Bi us tou Huus...

Evangelsch off Katholsch….

11.05.2025/KW 20 – Evangelsch off Katholsch…

Miene Süster har, wi fräuher aal Wichter, ein Poesiealbum. Kenn gi bestimmt. Dat har sei uck use Naoberschke, eine -wi säen immer Flüchtlingsfrou- mitgäben. Dei schull dor uck wat rinschrieben. Har sei uck daon, aower mit dütsche Schrift (Sütterlin)…

Dat wör wat. Wi Kinner seeten dor aal üm dat Bouk ümtou un raoen, wi dat wull heiten kunn. Kiener wüss et.  Bloß ick, dei Jüngste, mök touless denn gansen  Schlauen: „Dat käönt gi aal nich läsen“, mennde ick, „dei hätt evangelsch schräben..!“

Dat strenge Uteinännerhollen van Evangelsch un Katholsch wüdd fräuher faoken aowerdräben. Besünners bi us Kinner köm dat verdraiht an. Dat güng all inne Schoule los. Dor harn dei Evangelen extrao för sick ein Lokus. Wat dor aal för’ne Schnackereien bi rutköm – wick leiwer nich vertelln!

Off dat: Wi harn eine Wischke, dei nur at Behölp inrickt wör. Näbenan uck. Lünks van us hörde dei ein evangelschen Buur, rechts van us ein katholschen. Andauernd bröken dei Bücke (Jungkühe) ut – immer in use Wischke..
Bi´t ut´nänner drieben schüllen dei Buurn dann los: „Dei olle katholsche Buck hätt dei Schuld!“ Un van änner Siet köm fors trügge: „Dat is dei Leipe, haun doch ein‘n, denn Evangelschen..!“ usw…

In ännert Dörp wör dat noch verdraihter. Dor wulln dei evangelsche Buurn ehre Mölk nich mehr an dei Katholschen läwern un holln sick deswägen ehre eigene Molkerei. Leipe Tungen häbbt vertellt, dat har nich mehr gaohn, ehre Melk bi dei Katholschen  wör dauernd suur worn…
Ümgekehrt schall et mit denn Strom tougaohn wän. Denn evangelschen Strom geew et blots, wenn… – ick kann dat aal nich glöben. Dor giff et soväl G’schichten van.

Inne Maitied güngen wi Kinner immer in Holde un basteln us ut frisch wossende fingerdicke Holttwiege Fleitpiepen. Dat wör besünneret Holt un dortou hörde besünneret Geschick.

Ick weit noch, as ick ein´n van mien eiersden Fleitpiepen nich tougange kreeg. Mien Brouer wull mi hölpen un frög: „Wo  häss du denn Stock dann her?“ Ick wiesde hen, wo ick denn weghaolt har.
.„Haha“, sä hei gans klouk: „Dat gaiht uck nich, dei kann‘t gornich doun. Du häss denn ut dat verkehrte Holt maokt. Dei dait et bi us nich, dei Fleitpiepen is evangelsch..!“ 

Bi us tou Huus...

Toun Maidag…

BJ-Melodie: Der Mai ist gekommen…

Nu is woller Maidag – wo alles greunt so fein, un uck all dei Bloumen – fangt woller an tou blaihn.
Vergät‘ drüm dien Sörgen – un alles wat di kellt, gaoh rut un bekiek disse wunnerschöne Welt..!

Hier giff et Natur – ünnert grote Himmelstelt, hier is uck kien Hektik – un Striet üm all dat Geld.
Hier singt nur dei Väöögel – un wi singt all dor mit, kaom rut un frai di – mit dei schöne Maientied ..!

Leiw Vaoder, leiw Mouder – för jou gilt uck dit Lied, dann denkt wi tourück an – us schöne Kinnertied.
Wat häbbt gi in Läben – so alles för us daon, ick weit, use Hergott – dei giff jou einst denn Lohn..!

(Nächsden Sönndag gaiht et wieter)

Bi us tou Huus...

27.04..2025

Lösung aus KW 15 – Fastentied-Rätsel

16 Bonchen sünd aowerbläben. Aale häbbse ein Drüttel affnaohmen. Dor bliewt also twei Drüttel.
Ein Drüttel toubi  (+ 8) = 24. Dat sünd dann woller twei Drüttel. För drei kummp dann hiervan woller ein Drüttel (+ 1/3 = 12) toubi = 36. So gaiht’t wieter: 36 + ein Drüttel (+18) sünd dann drei Drüttel un dei Anfang = 54! Aals verstaohn?

