uck wat verdein´n?“ „Jao, richtig“, sä Pastor, „wenn du gout uppasst, kriggs du dorför jeden Sönndag füfftig Pennig!“
Dat güng uck anfangs recht gout. Nao´n poor Sönndaoge schlöp Hinnerk aower wi vörher bi dei Prädigt in. Pastor schnappde sick fors denn Fiddi: „Wat is los, worüm passt du nich mehr up?“
„Ja,“ mennde Fiddi un reew sick dei Hann‘n, „dann moss aower düchtig naoleggen, ick krigg van Brows Buur eine Mark, wenn ick üm schlaopen laot… Wat is – wat beier gi mehr, wenn ick´n woller wecken dou..?„
Wer kann et am besten..?
Dei Jungs praohlen maol woller ümme Wette. Sägg dei eine: „Wi häbbt ein Pastor inne Familge – dor sägget wi Hochwürden tou.“
Dei Nächsde wull´t bäter käön’n: „Wi ein Bischoff, – dortou sägget wi Exillensch.“
Fiddi, maol woller use Fiddi, settde dor noch einen rup: „Wenn use Opa nachts midde Bettmüssen herümmebistert, sägget bi us aale „oGott oGott“!“
Bin ick denn blots noch eine Nummer?
Bin ick denn blots noch eine Nummer? KW 2/25
Bullermanns Gerd har maol woller Arger mit dei sog. Bürokratie. Heini sien Jung wör in Kur, un hei schull sick üm aals kümmern.
Dat güng all fors los, as hei uppe Sporkassse köm. Ein Wichtken, sporsaom antrucken, köm up üm tougewackelt. Gerd sä ehr, dat hei ’ne Räknung betaohlen wull. Dei lachde üm gans patent an un frög: „Und wi möchten sie es denn? Welche Nummer bitte?“ Gerd keek ehr lange an un sä: „Schäm di wat. Haol ein’n van dei Kerls her.“
Nao’n Tiedlang köm dann einer an un frög: „Sie möchten sicher eine Überweisung tätigen? Dafür brauchen wir jetzt eine IBAN-Nr.“ Gerd rischkede sick: „Junger Mann, dat wick jou säggen. Mit denn Iwan will ick nix tou doun häbben. Ick wull’ne Fouerräknung an dei Genossenschaft betaohlen. Aower wenn gi blots dumme Fraogen stellt, gaoh ick woänners hen!“ Un wäge was hei.
Ick kann wull eiers nao’t Finanzamt gaohn. Villich kann ick dor uck direkt dei Stüern betaohlen füllt üm in. „Steuer bezahlen – gerne, welche Nummer haben sie?“ kreeg hei fors tou hörn. Gerd wüdd eiers blass un dunn knäterrot: „Verdammt noch maol. Wat interesseiert mi jou Nummernsalaot. Ick bün Harms Gerd, dat mott doch reichen.“
Dei Beamte wör touers gans bestött. Hei versöchde et nochmaol: „Ich kann meinem Computer hier so nichts eingeben, dann gäbe es ein großes Durcheinander“, mennde hei. Gerd schnaude trügge: „Wat kann ick dorför, wenn dien Gehilfe dor dat döreinänner bring. Dann schaff di ein’n an, dei dorvon kien Schetter krigg.“ Un stracks wör hei wer buuten.
Dunn hen nao’n Supermarkt. Dei häbbt vandaoge Soppenfleischk in Angebot, har siene Liese sägg. Hei ran inne Fleischtheke un sprök’ne Verkäuferin an. „Haben sie denn schon eine Nummer gezogen?“ frög dei trügge…
Gerd sä nix mehr. Dat is touväl, dachde hei bi sick‚ dat holl ick nich mehr ut. Hei draihde sick ümme, rut ut den Laoden, un stracks nao Huus.
Siene Liese sehg üm wull fors an, dat hei Arger hat har. „Sett di man eiers eis’n bäten hen, dormit du tou Ruhe kummps“, sä sei fors. Dat dö Gerd uck. Hei mök et sick in Sessel bequem. Langsaom füllt dei Kopp bisiet un hei schlöp in.
