Bi us tou Huus...

Dei Schoulraot is dor…

14.11.2025(KW 46  – Dei Schoulraot is dor…

 Eines Daogs, ick güng noch in‘t eierste Schouljohr, köm dei Schoulraot. Wat för‘n Theaoter. Aal in eine Klasse, man sägg wull  tousaomedräben. Dor seeten wi nu tousaomendrückt un teuwen up dat „hohe Tier“.
Endlick köm‘n dei Kösters mit denn Schoulraot rinträen. Aal stünn´n stramm: „Guten Tag liebe Kinder, schön habt ihr es hier“, un dann füng hei an, dei groten Kinner afftoufraogen, Räkenupgaoben un sowat. Dei Kinner ut dat drütte un veierte Schouljohr, mössen wat ute Bibel un ut denn Katchismus wäten. 
Dormit nich genoug. Hei füng uck noch bi us an, eierste un tweite Schouljohr: „Na, dann wollen wir mal prüfen, ob ihr auch schon was gelernt habt. Wer nennt mir mal einen Satz, wo das Wörtchen „groß“ drin vorkommt?“
Los güng‘t: „Das Haus ist groß, das Pferd ist groß, die Kirche ist groß.“ Up maol keek hei mi an: „Kennt der kleine Mann auch schon so einen Satz?“
Ick wüss gornich, wo ick henkieken schulll. Wat schall ick denn maol eis säggen, güng mi dör denn Kopp. Dunn füllt mi in, wat ick van miene groten Süster lessden ut´n Katechismus hört har. Schnell stünd ick up un sä: „Gottes Allmacht ist groß..!“
„Donnerwetter“, flög denn Schoulraot rut un mennde tou usen Köster:, „Dat wedd maol´n Gouen.“ Hei frög wieter: „Kennt ihr denn auch einen Satz mit „klein“?“ 
Un woller kek hei mi an. Worüm ick, worüm fraogt hei mi denn immer? In miene Not füllt mi nur noch Opas Schnack in: „Klein – jao, weit ick,  du kanns di an Mors klain…“    

Bi us tou Huus...

Halloween off Bummelaterne…

01.11.2025(KW 44  –  Halloween off Bummelaterne…

Halloween – kennen wi nich. Wenn fräuher dei düstern (dunklen) Daoge anfüngen, güng bis us dat bauen (basteln) los. Wat häbbt wi us aal tourechte baut.
Dat füng bi dei Bummellaternen an. Mien Brouer Jan mök dei ut Sperrholt. Hei kunn midde Laubsaogen ümmegaohn. Wi möken dei meist ut Pappe. Leider brennen dei immer at eierste aff…

Dumm Tüg maoken? Oha – wenn ick dor an use „Kerzenfabrikation“ denke: Dat ganse Johr sammeln wi Kerzenstumpen. Dei wüdden dann heit/flüssig maokt un in olle Pillendeusen gaoten, mitten drin ein Docht. Dorför schulln wi ellinck Strohbänner nähm‘n. Aower dormit güng‘n dei Kerzen immer tou schnell ut. Also, harn wi rutfunn‘n, nehm‘n wi Schouhbänner. Wat för’n Spektaokel, wenn wi sönndaogs dei Schouhe bruukten..!

Also geew dat Verbot!  Aower – wi dat so is – wenn‘t verbaoen wedd, jäökt et üm so mehr: Wi güng‘n mit use Experimenteierei inne Schürn!  Puuh, wenn ick dor vandaoge an denken dou. Wi harn wull aals affackeln kunnt…

Doch et geew jo usen Opa. Dei har us all lange wohrschaut. Bevör dei eierste Fackel dat Stroh toupacken kreeg, stünd hei all achter us. Schnell siene olle Böxen, dei dor up’n Haoken hüng, d’raower un ute wör dat Füer..! Datt wi’n poor in’n Nacken kreegen, nich van schnacken…

Doch as use Oma, dei nich gout mehr seihn kunn, nächsden Dag dei Büxen inne Hand kreeg, möss Opa anträen. Aower Opa wör nich us Opa, wenn hei nicn ’ne passende Uträde wüss: „Dat ligg an diene scharpen Ziepelsoppen, dor möss ick touval Luft van afflaoten..!“

Bi us tou Huus...

