03.05.2025/KW 19 – Hohmisstouren…
Vandaoge kennt man dat villich nich mehr, aower fräuher köm dat öfter vör, dat dei Kerls sönndaogs nao dei Hohmisse „aower dei Stränge“ schlögen, weil se touväl Schluck krägen harn…
Dei Räde is vandaoge van Heini un Franz. Ditmaol wör’t laode worn. As sei nömmdaogs so gägen sess Uhr bi Heini sien Huus anköm’n, sä Franz tou üm:
„Heini, ick häbb so’n Schmacht, wull du nich eis toukieken, off bi jou noch wat in Brotschapp is? Diene Marie is bestimmt all bi’t mölken un kummp dor gornich achter.“
Gesägg, gedaon – aower dat Brotschapp jaohnde blots noch, bit as sei’n poor Deusen fünn’n. „Jao“, sä Heini, „dat is’n fein’t Wark, dat mott Fräuhstücksfleisch wän, dat häbb ick lessde Wäken all hat.“
Dei beiden döen sick dor gout wat van achter. Heini güng achternao fors ünnern Päöl un Franz stuffelde nao Huus hen.
An nächsden Morgen, Heini köm gans kläöterig tougange un jammerde rümme. „Schuss wat suupen“, schüllt Marie „‚un sägg eis, wer is dor bi dei Deusens wän? Ick har dor för usen Hund doch Chappi mitbröcht. Nu isset all meist woller uppe.!?
Wenn’t Heini bit jetzt noch einigermaoten gout gaohn har – nu wüdd üm gans schlecht. Allein dei Gedanke doran…
Bäter wör wän, hei wör nao den ollen Schnack vörgaohn:
Wat dei Buur nich kennt, dat frätt hei nich..!
(För dei Hochdütschen: Hohmisse = Hochamt; Schmacht = Hunger; jaohnde = gähnend leer; äöwere Stränge schlaon = ausflippen, übertreiben; ünnern Päöl = unter die Bettdecke; kläöterig = kraftlos)