Bi us tou Huus...

Dei Osterhaose…

20.04..2025/KW 17  – Die Osterhaose – wer is dat?     

Miene schönste G´schichte! Worüm? Weil ick dor jedet Johr an Ostern d‘ran denken mott, wi ick denn Osterhaosen uppe Schliche kaomen bin. Ick kann mi noch genau dor dran erinnern wi dat bi us wör…
Dat Nest baun wi jedsjohr an dei glieken Stäe. Dat wör an denn ollen Beerboom. Dor harn wi dei Fiezebohnenstangen van dat olle Johr anstellt, un dor ünner uppe Eern baun wi dat Nest.
Bi us wass ick dei Jüngste un glöwde noch so bäten an denn Osterhaosen… Miene Bräuers gniffeln dor immer aower. „Is doch use Opa“, hörde ick maol dor ut.  
Use Opa, so‘n Blödsinn, dachde ick touers, doch..? Ick löp nao üm hen un keek üm so vanne Siete an. Ja – kann dat denn wücklich wän? Jao – grote Ohrn har hei jo, aower dat kann doch nich…
Ick dachde mi, dat krigg ick rut. Ostermorgen leeg ick up Luur. Richtig un gout, Opa köm dor an un mök sick an’t Nest tou kraomen. Ick schnell weg un naoher woller hen – dor leegen dei Eier drin.. Also doch Opa..!
Ostersönndag güngen wi alltied mit Oma un Opa nao dei Kinnermisse. Use Naoberjungs uck. Dei kreegen dann van ehrn Opa noch extrao wat. Dei güng mit ehr nao dei Misse in´n Häökerlaoden, domaols harn dei sönndaogs aopen, un köffde ehr Seutigkeiten. Un dann gäwen sei immer ‘ne grote Stange an un praohlden immer, wat sei doch för‘n Opa harn.  
Irgendwann wüdd mi dat touväl. „Wi bruukt dat gornich“, schnaude ick rut, „wi häbbt dat gornich nödig – us Opa legg  sülwes Eier..!“

Bi us tou Huus...

Palmsönndag bi Batkes…

13.04..2025/KW 16  – Palmsönndag –  dor geew dat bi us immer Arger!          

Dat füng all in Harwstdag an. Opa schneet sick in Holde Stöcke, schielde denn Bork aff un stellde se ünner‘t Schuur toun Updrögen. Schöne Stöcke – kunn‘n wi uck bruuken. Dei eierste Arger!

In Fräuhjohr wüdden dei Stöcke dann „trucken“ = mit‘n scharpet Messer so fiene Fäöden anschielt – ’ne gans besünnere Technik. Ick wull dei maol naoarbeiten – aal Fäöden sünd affräten. Dei nächsde Arger!

Up‘n Palmstock köm‘n Appel. Dat möss so´n schönen roen wän. Weil wi blots dei schrulligen Boskop harn, mössen se köff wern. Dei seegen so schön ut. Off dei uck wull so schmecken?  Dei nächsde Arger!

Äöwer den Appel köm ein Struuk Buxboom. Dei wüdd tousame mit‘n poor lüttke bunte Papierfäöhnken fastebunn‘n. Disse Fäöhnkes wüdden nao Palmsönndag woller glatt bügelt un trüggelegg för‘t nächsde Johr. Miene Süster har sei tou Wiehnachten in Sterne verkukelt. Dei nächsde Arger!

Palmsönndag güng dat dann nao dei Kinnermisse. Wer hätt denn schönsten Palmstock? Wenn inne Karken dei Palmstöcke sängt wüdden, hülln wi denn gans hoch. Jeder wull dei höchsde wän. Dat wör‘n Gerangel.

Näben mi stellde sick ein Jung‘ uppe Sitzbank. Dei dor achter seet, wüdd dunn dull un haude üm mit sien Palmstock up‘n Kopp. Appel samt Buxboom flögen rünner – mitten in‘n Gang. Ein Theaoter!