Prombt füng hei an tou drömen. Natürlich van dei Nummereie. Hei drömde, dat hei’n schworen Unfall hat har. As hei mit denn Krankenwaogen in’n Plaosterkassen (Krankenhuus) anköm, stünd dor so’n richdigen Drachen van Oberschwester. Dei keek üm gans dull an, schüddelde üm un sä: Sie kommen hier nicht hinein. Zuerst müssen wir ihre Nummer haben. Gerd haude ehr dei Hand bisiet un bruusde up: „Verflixt nochmaol, wat wullt du denn, ick häbb kiene Nummer. ick will kiene Nummer. Ick…“- hei waokde up…
Siene Liese stünd vör üm un reew sick dei Hann’n. „Worüm haus du mi, un wat schnacks du dor aal för ein Tüünkraom? Kumm, staoh up, wi willt Kaffee drinken. Dann kummps wull sachte woller tou Verstand!“
Gerd bleew noch’ne Tiedlang sitten, schüddelde immer mit’n Kopp un sä tou sick sülwes: Dat nähm ick mi för’t neie Johr vör. Ick will mi nich mehr aower jeden Schiet uprägen…
2025
Glück sängs Nei Johr 2025
Wat wör gout, wat gaiht bäter?
Wenn dat olle Johr gout wör, frai di up’t neie; wör’t dat nich, dann eiers recht…
Vergäten käönen heit, mit dei Erinnerungen doran in Fräe tou läben…
Man kummp bäter dör’t Läben, wenn dat Hart ‘n bäten weiker is as dei Kopp..!
Aals bruukt man nich wäten un Geheimnisse sünd noch kiene Wunner…
Phantasie is oft wichtiger, at aals tou wäten…
Jeder möcht dei Menschheit bätern, aower kiener fang bi sick an…
Dat giff soväl goue Vorsätze. Man bruukt se nur noch ümmesetten…
Schuuw nich aals up morgen, denn wenn di dat Spaoß maokt, kanns et morgen jo woller doun…
Wat man nicht meistert, mott man beherrschen…
G’scheite moss aowertügen – Dumme moss aowerräden…
Klouke Menschen maokt nich aale Fähler sülwes. Sei gäwt uck ännere dei Chance dortou…
Man schall dei glieke Dummheit nich nochmaol maoken – dei Utwaohl is doch so grot…
Menschen sünd wi Schallplatten: Gout upgeleggt, kaomt se am bessten aower dei Runnen…
Dat Benähmen is’n Speegel, wi’t van innen utsütt…
Wohr denn richtigen Affstand, wenn du einen schnell dichter kaomen wullt…
Dei Leiw mag blind wän, aower dei Eifersucht sütt touväl…
Vör’e Ehe hollt dei Oogen aopen, inne Ehe drück se eis öfters tou…
Sick sülwes tou bekriegen, is oft dat Schwörste. Sick sülwes tou besiegen, dat Allerschönste…
Man schall nich den Mund tou vull nähmen – bi’t Räden un bi’t Äten. Dat bewohrt ein’n vör Arger un Gewicht..
Undankbor is deijenige, dei wat för’t Nixdoun krägen hätt un för dei süfftigen Bedingungen mehr häbben will…
Un statt tou klaogen, dat wi nich aals häbbt, wat wi wullen, schulln wi leiwer dankbor wän, dat wi nich aals krägen häbbt, wat wi verdeint harn…
Miene Wiehnachtsg‘schichte
Miene Wiehnachtsg‘schichte (KW 53/24)
Dat is nu all‘n bäter länger her. Dor glöwde ick noch an dei G’schichte mit denn Wiehnachtsmann.
Ick har up mien Wunschzettel nur ein Deil upschräben: Ein neiet Rad! Neit – dat heit, dorför wüdd oft ein ollen Draohtäsel woller uparbeitet. So wi bi dei Wichter dei Puppen. Dei wörn dann poor Wäken vör Wiehnachten up maol verschwunn’n…
Wiehnachten löp bi us fräuher so aff: Nao‘n Huusputz wüdd dei bessen Staomt fein tourechte maokt, up jeden Stouhl köm’n Zettel mit’n Naomt, dormit dei Wiehnachtsmann dor nich mit dör’nänner köm un wüss, wo hei dei Saoken henpacken schull!