Dei Käödelbeerboom ..

19.10.2025(KW 43  –  Dei Käödelbeerboom …

Klaun, klaun, Äppel wolln wir klaun“, so heit ein Hamburger Lied. Aower dat passde uck fräuher tou us,  denn so ein Appel stibitzen – is dat wücklich so wat Leipes? Toumaol, wenn dei gornich plückt, leegen laoten, off verkaomen döen, wi bi miene lüttke G`schicht.

Up usen Schoulweg köm wir bi Höppen Franz vörbi. Dei har ein groten Beerboom. Dor seeten gans lüttke Beern dran – man sä uck Käödelbeern dortou. Aower dei schmeckden – hmm!
Nu wör dat Mallör, dat ünner denn Boom dei Gäöten (Affallwaoter) langeslöp un dor dei Beern rinfüllen.
„Dei dräöwt gi gerne upäten, dei sünd g‘sund un schmeckt am bessten“, wull Franz us wiesmaoken, „aower bliew‘t mi van denn Boom wäge!“
Dat har hei nich säggen möss. Wi wüssen jo, dat hei dei Beern sülwes nich bruukde, off dei Schwiene se upfreeten, un hei un siene Liese gans giezige Lüe wörn. Un so seeten wi drokke maol in sien Boom un haolen us dor‘ne Beern rünner. Un Franz schüllt dann  achter us her.
Eines Middaogs,  ick seet  jüss in Boom, stünd hei dorünner: „Haha,  nu häbb ick di, kumm dor man eis rünner.“ Aower dor dachde ick gor nich an. Ick bleew fein sitten un teuwde, bit hei weggüng.
Doch „Schietepiepen“, siene Liese bröchde üm noch‘n Pudding un hei bleew ünnern Boom sitten.
„Franz“, röp Liese up maol, „dei Katte frätt dien Pudding!“ Franz verschrök sick un füllt rundaowerkopp inne Gäöten. Hei nehm sien Hölschken un schmeet´se dei Katten nao.
As hei dunn sien Hölschken woller haolde, kunn ick schnell weg.
Un dat End van dei G´schicht: Dei Katt hätt hei nich draopen, mi häff hei nich krägen, sien Pudding wor wäge un hei sehg d´ut.
Un mi, wenn‘t uck villich nich gans richtig wör, häbbt dei Beern gout schmeckt..!

Bi us tou Huus...

Feste fiern – so löp dat…

12.10.2025(KW 42  – Eine neie Huusordnung – ein Gast hätt se vorschlaon – un so löp dat:

Achtung fertiglos gaiht et:  Dat Fest fang rechter Tied an un hört up, wenn et daon is. Tougang nur döre Dör, mäöglichs middet Gesicht nao vörn.

Jeder häff goue Stimmung mittoubringen. Falsche Hoore un schlechte Luune, Skaotkorten un Strickstrümpe sünd anne Gardrobe afftougäben. Gebisse un falsche Tähn beholln, dormit dei nich vertuschket werd‘t. .

Dei Fier fang an mit Geschenke affgäben. Dornao kann man, wer will, woller gaohn. Wer bliff, hätt dei Sitzordnung intouholln: Hensett’t wedd sick nur up Stäuhle un so, dat jeder näben denn ännern sitt. Drängeln un Schubsen is verbaoen.

Äten un Drinken:  Bäöwersdet Gebot is Anstand.  Dei Dischkdäken is nich toun Näsen putzen tou bruuken, uck nich dei Gardinen.

Schull einer vanne Gäste ein Braoen van Teller in eine mitbrochte Taschken verschwinn’n laoten, is unbedingt dei passende Soße naotougeiten.

Danzen: Jede Gast hätt mittoumaoken un sick nich intoubilln, dat hei blots toun Vergneugen dor is. Wer nich danzen kann, laot dei, wekke sick dorbi falln h häbbt, woller uppe Beine hölpen. Wichtig: Denn ännern uppe Fäute petten, draff man blots, wenn dei dor mit inverstaohn is.

Benähmen: Erlaubt is aals, wat toun gouet Fest touhört. Jeder hätt sick so tou benähmen, dat dor noch’n poor Wäken äöwer schnackt wern kann.

