KW 34/24 – Schlaopmüssen …
Dat is nu all ‘ne Tiedlang her, ick wör noch so’n gouen Buckjungen, doch denk ick dor noch jed´s Johr dran, wenn woller Stoppelmarktied is.
Veier Daoge achternänner Stoppelmark fiert, un dann schmorns bit üm veier – wer schall dat utholln?! Un dann köm üm halw säben dei Mölkwaogen, dann mössen dei Kaihe mölket wän.
So seet ick dor maol woller schmorns inne Wiske up’n Buckstouhl toun mölken Dat wör up`n Stoppelmark-Dingesdag, veier Daoge un Nächde achter mi. Dei Arms immer länger un langsaom un sinnig füllen mi dei Oogen tou.
“Junge”, sä use Pappe up maol, “wat is mit di?” Ick waokde up – un wull drocke wietermölken – aower dei Kouh wör wäge. Ehr wör dat wull tou dumm worn. Sei wör woller anfangen tou fräten un langsaom wietergaohn. Ick dor achteran – aower-
– wat wör dat för usen Pappen wull för ein Bild: Mitten inne Wiske seet sien Jung’ up’n Buckstouhl – un wör inschlaopen…Hei häff noch lange mit’n Kopp schüddelt – aower sägg häff hei nix.
Un wat kann ick dorut lern… Wat touväl is – schall’m laoten. Stoppelmark fiern – aower mit Maoten..!