Aobends har ick dann för den Äsel, ick glöwde noch, dat dei denn Schläen för’n Wiehnachtsmann trekken möss, dor’n Trog mit Fouer vörn Huuse henstellt. Ick dachde, wenn man denn gout wat giff, krigg ick uck mien Deil…
Wenn dat Veih fouert wör, sett’n wi us aal inne Käöken hen un täuwen, bit dat klingelde. Dat mök jümmers us Opa, wi ick naoher rutfunn´n häbb. Hei sä dann, dat hei noch „ute Böx möss“ (=uttreern) un güng dann üm´t Huus tou. Pietschken un‘ne Klingel har hei sick vörher tourechte legg. Dann kloppde hei vör’t Fenster un klingelde dorbi. Wi Kinner süngen dann so luut as et man güng „Ihr Kinderlein kommet“.
In dat Johr is aower noch mehr passeiert: Bi us in’n Stall har eine Kouh denn Dag ein lüttket Kalw krägen un möss läöter mölket wern. Dat mök jümmers Grottant Fiene = Opas Süster. Opa wüss dat.
Aower weil Tant Fiene Opa all den gansen Dag targt har (dei targen sick fast immer) kloppde hei mit dei Pietschken uck vör’t Kouhstallfenster. Dei Kouh verjaogde sick un schmeet Tant Fiene den gansen Emmer mit Mölk ümme. Un Tant Fiene schriolde!
Dunn wüdd use Papp´n dull. Hei stöw hoch, suusde nao buten un schüllt doch glatt, wie ick noch mennde, denn Wiehnachtsmann ut. Wenn dat man gout gaiht, dachde ick noch..
As wi dunn aower inne Staomt güngen, üm toutoukieken, wat hei brocht har, stünd dor doch glatt ’n neiet Rad..!
Touers mössen wie aower singen „Oh Tannebaum“ – uck noch drei Strophen. Ick kunn’t gornich mehr affteuwen un stöw dunn forts nao´t Rad. Oh Gott, dat is jo’n gans neiet, un’n bäten grot, dachde ick noch, as use Mamme achter mi sä: „Dat is aower schön, dat use Papp’n ennlick maol’n neiet Rad krägen hätt..!“
Wat ick för’n Gesicht maokt häff, kann man sick denken. Ick häbb blots noch dacht: Is dat Gerechtigkeit? Ick häbb dat Fouer vör sien Äsel dor henstellt, us Pappe häff üm utscholln – un dei hätt dat Rad krägen?
Mien Brouer August har mi dat wull anseihn. Hei trügg mi bisiet un sä liese: „Dat krigg wi sülwes hen. Ick mott ein änneret Rad häbbn, ein grötteret. Dann kriggs du mien ollet, un dat maok wi dann schön tourechte! Gesägg, gedaon: Ick stülpde mien Sporschwien ümme un wi brochden tousaome denn ollen Draohtäsel woller richdig up Stund. Sogor mit ein schönen Sportlenker. Dat wör fräuher gans wat Besünneret.
Un wat ick dunn dacht häbb: Mien leiwe Wiehnachtsmann, wer immer du uck biss – dien Äsel fouer ick nich woller!!!
Wiehnachten..
Wiehnachten 2024 (KW 52)
Ein Wiehnachtsgeschenk för di un mi…
Advent, Advent, dei Tied dei rennt.
Nu is dat Johr all buld vörbi, un besinnig denket wi,
wör aals richtig, wat wi häff maokt,
wat wör verkehrt, wo häff et haokt?
Nu is doch dei Tied dorvan, dat man doran denken kann,
Jetzt schull man dat, wat dait dor kelln,
drokke noch maol richdig stelln!
Vergäben uck, dei weh us daon,
verseuken, dei Ännern tou verstaohn.
Denn wer uck an denn Nächsden denkt,
hätt sick sülwes mit beschenkt!
Bäten ännnere Wiehnachtsg‘schichte…
Heini wör’n upgeweckten lüttken Jung. Hei wull nu maol aals wäten un geew sick mit Uträden nich toufreer. So wör dat uck mit denn Störk...
Inne Naoberschupp wör wat Lüttkes upstaohn. „Dat häff dei Störk brocht“, hörde hei. Heini keek nao boaben hen. Sei harn nämlick´n Störkennest up’n Huuse. Un Heini dachde nao…
Et wüdd Wiehnachten un Heini möss mit nao dei Christmesse. Dor hörde hei, wat jedsjohr fiert wedd: Dat dor in Bethlehem in ein ollen Stall ein Kind uppe Welt kaom’n wör. In ein ollen Stall? Un in Winter, wo dat so kold is? Un Heini dachde nao – un dachde sick wat ut…
Dat wüdd woller Sommer, un dei Störke kömen weer. Heini bekeek sick dat. Hei wüss, dat dei Junge krägen harn un passde up. Un schwupp – wör hei up Dack un bünd ein’n van dei Lüttken an…
Dei Tied vergüng. Die Störke wüdd’n flügge. Nur einer nich. „Dor mott wat mit wän“, dachde Heinis Papp’n un kladderde up Dack üm naotoukieken. Sowat – wer häff denn dor fastebunn´n. Wer maokt sowat? Drokke bünd hei denn Lüttken los...
