Monat: November 2024

KW 49/24 – Oma un dei Arfkensoppen

Dei Daoge vergaoht, dei Tied rennt, rutz sünn wi woller – in Advent!

Doch Oma in ehr lüttke Kammer, denkt – wat nützt dann ein Gejammer, ick fang wat an, bin´t klaogen satt , ick fäuher nu mit dei Baohn inne Stadt.

So turnt sei los, nao dei Grotstadt hen – Wiehnachtsmarkt sitt ehr in Sinn. Vör den Bedriew is sei nich bang, dat Spill bekick sei  sick stünnenlang.

In ein Koophus will sei dann wat äten – ehr knurrt dei Maogen all so’n bäten. Sei schlutt sick in dei Rege in, köff’n Arfkensopp‘ mit’n Bockwusst drin. Mit ehr Sopp, noch heit un frisch, sett´t Oma sick an’n nächsden Dischk. Mit Bockwusst is dat nu jo so, dor hört uck’n bäten Senf d‘tou. An Tresen staiht ein groten Pott, Oma haolt sick’n gouen Dutt.

Aower as sei trückkump, gor nich lang, is einer bi ehre Sopp tougang. Ein Farbigen isset, wer weit woher, läöpelt Omas Teller leer, ganz genüßlich un in Ruh, un Oma kick üm sinnig tou.

Denn sei mennt as Daom von Welt, dei arme Kerl hätt wiß kien Geld, un sicher Hunger all siet Daogen, doch – uck ehr knurrt bös dei Maogen.

So gaiht sei an denn Disch gans langsaom ran, un schielt denn Teller immer an Un schwupp-di-wupp, mit flinke Hand, treckt sei sick dei Wusst an Land.  Denn Senf hätt sei glatt vergäten – blots ein-twei-drei, dei Wusst upäten.

Dann schielt sei räöwer nao den Mann, lacht üm nett un fröndlich an. Uck dei lacht Oma fröndlich tou, läöpelt wieter, ganz in Ruh.

Un as sien Teller blitzblank leer – haolt hei noch schnell  twei Glas Beer. Ein Glas drinkt hei, un dat wat äöwer,  schuff hei lies nao Oma raower. Oma straohlt us is baff, dei Mann aower lacht und gaiht dann aff.

Oma denkt noch dit un dat, feuhelt sick noch gornich richdig satt. Noch eine Soppen will sei sick haolen, söch Lüttgeld, üm tou betaohlen.

Doch – du leiwe Tied, dei Schreck is grot, nu sitt Oma bös in Not, stukert dullken inne Hoor, ehre Handtaschk, dei is nich mehr dor.

Sei kick sick ümme, maokt sick rischk, dor hang doch ehr Taschk an’n Näbendischk. Ehr Arfkensopp‘, un dat is wohr, mit dei Bockwusst drin, staiht uck noch dor!

Tscha – un wat lehrt us disse G’schicht:  Dat wat man schnell mennt, dat stimmt oft nich, man mott uck änner Menschken troun – un jüm nich glieks dei Bockwusst klaun..!

KW 48/24 – Olle Fleertanten… (van Ida ut ?)

Ziskao un Lieschen wörn in usen Dörpe dei beiden, dei aower aal’s Beschkeid wüssen. Et geew nix, wo dei beiden nich wat aower vertelln kunn’n un et geew kien ein’n, denn dei beiden nich eis „bi’n Morse ümmeräten“ har’n.

Einmaol up’n Freitagvömmdag dröpen sick dei beiden vör Ziskaos Huuse. Ziskao har jüss noch dat lessde Kruut ut’n Goorn haolt, at Lieschen dor vörbiköm, dei bi’n Doktor wän wör.
Ziskao: Kiek eis, Lieschen, uck all weller uppe Beine?
Lieschen: Jao,  sägge man, ick kaom van’n Doktor – bün all’n poor Wäken an krüttken…
Ziskao:Wat häss dann, Wicht?
Lieschen: Ja wat häss dann. Dei Doktor sä, ick har’t mit’n Kreislauf.
Ziskao: Mit’n Kreislauf – wo sitt dei dann?
Lieschen: Ja, wat schack di säggen, dei sitt achtern, dei sitt vörne,  dei sitt ünn’n un dei sitt baob’n – aowerall sitt dei…
Ziskao: Dat is jo wat. Wat dais dor dann gägen?

