KW 38/24 – Wer is am schwattsten…
Dat is all lange her – inne füfftiger Johrn… Aff un tou köm dor noch utländischet Militär in use Gägend tou Mannöverübungen. Dei fäuhern mit ehre Fohrtüüge wull einiges kaputt, aower dat wüdd immer gout betaohlt. Un wenn dei´n poor Daoge bleewen, dann wör us dat ers recht.
Dei Suldaoten eeten nämlich gerne Eier, un dei haolen sei bi us. Weil se wenig dütsch kunn´n, möken se dat up Teikenspraoke: Einer sä immer “Tuck, Tuck” un wiesde dann mit´n Finger dei Taohl an.
Ein ännerer bröchde einmaol´n Zettel mit, wo´n Houhn upmaolt wör. Dor mennde us Opa, dat wi för üm´n Houhn schlächten schulln. Opa wull jüss los, üm ein Klukker bi´n Hals tou kriegen, dor aohnde dei wull wat, settde sick inne Hocke un füng an tou gackern. Dunn wüssen wi Beschkeid…
För us Bussen wör dat eiers recht wat. Wenn dei Suldaoten frei harn, dröffen wi us dor bi hensetten. Un dann kreegen wi immer Schlickereien. So wat schönet geew dat bi us gornich. Eiers recht nich Kaugummi.
Kennen wi äöwerhaupt nich. Wat häbbt wi kaut. Opa mit sien Priem´n köm dor nich eis gägen an. Hei mennde, wi kunn´n dat bäter as use Kaihe…
Tüschken dei Suldaoten wörn aff un tou uck’n poor Schwatte, off Farbige, wi dat vandaoge heit. Dat wör nu gans wat Besünners. Dor kunn’n wi am bessen mit. Dei güngen bi us in un ut.
Fiddi wör mit Fränzi un Heini ut use Naoberschupp an käbbeln, wer denn schwattsten seihn har. Jeder spünnt dei ännern wat vör..
Fränzi sä: “Ick häbb ein’n seihn, dor wör sogor dat Witte inne Oogen all schwatt!”
Heini mök d´ ein´n drup: „Wat ick seihn häbb, wör noch leiper. Dei har sick in’n Finger schneern, dor köm schwattet Blout rut…”
Fiddi aower – man wüss jo, datt hei gern praohlde, settde dor noch ein d’ baoben up. Hei schüddelde blots mit’n Kopp un sä:
„Nix gägen dat, wat ick erläwt häbb: Bi us wör gistern Aomd ein’n inne Staomt, dei hätt ein gaohn laoten – dunn wör’t ‘ne halwe Stünne düster..!