As Heini vanne Schoul köm, vertellden üm siene Öllern dat. Heini füng luuthals an brölIn un schüllt: „Worüm häbbt gi denn losbunn´n? Dei schull doch hierblieben. Dei Störk schull dat Jesuskind hierher bringen. Hier har dei’t doch väl bäter. Hier häbbt wi´ne warme Staomt. Un dei Störk har dat hier dichte bi un bruukde nich nao gans dorachter hen fleigen…“
Dei Öllern wörn gans baff, frögen gans vörsichtig nao: „Wi häss du di dat denn dacht, wenn dei Störk dor baoben anbunn`n wör?“ „Jao“, sä Heini fors, „denn har ick losbunn’n. Aower eiers dann, wenn dei ännern wäge wörn.!“
Nu wedd dat aower Tied, dachden dei Öllern, dat wi usen Jung dat vertelld, dei Geschichte van Bethlehem...
Un as sei üm noch vertelln, wo dei Kinner herkaomt, sä Heini blots noch..: „Jao? – Ja, wenn gi dor sülwes mit wern käönt – dann laot den Störk man fleigen..!“
Klouke Schnäcke…
Dei Bidrag staiht disse Wäken ünner „Wo heitde dei noch“ > >
Dei Schoulraot is dor…
KW 47/24 – Dei Schoulraot is dor…
Vandaoge gaoh ick maol trügge in miene Schoultied…
Eines Daogs, ick wör noch in´t eierste Schouljohr, köm dei Schoulraot. Wat för´n Theaoter. Aal in eine Klasse, man sägg wull, tousaomedräben.
Dor seeten wi nu ingequetscht un teuwen up dat „hohe Tier“. Näben mi wör dei lüttke August an däwern. Hei möss uttreern un kunn kienein fraogen, off hei wull rut dröff. Up maol leet hei sick sacken, kröp ünner die Bänke dör, nao dei Dörn hen. Kott vörher hüllt üm ein´n van dei groten Jungs faste un frög üm, wo hei hen wull. August stünd up un schnaude bisiet: „Laot mi los, ick mott hen tou pis…“,(kanns di denken) un rut wöre.
Endlick köm´n dei Kösters mit denn Schoulraot rinträen. Aal stünn´n stramm: „Guten Tag liebe Kinder, schön habt ihr es hier“, un dann füng hei an, dei groten Kinner afftoufraogen, Räkenupgaoben un sowat. Dei Kinner ut dat drütte un veierte Schouljohr, mössen wat ute Bibel un ut denn Katchismus wäten.
Dormit nich genoug. Hei füng uck noch bi us an, eierste un tweite Schouljohr: „Na, dann wollen wir mal prüfen, ob ihr auch schon was gelernt habt. Wer nennt mir mal einen Satz, wo das Wörtchen „groß“ drin vorkommt?“
Los güng‘t: „Das Haus ist groß, das Pferd ist groß, die Kirche ist groß“ Up maol keek hei mi an: „Kennt der kleine Mann auch schon so einen Satz?“
Ick wüss gornich, wo ick henkieken schulll. Wat schall ick denn eis säggen, güng mi dör denn Kopp. Dunn füllt mi in, wat ick van miene groten Süster lessden ut´n Katechismus hört har. Schnell stünd ick up un sä: „Gottes Allmacht ist groß..!“
„Donnerwetter“, flög denn Schoulraot rut un mennde tou usen Köster:, „Dat wedd maol´n Gouen.“ Hei frög wieter: „Kennt ihr denn auch einen Satz mit „klein“?“
Un woller keek hei mi an. Worüm ick, worüm fraogt hei mi denn immer? In miene Not füllt mi nur noch Opas Schnack in: „Klein – jao, weit ick“, du kanns di an Mors klain!“
Ick weit nich, off hei mi dornao immer noch för’n „Gouen“ hollen häff. Fraogt häff hei mi, uck läöter hen, nich woller…
Halloween? – Bummellaterne!
