15.06.2025/KW25- Hushund Harras un dei Bolzen . .
Dor denk ick jedsjohr an trügge. Wi heit dat doch: So wedd man lästige Gäste los! Aower dei Rege nao…
Tou Pingsten kömen jümmer Tante Mine un Tante Fine up Beseuk bi us. Dat wörn die wekke. So richdige Quasseltanten. Dei hörn gornich woller up tou schnacken.
Los güng dat mit Kaffee drinken. Wat dei’n Kaffee söpen – dor maoks di kien Bild. Use Mamme wör buld twei Stünn’n an Kaffee kaoken. Dat güng domaols nich so schnell as vandaoge – aower dor güng mannig wat dör. Opa wüss dat genau. Hei seet wi immer (Sommer off Winter) achtern Aomt, tellde jede Kann‘n mit un schüddelde jedsmaol mit’n Kopp, wenn use Mamme dei nächsde anschläpde.
Achternao wüdd dat eiers interessant. Dei beiden Tanten wörn gaaans neischkierig und mössen wäten, wi‘t in Gorn un up‘n Lanne utsehg. Dat güng mit aal Mann, mit Kind un Hund, üm Huus tou, äower dei Aonenwenniggen, achtert Kellerhuus langes, naon Gorn hen. Dann wüdd aals bepraohlt, wat sei dor sehgen. Off’se dat sülwes glöwen? Bestimmt nich! Et klüng aower gout.
Uck us Harras köm mit. Dat wör annerförsick ein gans ölligen Hund. Aower änner Lüe ehr Katten – dei kunne nich aff. Un wat dat Mallör wull, jüss vandaoge wörn dei ollen Bolzen woller dor – bi us achtert Kellerhuus.
Dor har miene Süster up usen Affallhoopen (so wör dat fräuher) poor Glas Läwerwusst henschmäten. Dei Gläöser wörn wull aopengaohn un dei Läwerwusst schlecht worn. Jedenfalls wör dei Läwerwusst noch inne Gläöser und dei Bolzen mössen ehrn Kopp in’t Glas stäken, üm dor ran tou kaomen.
Nu köm‘n wi – dat heit us Harras – dorup tou. Junge, sägg di, dunn güng dat rund. Dei Hund stöw los. Dei Bolzen wulln drocke weg, kunn‘n et aower nich, weil se mit‘n Kopp nich so schnell ute Gäöser köm’n. Hals äower Kopp güng dat – Hund un Bolzen pultern dörnänner – mit väl Gefauche liek up us tou, un wat et wull – uck noch jüss tüschken Tante Mine un Tante Fine dör.
Dat wör‘n Geschrei – dei beiden wüssen gor nich wat dat wör. Dei Bolzen mit dat Läwerwusstglass up’n Kopp seegen ja ut wi’n poor Ungetümer van’n ännern Stern. Un dann dat Gefauche mit den Hund – tüschken ehr – hen un her. Mein lieber Mann..!
Dei Schlimmste wör use Opa. Dei stünd achtertou, kunn sick nich woller inkriegen. Hei schüddelde sick vör Lachen un stickde us dormit noch an. Tante Mine un Tante Fine aower, as sei sick einigermaoten beruhigt harn – oder at Harras mit dei Bolzen wieterpultert wör – sehgen us dor lachen – keeken sick an, pücken sick anne Hann‘n, hen nao Huus – wäge wörn se! Sietdem häbbt wi dei beiden nich woller sein. Is wull tou väl wän.
Och so – wenn wi schlächten wüdd sietdem immer eine lüttke Läwerwusst extrao fardig maokt. Dei geew use Opa usen Harras immer tou Pingsten – wat hei sick dor wull bi dacht hätt…