Bedrunken: Wenn sick twei betüdelte Gäste begängt, hätt dei, dei van rechts kummp, dat Säggen. Uppenholt ünnern Dischk eiers aff taihn Uhr! Wer dat Gliekgewicht verloorn hätt un ünnern Dischk rutschket, hätt sick nich anne Dischdäken fastetouholln. Ünnen ankaomen, hätt man sick dann ruhig tou verholln.  

Rückweg: Jeden Gast kann nich heimlüchtet wern. Deswägen ein Raotschlag: Schull dei Straoten sick draihn un man denn Dörblick verloorn hätt, so schall hei nich vör Daogesanfang nao Huus gaohn un sick solange ünnere Büschke upholln.

Wichtig: Schull dor einer bi’t Weggaohn ut Verseihn eine ännere Frou mitnaohm häbbn, so laot hei sick nächsden Dag bi denn Wirt melln. Dormit dann dei sog.Egentumsverhältnisse klärt wern käönt, is unbedingt dei Trauschein mittoubringen.

Aals kloor? Dann kann et losgaohn!

Bi us tou Huus...

Dat Schwien…

0510.2025(KW 41  – Dat S… häbb ick noch nich hat…

Man sägg „dor häbb ick Schwein hat“, wenn ein’n wat glückt is, wo man nich mit räkt har. Aower dat anne richdigen Stäe antoubringen, is toun Beispill vör ein’n Utlänner nich ganz einfach. un kann deswägen uck maol dornäben gaohn. So schall et uck wän häbben, at bi Harms-Buur ein Engländer at sog. Austauschstudent wän is.
Dei Junge har siene Tied rümme un möss woller trügge nao Engeland. Dei Lüe van Harms-Buur, up einer Siet kniepig, up änner Siet immer bäten patent un grot doun, geewen toun Abschied noch’ne grote Party för üm.
Üm Mitternacht, sei wörn aal all so’n bäten betüdelt, frög dunn Harms-Frou denn Jungen: ‚Wie isses, häbbt sei all mit miene Dochter danzt?’
Dei täuwde eiers so’n bäten midde Antwort, hei wull jo uck bewiesen, dat hei dei  Eigenorten van dit Land lehrt har- un geew dunn tou Antwort:  ‚Nä,häbb ick nich, dat Schwien häbb ick noch nich hat..!

Bi us tou Huus...

Tübbeken seuken… 

28.09.2025 – Tübbeken seuken…

Dat wör inne füfftiger Johrn, doch denk ick dor gern an trügge. Domaols häbb ick dat eierste Rad van sülwes verdeintet Geld betaohlen kunnt – mit Tübbeken seuken!

Jedsjohr in Harwstdag wüdd‘n Tübbeken/Kartuffeln utmaokt, dat heit, dei Buurn mit ehr grote Flächen bruukten Lüe toun upseuken. Dat dröffen wi Kinner in dei lessden Schouljohrn uck all. Dei Kösters geben us middaogs eiher frei un wi kreegen uck kien Schoularbeiten up.

Dei Buur har dann vörarbeitet: Up‘n Lanne stünn‘n toun Belaoen Waogens praot, dat Kartoffelstück/-land wör updeielt in sog. Pänne, so twintig Träe lang, wo man dann tou tweit dei Tübbeken upseuken möss.

Dei Buur köm dann mit sien Roder, dat wör so‘ne Ploug mit‘n grotet Rad dorachter, dei schleuderde dei Tübbeken so 2 bit 3 Meter ut’nänner.

Toun Upseuken harn wi‘n Korw, touers ut Weern, naoher  so‘n lichten Draohtkorw. Wenn dei vull wör, mössen wi denn up dei Wogens utkippen.

Bi d´Vesper geew et ein gansen Tübbekenstuten mit masse Zucker druppe – herrlich. Wenn wi dann aobends mit dei Arbeit fardig wörn, güng dat bi‘n Buur inne Käöken un dor geew et dann satt dicken Ries mit Zimt – un nicht tou vergäten – dei Löhnung…

Ick weit noch van veier Mark, naoher wörn‘t fiewe! För us Kinner tou dei Tied masse Geld! Et wör kiene lichte Arbeit mit dei schworn Körwe, villich wör‘t vandaoge verbaoen, aower wi harn use Fraide doran .