KW 45/24 – Halloween? Bummellaterne!
Halloween – kennen wi nich. Wenn fräuher dei düstern (dunklen) Daoge anfüngen, güng bis us dat baun (basteln) los. Wat häbbt wi us aal tourechte baut…
Dat füng bi dei Bummellaternen an. Mien Brouer Jan mök dei ut Sperrholt. Hei kunn midde Laubsaogen ümmegaohn. Wi möken dei meist ut Pappe. Leider brennen dei immer at eierste aff.
Dumm Tüg maoken? Oha – wenn ick dor an use „Kerzenfabrikation“ denke: Dat ganse Johr sammeln wi Kerzenstumpen. Dei wüdden dann in olle Pillendeusen gaoten, mitten drin ein Docht. Dorför schulln wi ellinck Strohbänner nähm´n. Aower dormit güng´n dei Kerzen immer tou schnell ut. Also, harn wi rutfunn´n, nehm´n wi Schouhbänner. Kanns di vörstellen, wat los wör, as wi sönndaogs dei Schouhe bruukten.?!
Also geew dat Verbot! Aower – wi dat so is, wenn´t verbaoen wedd, jäökt et üm so mehr: Wi güng´n mit use Experimenteierei inne Schürn! Puuh, wenn ick dor vandaoge an denken dou. Wi harn wull aals affackeln kunnt…
Doch et geew jo usen Opa. Dei har us all lange wohrschaut. Bevör dei eierste Fackel dat Stroh toupacken kreeg, stünd hei all achter us. Schnell siene olle Böxen, dei dor upp’n Haoken hüng, d’raower un ute wör dat Füer..!
Datt wi’n poor in’n Nacken kreegen, nich van schnacken. Doch as use Oma, dei nich gout mehr seihn kunn, nächsden Dag dei Büxen inne Hand kreeg un dat grote Lock dor vör’ Hintern fäuhelde, geew Opa drokke tou Antwort: „Dat ligg an diene scharpen Ziepelsoppen, dor möss ick touval Luft van afflaoten..!“
För’n gneisiget Gesicht bruuks 80 Muskeln, för’t Lachen blots twölwe! Worüm also anstrengen?
Tübbeken seuken…
KW 41/24 – Tübbeken seuken…
Dat is nu all lange her, doch denk ick dor gern an trügge. Domaols häbb ick dat eierste Rad van sülwes verdeintet Geld betaohlen kunnt – mit Tübbeken seuken!
Jedsjohr in Harwstdag wüdd´n Tübbeken/Kartuffeln utmaokt, dat heit, dei Buurn mit ehr grote Flächen bruukten Lüe toun upseuken. Dat dröffen wi Kinner in dei lessden Schouljohrn uck all. Dei Kösters geben us middaogs eiher frei un wi kreegen uck kien Schoularbeiten up.
Dei Buur har dann vörarbeitet: Up´n Lanne stünn´n Waogens praot, dat Kartoffelstück/land wör updeielt in sog. Pänne, so twintig Träe lang, wo man dann tou tweit dei Tübbeken upseuken möss.
Dei Buur köm dann mit sien Roder, dat wör so´ne Ploug mit´n grotet Rad dorachter, dei schleuderde dei Tübbeken so 2 bit 3 Meter ut’nänner.
Toun Upseuken harn wi´n Korw, touers ut Weern, naoher so´n lichten Draohtkorw. Wenn dei vull wör, mössen wi denn up dei Wogens utkippen.
Bi d´Vesper geew et dann ein´n gansen Tübbekenstuten mit masse Zucker druppe – herrlich. Wenn wi dann aobends mit dei Arbeit fardig wörn, güng dat bi´n Buur inne Käöken un dor geew et dann satt dicken Ries mit Zimt – un nicht tou vergäten – dei Löhnung:
Ick weit noch van veier Mark, naoher wör´n fiewe! För us Kinner tou dei Tied masse Geld! Et wör kiene lichte Arbeit mit dei schworn Körwe, villich wör´t vandaoge verbaoen, aower wi harn uck use Fraide doran.
Denn wenn wi aomds uck dodmeue in Bedde fülln, ick drömde van ein schönet Rad – un dat Geld har ick nao poor Johrn tousaome..!
Un wer noch’n poor schlaue Schnäcke läsen will, dei kick inne lessden Sieten ünner „wo heitde dei noch“.