Marie, Maogd up Brows Haowe, mäög doch denn Jan so gern liern. Wenn dor Gelägenheit tou wör, vesöchde sei üm so´n bäten antoumaoken. Eines Daoges kreeg sei üm bi´t Inricken vanne Weide toupacken.
Fraidig pück sei um ümme un straohlde: „Och is dat schön. Ick weit nich, wi dat kann. Dat gaiht mi dör un dör.“ sä Marie.
„Aower ick weit dat wull“, sä Jan, „ du staihs mit’n Mors an’n Elektrozaun..!“