Denn wenn wi aomds uck dodmeue in Bedde fülln, ick drömde van ein schönet Rad – un dat Geld har ick nao’n poor Johrn tousaome..!

Also – van Sporn un Wohrn kummp Häbben van her!

Bi us tou Huus...

Mariechen will hieraoten… 

17.08.2025/KW 34 – Mariechen will hieraoten...
Mariechen is´ne gans resolute Frou. Sei is nich mehr dei Jüngste, aower noch gout touwäge. Dat Mallör is, dat sei noch immer nich denn passenden Kerl funnen hätt. Dorbi häff sei sick doch soläwe all rögt, masse Taschkendeuker falln laoten un Kerls nouch anstött. Doch kienein häff anbäten.
Einmaol har sei sick gans wat Besünneres utsöcht. Sei har ein Kerl gans besaopen maokt un wör dormit nao‘n Pastor hentaokelt. „Dat draff ja wull nich wohr wän, dat kann doch wull nich angaohn“, har Pastor ehr utschulln. „Dor kumm man mit woller, wenn dei Junge nöchtern is!“. Mariechen dorup: „Dann wedd et aower nix. Dann will hei mi nich mehr häbben..!“
Dat schall sick aower nu ännern, sei will naon Stopplelmarkt un dor einen Wohrsägger upseuken. Sei fraogt sick dör un  buld find sei uck eine Frou, dei ehr gefallt.
Dat Menschke leggd fors los, as Mariechen ehr denn eiersten Schien up‘n Dischk packt: „Oh, dat wedd wat, dat sütt richtig gout ut“, fang sei.gans upgerägd an. „Ick seih dor‘n groten un staotlichen Mann loopen, dei…“
Mariechen ünnerbräck ehr: „Ick legge di dor fors noch‘n groten Schien toubi, wenn du mi säggst, wi ick denn toupacken krigg..!“
„Ja, dat kann ick nu aower nich“, sägg dei Frou, „dor mott jou dann sülwes wat tou infalln.“
„Weiß denn, off dei all verhieraot wör“. fraogt Mariechen wieter, „ein Witwer will ick nich häbben, ick will mien Kerl sülwes ertrecken. Hei kann mienetwägen uck suupen, aower dat Säggen will ick beholln!“
Dei Frou kick ehr grot an, stäck schnell denn Schien weg, schüddelt mit’n Kopp un sägg: „Wenn gi sowat seukt, dat kann ick jou nur raoen, gaoht nao näbenan, villich giff et dor so ein‘n inne Geisterbaohn…

Bi us tou Huus...

Stoppelmarkt…

Oma Threschken waohnde all lange in Mönsterland. Aower gebörtig köm se ut Vechte. Dat seet ehr so in Blout, dat sei, wenn sei uck all‘n Tacken öller wör, noch jeds Johr nao Stoppelmark möss.
Wie immer fäuherde sei dor midde Baohn hen. Uck dit Johr. Sei har sick in‘n Abteil kommoudig tourecht sett‘t, as dei Schaffner köm. „Ihre Fahrkarten bitte!“ Dissen Kommandoton kennde sei. Sei haolde ehre Korten rut un geew üm dei.
„Diese Fahrkarte ist nicht gültig“, hörde sei, „diese Karte ist für‘ne normale Beförderung. Wir sind hier aber in einem Schnellzug“, köm dor achteran.
Oma keek üm’ne Tiedlang an un sä gans langsaom: „Dat is doch gans einfach tou kriegen. Sägg doch denn Fohrer, hei schull wat langsaomer fäuhern..!“

Bi us tou Huus...

Dei eierste Schouldag… 

10.08.2025/KW 33 – Dei eierste Schouldag, so wör dat bi us, un dat sünd aower Sämzig Johr her

Ick har dat Glück, dat ick mit ein Naoberjungen, dei uck so old was wi ick, nao Schoule köm. Dat was dei Pintkendraihers Fränzi. Dei heiten ellinck mit‘n Huusnaom´n Meyer. Aower dor giff et bi us so väle van. Un weil Fränzis Papp‘n, dei Pintkendraihers Hermann, so‘ne Draihbank har, wo man ut Holt väle Saoken un uck lüttke Deile mit maoken kunn, sücke Pintkes, schnacken dei Lüe tou‘n Uteinnännerholln immer van Pintkendraihers.