Mien öllste Brouer August, so hätt use Mamm‘ vertelld, har immer masse Hunger. Hei wör nie mit‘n heilen Appel woller bi Huus ankaom’n. Einmaol har hei‘n gans upäten un schnell´n Tübbeken (Kartuffel) updrückt. Us Lüttken har hei vertelld, dat dei ümmedöpt un nu ein Appel worn wör…

Wi hei dormit bi Huus „dör‘t Lock kaomen is“ (Uträde) weit ick nich. Wör mi uck egaol. Schnell vergäten – nächsde Wäken kummp dei Osterhaose..!

Bi us tou Huus...

Fastentied bi Batkes…

06.04..2025/KW 15  – Fastentied bi Batkes -dortou ein Rätsel  – vandaoge uck up Hochdütsch!

Dit Johr häbb ick maol woller ein Rätsel ute Fastentied. Dat kennt einige villich, aower ick finn et gout, weil et mi immer anstött, wi dat fräuher bi us tougüng. Un up besünnern Wunsch schriew ick dat vandaoge uck up Hochdütsch!

Twei- bit dreimaol inne Wäken köm bi us ein Häökerwaogen. Wi säen immer Eierwaogen dortou, weil man dei Woren uck mit Eier van Häuhner tuschken, also betaohlen kunn. Vandaoge wüdd man dor ein fohrboren„Tante Emma Laoden“  tou säggen.
Dor kunn man dann häökern, wat vandaoge shoppen heit. Et geew aals, wat man so för‘n Huushalt bruukde: Mähl un Zucker, Imi, Soda un  bruune Seipen, Knüppnaodeln un Packsband, Backpulver un Zimtstangen, Melkfett un Penaten-Creme, solten Hering, Kautabak, Pottschrapper un un…
Wi köffden immer bi „Pöhlkings Hann’n“. Dor häff mien Pappen uck väle Johr denn Waogen fäuhert. Nu möök dat Hitz Jupp. Hei seet um Enne in Waogen un schrew up, wat wi inpackden. Wör wat nich dor, off wull man wat Besünneres häbb’n – Jupp notierde dat un brochde dat garantiert nächsdet Maol mit. So löp dat fräuher, wat vandaoge Amazon heit.
För us Kinner wör dat  uck wat Besünneret, wie et jedsmaol ‚ne grote Hand vull Bomms/Bonchen geew. Inne Fastentied mössen wi aower dei Seutigkeiten sammeln. Dei köm‘n aal in eine grote Deusen. Ostern wüdden dei dann updeielt. Dei Hälfte köm an ein Kinnerheim, dei Rest wör för us.
Einmaol, as wi allein bi Huus wörn, sünd wi all vörher dor bi gaohn. Tou Straofe kömen dei Bomms dunn in Weckgläöser, dei us Mamm‘ inne Käöken uppe Fensterbank stellde. Dat mössen wi dann  j e d e n  Dag ankieken, blots ankieken.. Wat för‘ne Versuchung!
Ostern nao dei Karktied dröffen wi dor endlick ran. Dann wüdden dei Bomms Ratz-Fatz verputzt. Dortou häbb ick ein Rätsel:
Wi wörn dit Johr Ostern noch mit drei Kinner bi Huus. Us Alfred wör all nao dei Fräuhmisse wän un wör at eiersde dran. Hei nehm sick ein Drüttel. Ick wör at eiersde vanne Kinnermise trügge, wüss dorvon aower nix un nehm mi uck ein Drüttel.
As Lessde köm us Hannes. Hei drömelde up‘n Weg nao Huus immer noch so‘n bäten rümme, wüss aower uck nich, off wi dor all wat affnaohm harn, un nehm sick äbenfalls ein Drüttel…
Aower bleben dor 16 Stück. Un jetzt miene Fraoge: Woväl Bomms wörn anfangs dor?   
Die Lösung käönt gi mi gern schrieben. Sons vertell ick dat an Ostern.

För dei Hochdütschen (in etwas kürzere Zusammenfassung)
Fastenzeit – so war’s früher bei uns Zuhause…
Zwei- bis dreimal in der Woche kam zu uns ein Einkaufswagen. Heute würde man von einem fahrbaren „Tante Emma Laden“  sprechen. Wir nannten ihn Eierwagen, weil man die gekauften Waren auch mit Hühnereier tauschen, bzw. bezahlen konnte.
Es gab alles zu kaufen, was man im Haushalt benötigte, also shoppen im Kleinformat. Für uns Kinder war’s etwas Besonderes, da es jedesmal für uns eine große Handvoll Bonchen/Süssigkeiten gab. In der Fastenzeit mussten wir die aber sammeln. Sie kamen in eine grosse Dose. Ostern wurde aufgeteilt – die Hälfte kam an ein Kinderheim, der Rest war für uns.