Lieschen: Dei Doktor hätt mi wat toun Innähmen daon, dormit dei Druck rünner gaiht…
Ziskao: Wat säggs du Lieschen, du häss touväl Druck? Dann weit ick wat – ät man Ziepeln, dann gaihte weg..
Lieschen: Ick weit’t un ick häbb uck all all längere Tied sücke Ziepeltabletten innaom’n…
Ziskao: Och Lieschen, du menns wull Knoblauch?
Lieschen: Ja richtig, Ziskao, Knoblauch, so heiten dei.
Ziskao: Häbbt dei Dinger denn holpen?
Lieschen: Leiper is’t nich woorn, dei Druck lätt  nao, aower dat  Stinken ut’n Hals nimmp doch gräsig tou.
Ziskao: Ja Lieschen, wi beiden sünd dei Jüngsten uck nich mehr. Schass seihn, eines Daoges dout se us´nen Deckel up´n Kopp un daon isset.
Lieschen: Schwieg still Wich, dor mag ick nich dran denken..
Ziskao: Ja, ja – dat kummp aale. Dei olle Harms Gerd hätt jo uck denn Mors touknäpen. Use Hinnerk sä, dei Petrus har wull roopen: Gerd kumm rin, du häss dat Fegfüer all achter di, un wenn diene Olsche kummp, dann jaog wie se fors nao’n Dübel!
Lieschen: Ja, mags wull säggen. Wenn einer denn Krüzweg gaohn is, dann wör’t Gerd. Weiss noch, as hei vör’n poor Johr ut Balkenhaol fallen is? Ick wer’n Gedanken nich los, dat siene Olsche üm ein Schubs gäben hätt, hei wass jo man so’n Hännig’n!
Ziskao: Utschluten kann ick dat uck nich. Du, eis wat änners – denn Köttken Franz siene Dochter is jo lessden woller ut’n Urlaub kaom’n. Dat hars du seihn möss. Dei ganse Familge haolde dat Mariechen van’n Baohnhof aff. Ehre Mouder vörweg un immer an roopen: Mariechen, Mariechen, wat süss du gout ut. Wat häss du’ne feine Farw krägen – so’n richdig schön’n Teng… Teng – Teng – ick häff mi dacht, dien Kerl dei häff uck’n Teng – dei hätt ‘nen rode Räuben in Gesichte sitt’n!
Lieschen: Wo is dat Froumenske dann wän in Urlaub?
Ziskao: Dat kanns di doch wull denken. Bi dei ollen Ledderbüxenkerls in Damisch Paoterkarken, of so ähnlick…  
Lieschen: Süh – dann weit ick all noug! Du Ziskao, luster eis tou. Wenn du noch’n bäten Tied häss, dann mott ick di noch wat gans Neies vertelln… Dei Drömers Fiddi, use Naober, dei häff jo nu ein neiet Gebitt krägen. Wenn dei nu lachet, dann sütte ut, at wenn ein Ülk in’n Schlag sitt. Fräuher har hei nur so’n poor Priggen in sien Frätlock, un wenn hei’t  Muul aopenreet, wört jüss, as wenn in so’n ollen Döschkassen keeks…
Un wat mennsde, so’n ollen Buck wull mi doch glatt ein’n toustäken – sä doch tou mi: Du Lieschen, wat is dat? Dat vermehrt sick nich – un starwt doch nich ut?..
Weit ick nich, sä ick üm. Dat weißde nich, sä hei – dat sünd olle Tanten, Onkels un Ossen..! Stell di vör – sowat sägg dei tou mi.., – tou mi, tou so’n ölling Menschke.?!
Ziskao: Och wat, moss nich aal so enge seihn – moss di nix bi denken. Du, maol wat änners: Denn Hinnerks Jan sien öllsten Jungen, dei is inne Schoule uck sittenbläben.
Lieschen: Dat is kien Wunner. Dei Mouder is jo uck so dumm as’n Törf. Dat einzige, wat se inne Schoule kunn, wör inne Näsen bohrn un Kügelkes maoken.
Ziskao: Ick weit’t. Mit sämteihn Johr kunn sei noch nich dröge blieben  un so is sei  alltied ‘n Tunägel bläben.
Ziskao: Du, mit den Kouken-Heino, dei dor up’n Braohms-Haowe Buur spält, dor häbb ick maol mit schnackt aower dei jungen Wichter, dei sick vandaoge aal anstriekt wie’n Osterei un mit ehrn Parföng säben Meter gägen’n Wind stinkt. Wat menns wull, wat dei ulle dreikantige griese Buck tou mi sä? So, sä hei, un du häss wull gorkien Ers inne Büxen, du stinks uck so – aower ut’n Haals… Sowat aower uck – mott man dat sick uck noch up’n ollen Dag säggen laoten?!
Lieschen: Ja, ick weit’t wull. Aower Ziskao, noch wat, bi Aohls häbbt dei jungen Lüe uck wat Lüttkes krägen. Use Cleimens sä, dat wör’n Raketenbaby – so drock is dei kaomen. Un leet gans nao dei Mouder – so’n richdigen Paddel. Un dann ehre Schwiegermudder, dei häff  tou’de Döpe noch’n Pelzmantel krägen!
Ziskao: Jao Lieschen, dat häbb ick seihn, dor sehg dei jo mit ut as so’n Russenpony! Ick glöw, dat is wull so’n Fell van’n wildworn Hingst, dei ute Peerschlächtereie utbraoken wör!
Lieschen: Oh Gott – oh Gott, use Cleimens röpp. Dat is all twölf Uhr un ick häbb noch gorkien Äten fardig…
Ziskao: Dann haol lieks fors dei Lichtmessen-Kessen rut, sons giff’t wekke up Jack!
Lieschen: Dumm Tüg – dor krigg dat Äten uck nich van fardig.- Nä, nä – ick laot dei Luft ut’n Reifen, denn mit’n Platten kam’n jo nich so schnell bi Huus wän!
Ziskao – keek ehr lange nao un schüddelde mit’n Kopp: Worüm isse uck anholln. Nu häbb ick Däöskopp dat Kruut noch inne Hand un dei Pott upp´n Füür mit dat Stück Speck is mi dor glatt bi anbrennt.. So’n Mallör aower uck. Man schall jo nich aower ännere schnacken, aower man mag et doch väl tou gerne doun!