Dei eierste Dag inne Schoule wör langwielig. Dor wüdd blots‘n bäten rümmekukelt un komische Fraogen stellt: Wo man heiten dö, wat us Papp‘n mök, off man noch mehr Bräuers un Süsters har, wo dei heiten döen, off dei uck all nao Schoule güng‘n, un all so´n Tüterkraom.
Ick har am leiwsten sägg: Dor gaiht di nix van an. Aower, weiß jo wull, so wat draffs nur denken. Dat Schlimmste wör, dat man dei ganse Tied stille sitten möss. Dat wörn wi nu gornich gewohnt. Un wi lange dat düerde. Wat wörn wi doch froh, as wi woller upstaohn un weg kunn‘n. 

As wi beiden woller bi usen Huuse anköm‘n, wör us Opa in‘n Goorn tougange: „Na, wi hätt et jou dann gefall‘n?“, frög hei fors, un „gi häbbt et nu gout, userein mott arbeiten. Ick wör jo uck gerne mitgaohn…“
„Opa“, sä ick dorup gans wichtig, „dor bliew blots wäge. Dat dor, dat is doch dei reinste Kinnerei..!“
Opa lachde luuthals los un mennde: „Aower gi käönt doch nu säggen: Wi gaoht all nao Schule, eierste Klasse.“
Dor köm Fränzi tougange. Sien Unkel Jan wör bi dei Baohn un dor dröff hei uck aff un tou eis mitfäuhern: „Von wegen is dat eierste Klasse. Dat sünd  aal blots Holtbänke..!“

Bi us tou Huus...

Dei Arntetied … 

03.08.2025/KW 32 – Dei Arntetied …                                                   

Nu rullt‘se woller uppe Straoten = dei Maihmaschinen mit‘n Döschkassen dor uppe. So sä man fräuher tou dei eiersten Mähdrescher.

Vandaoge sünd‘se all buld so grot wi lüttke Hüüser. Ehr Muulwark (Schneidwerk), breier as dei Straoten, trekkt se achter sick an. Bi‘t Maihen wedd dat d‘vör stülpt un ruck zuck is aals maiht un döschket.

Wenn ick dor an fräuher denk…  Mein Gott, wat wör dat för‘ne Arbeit! Touers dei Saißen horn (Sense dengeln/ schärfen) un dann güng et los: Maihen – wat för stäwige Lüe! Dat Matt (das Gemähte) möss utnaohm’n wern = mit eine besünnere Harken, dei Mattharken, wüdd´n lüttke Bünnel, Garben sä man, tourecht stött, ‘ne Handvull Matt dorvon at Strick naohm‘n un fastebunn´n.

Genauso güng’t läöter mit Maihmaschinen wieter. Bit nao´n Aobend – maihen, utnähm‘n, Garben binn‘n. Naoher köm‘n dei Binner (Mähbinder) up. Dor köm‘n dann all dei fardig bunn’n Garben rut.

Kott vörn Düstern wüdd dann hockt, d. h. dei Garben wüdden, dormit sei bäter naodrögen kunn‘n, schräg aneinänner hochstellt – wi möken dat immer tou twölw. Dei sehgen ut wi lüttke Telten. Nao ein bit twei Wäken wüdden dei Garben dann rinhaolt un in Winterdag wüdd dann döschket.

Dat wör jo massig Arbeit, aower schön wör dei Tied uck. So seih wi dat – et wör nu maol use Jugendtied! Un et wör nich so hektisch at vandaoge. Geselligkeit wüdd grotschräben. Wenn ick allein all an dei Hocken, dei lüttken Telten, denken dou. Dor kunn man nich nur ünner‘t Schuur loopen, wenn‘t rängen dö, nä – dat wör uck för dei, dei‘t drokke harn, ‘ne schöne prikkeligge Liebeslaube… Na dann – väl Spaoss!

Kott verklort = kurz erklört: Maihmaschinen mit’n Döschkassen=Mähmaschine+Dreschmasche oder ganz einfach Mähdrescher; trecken=ziehen; fastebunn’n=festbinden; Düster=Dunkel; ünner’t Schuur loopen=Unterschlupf bei Regenwetter;

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com