Dazu ein Rätsel… Ostersonntag: Nach dem Kirchgang durften wir Kinder die Bonbon unter uns aufteilen. Wir waren noch zu dritt, drei Jungs, also jeder bekam ein Drittel.
Alfred war schon zur Frühmesse gewesen und nahm sich als Erster ein Drittel. Ich kam als Erster von der Kindermesse zurück, wusste aber davon nichts, und nahm mir auch ein Drittel. Als Letzter war unser Hannes dran, er trödelte immer ein wenig auf den Heimweg, wusste aber auch nicht, dass wir us schon bedient hatten, und nahm sich auch ein Drittel.

Übrig blieben 16 Stück. Und jetzt die Frage: Wieviel Bonchen waren anfangs da?

Die Lösung käönt ihr mir gerne schreiben – ansonsten gibt’s die in dem Osterbeitrag.

Bi us tou Huus...

Is Inbildung uck’ne  Bildung?

29.03.2025/KW 14  – Inbildung, off dröpp man siene Verwandten woller?

Et wedd so väl vertelld, wie dat in Himmel utsütt. Dat weit jo kiener, un jüss deswägen kann uck kiener dat Gägendeil behaupten. Hier is uck so‘ne lüttke G’schichte dortou…

Harms Oma wör storben un köm dor dann baoben bi Petrus an. Sei wör up Eern all jümmers ’n resolut Froumenschke wän, un stöw fors up’n Petrus tou: „Hört sei mi maol tou, goue Mann“, füng sei an, „ick bün eine Harms un bevör gi mi irgendwo henstoppt, kiekt eis tou, wo miene Verwandten sünd. Dor will ick unbedingt hen…“

Petrus wör eis gans bestött van so’n rischken Schnack. Naja, aower hei  wull ehr den Gefalln doun un blörde in ein van siene Bäuker herümme. „Harms, Harms“, brummde hei aale, „dor finn ick hier aower nix. „Kann jo gornich“, sä Harms Oma dorup, „dor sünd doch all gansen Deil van dode. Sünd dei hier dann gornich ankaomen? Dei kaönt sick doch ünnerwängs nich aal verbistert häbben…“

Petrus nehm dat nächsde Bouk, wo uck dei Pastöre un Graofen instünn’n.  Un woller brummde hei: „Harms, Harms, Harms. Nä – uck hier kann ick nix finnen.“ „Kiek wieter“, sä Oma Harms, „häss doch noch mehr Bäuker!“

„Jao, jao – wo schack denn anfangen?“, frög Petrus trügge. „Fang man gans vörne an“, sä Oma, „dor mäöt wie nu dör…“ Un Petrus kreeg dat eiersde Bouk her: „Hier fang wie nu an. Hier staiht Adam un Evao..“

„Hollt, hollt“, ünnerbrök  Oma Harms fors, „dor hei wie’t jo all. Evao, Evao – jao, jao – ick wait’t all, Evao, dat  wör all eine geborene Harms..!“ 

Un wat häff Petrus dacht – villich: Inbildung is doch wull nich dei richtige Bildung!

Wat Kinner so denkt… Opa vertelld siene Enkel: „Wenn us Hergott schreit, dann rängt dat un wenn dei Sünne schinnt, dann lacht hei…“ Un at dor Näbel upköm, mennde dei lüttke HeinI: „Kiek maol Opa, un jetzt rookt hei..!“

Bi us tou Huus...

Us Oma is villich ‘ne Marke…

8.03.2025 – Omas sünd villich ‘ne Marke… KW 11/25

Poor lustige G’schichten van fräuher:

Oma wör wählen gaohn. Dat har sei all lange nich mehr. Dei Kinner harn ehr aowerrädet, wulln ehr dor uck gern henbringen.
Nä, hen wull sei dor alleine, mit Rad wull sei dor hen. Villich dröp sei jo noch wat toun schnacken.So schmeet sei sick up ehrn Draohtäsel un los güng et.
Dat düerde lange, bit as sei woller köm. Dei Kinner wörn all in Sorge. Aower Oma keek noch gans flügge ut, as sei dor ümme Ecke fägen köm. „Na“, frögen dei Kinner, häss du dat aal vörnänner krägen?“
„Jao, jao“, sä  Oma,“wenn dat bi dei Waohl uck nich einfach wör. Ick wüss nich, wat ick mit dei groten Boukstaoben anfangen schull. Ick häbb KPD wählt, dat mott dei Kaplaon van Dinklage wän – dor bün ick uck noch mit verwandt ..!“
„Dann bün ick“, vertellde Oma wieter, „noch henne wän tou bichten. Ha, un denn Paoter häbb ick anflait’t. Hei hätt mi utscholln, weil ick bicht häbb, dat ick aower ännere Lüe schnackt har. Tou Buße schull ick jeden Dag bit nao dei nächsden Bichte 3 Vater unser,  unsowieter  – bäen.
As ick dunn up`n Trüggeweg wör, sehg ick, dat dor in eine ännere Karken uck Bichte säten wüdd. Ick dor rin, köm uck fors anne Rege, häbb schnell ’n poor bekannte Sünnen affdöschket, un woller rut ute Karken. Siehste – un nu häbb ick aals uppe Rege un bruuk mi dor nich jeden Dag mit rümmeschlaon..!“

Un noch’n poor G’schichten:
ne Oma wedd ut’n brennendet Huus haolt. Dei Füerwehr hölpt ehr uppe Lettern. „Jetzt moss dei Tähn’n tousaom bieten“, mennt ein Füerwehrmann. „Oh Gott“, sägg Oma, „dann man woller trügge, mien Tähn´n leegt noch uppe Kommoude..!“

Oma is tou Beseuk: Dei lüttke Heini packt ehr dauernd anne Hand. „Wat häss du? Worüm dais du dat?“, fraogt Oma. „Dormit man di nich klaut, Oma. Us Papp´n häff sägg, du kunns us staohlen wern..!“

An dei Grenze kummp dei Zöllner dör’n Zug un fraogt gans luut: „Zigaretten, Alkohol, Kaffee?“ Oma mennt gans dröge:“ För mi bitte nur eine Tasse Kaffee…“

Wat sä Oma, as dei Enkelin van himmlische Liebe schwärmde: „Himmlisch? Sowat is gefährlich. Dat is wi bi Sternschnuppen. Touers bisse sien Stern. Un naoher bisse üm schnuppe..!“

Nu seuks se uck all Inbräkers…
Bleumers Oma kunn nich gout seihn. Deswägen läsde Opa ehr dei Zeitung vör. Touers köm dei lessde Siete dran. Verlobungen, Hochtien, Kinnerdöpen, Beerdigungen, usw. Dann köm hei tou denn hiesigen Deil: „Einbrecher gesucht“, läsde hei dor eine Äöwerschrift.
„Oh Gott, oh Gott“, mennde Oma, „wat is dat för’ne Welt. Nu seukse uck all Inbräkers. Off sick dor wull wekke up mell’n dout?“

Omas sünd ‘ne besünnere Marke!

Bi us tou Huus...

23-02-25 – Disse Wäken bi „Use Kläönschnacker…

08.02.25 – Dat is’n Schnäppchen… KW 7/25

Harms Gerd wör utsiedelt worn un har nu’n groten neien Hoff. Toun neien Hoff hört uck’n neiet Auto, mennde Gerd. Hei har sick’n neien Benz bestellt un wull denn sülwes afhaolen.

Dat Geld har hei sick aowere Johrn immer trüggelegg.  Weil hei nümms troude, wull hei denn in bor betaohlen.

In Stuttgart ankaomen, tellde hei dat Geld nochmaol nao. Un wi dat Mallör wull, et wör eine Mark tou kotte. Wat nu? Dei leeten se üm bestimmt nich aff, weil hei so hart verhannelt har. Dat wull hei uck nich wäten.

Nu stünd hei dor in Stuttgart uppe Straoten, wör an äöwerleggen. Dor sehg hei dor’n Kerl an bädeln.

Hei dor hen. „Kanns mi’ne Mark affgäben?“ frög hei den Mann rischk herut. Dei keek üm  so van ünnen bis baoben an: „Und – was wolln sie denn damit?“

Gerd drucksde rümme, stäöterde wat d’her, un sä touless: „Ick will mi blots’n Mercedes koopen!“

„Das ist gut“, sä dei Mann. „Hier hast zwei Mark. Bring mir auch ein`n mit.“

Is dat nich’n Schnäppchen?

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com