Bi us tou Huus...

Dei Osterhaose…

20.04..2025/KW 17  – Die Osterhaose – wer is dat?     

Miene schönste G´schichte! Worüm? Weil ick dor jedet Johr an Ostern d‘ran denken mott, wi ick denn Osterhaosen uppe Schliche kaomen bin. Ick kann mi noch genau dor dran erinnern wi dat bi us wör…
Dat Nest baun wi jedsjohr an dei glieken Stäe. Dat wör an denn ollen Beerboom. Dor harn wi dei Fiezebohnenstangen van dat olle Johr anstellt, un dor ünner uppe Eern baun wi dat Nest.
Bi us wass ick dei Jüngste un glöwde noch so bäten an denn Osterhaosen… Miene Bräuers gniffeln dor immer aower. „Is doch use Opa“, hörde ick maol dor ut.  
Use Opa, so‘n Blödsinn, dachde ick touers, doch..? Ick löp nao üm hen un keek üm so vanne Siete an. Ja – kann dat denn wücklich wän? Jao – grote Ohrn har hei jo, aower dat kann doch nich…
Ick dachde mi, dat krigg ick rut. Ostermorgen leeg ick up Luur. Richtig un gout, Opa köm dor an un mök sick an’t Nest tou kraomen. Ick schnell weg un naoher woller hen – dor leegen dei Eier drin.. Also doch Opa..!
Ostersönndag güngen wi alltied mit Oma un Opa nao dei Kinnermisse. Use Naoberjungs uck. Dei kreegen dann van ehrn Opa noch extrao wat. Dei güng mit ehr nao dei Misse in´n Häökerlaoden, domaols harn dei sönndaogs aopen, un köffde ehr Seutigkeiten. Un dann gäwen sei immer ‘ne grote Stange an un praohlden immer, wat sei doch för‘n Opa harn.  
Irgendwann wüdd mi dat touväl. „Wi bruukt dat gornich“, schnaude ick rut, „wi häbbt dat gornich nödig – us Opa legg  sülwes Eier..!“

Bi us tou Huus...

Palmsönndag bi Batkes…

13.04..2025/KW 16  – Palmsönndag –  dor geew dat bi us immer Arger!          

Dat füng all in Harwstdag an. Opa schneet sick in Holde Stöcke, schielde denn Bork aff un stellde se ünner‘t Schuur toun Updrögen. Schöne Stöcke – kunn‘n wi uck bruuken. Dei eierste Arger!

In Fräuhjohr wüdden dei Stöcke dann „trucken“ = mit‘n scharpet Messer so fiene Fäöden anschielt – ’ne gans besünnere Technik. Ick wull dei maol naoarbeiten – aal Fäöden sünd affräten. Dei nächsde Arger!

Up‘n Palmstock köm‘n Appel. Dat möss so´n schönen roen wän. Weil wi blots dei schrulligen Boskop harn, mössen se köff wern. Dei seegen so schön ut. Off dei uck wull so schmecken?  Dei nächsde Arger!

Äöwer den Appel köm ein Struuk Buxboom. Dei wüdd tousame mit‘n poor lüttke bunte Papierfäöhnken fastebunn‘n. Disse Fäöhnkes wüdden nao Palmsönndag woller glatt bügelt un trüggelegg för‘t nächsde Johr. Miene Süster har sei tou Wiehnachten in Sterne verkukelt. Dei nächsde Arger!

Palmsönndag güng dat dann nao dei Kinnermisse. Wer hätt denn schönsten Palmstock? Wenn inne Karken dei Palmstöcke sängt wüdden, hülln wi denn gans hoch. Jeder wull dei höchsde wän. Dat wör‘n Gerangel.

Näben mi stellde sick ein Jung‘ uppe Sitzbank. Dei dor achter seet, wüdd dunn dull un haude üm mit sien Palmstock up‘n Kopp. Appel samt Buxboom flögen rünner – mitten in‘n Gang. Ein Theaoter!

Mien öllste Brouer August, so hätt use Mamm‘ vertelld, har immer masse Hunger. Hei wör nie mit‘n heilen Appel woller bi Huus ankaom’n. Einmaol har hei‘n gans upäten un schnell´n Tübbeken (Kartuffel) updrückt. Us Lüttken har hei vertelld, dat dei ümmedöpt un nu ein Appel worn wör…

Wi hei dormit bi Huus „dör‘t Lock kaomen is“ (Uträde) weit ick nich. Wör mi uck egaol. Schnell vergäten – nächsde Wäken kummp dei Osterhaose..!

Bi us tou Huus...

Fastentied bi Batkes…

06.04..2025/KW 15  – Fastentied bi Batkes -dortou ein Rätsel  – vandaoge uck up Hochdütsch!

Dit Johr häbb ick maol woller ein Rätsel ute Fastentied. Dat kennt einige villich, aower ick finn et gout, weil et mi immer anstött, wi dat fräuher bi us tougüng. Un up besünnern Wunsch schriew ick dat vandaoge uck up Hochdütsch!

Twei- bit dreimaol inne Wäken köm bi us ein Häökerwaogen. Wi säen immer Eierwaogen dortou, weil man dei Woren uck mit Eier van Häuhner tuschken, also betaohlen kunn. Vandaoge wüdd man dor ein fohrboren„Tante Emma Laoden“  tou säggen.
Dor kunn man dann häökern, wat vandaoge shoppen heit. Et geew aals, wat man so för‘n Huushalt bruukde: Mähl un Zucker, Imi, Soda un  bruune Seipen, Knüppnaodeln un Packsband, Backpulver un Zimtstangen, Melkfett un Penaten-Creme, solten Hering, Kautabak, Pottschrapper un un…
Wi köffden immer bi „Pöhlkings Hann’n“. Dor häff mien Pappen uck väle Johr denn Waogen fäuhert. Nu möök dat Hitz Jupp. Hei seet um Enne in Waogen un schrew up, wat wi inpackden. Wör wat nich dor, off wull man wat Besünneres häbb’n – Jupp notierde dat un brochde dat garantiert nächsdet Maol mit. So löp dat fräuher, wat vandaoge Amazon heit.
För us Kinner wör dat  uck wat Besünneret, wie et jedsmaol ‚ne grote Hand vull Bomms/Bonchen geew. Inne Fastentied mössen wi aower dei Seutigkeiten sammeln. Dei köm‘n aal in eine grote Deusen. Ostern wüdden dei dann updeielt. Dei Hälfte köm an ein Kinnerheim, dei Rest wör för us.
Einmaol, as wi allein bi Huus wörn, sünd wi all vörher dor bi gaohn. Tou Straofe kömen dei Bomms dunn in Weckgläöser, dei us Mamm‘ inne Käöken uppe Fensterbank stellde. Dat mössen wi dann  j e d e n  Dag ankieken, blots ankieken.. Wat för‘ne Versuchung!
Ostern nao dei Karktied dröffen wi dor endlick ran. Dann wüdden dei Bomms Ratz-Fatz verputzt. Dortou häbb ick ein Rätsel:
Wi wörn dit Johr Ostern noch mit drei Kinner bi Huus. Us Alfred wör all nao dei Fräuhmisse wän un wör at eiersde dran. Hei nehm sick ein Drüttel. Ick wör at eiersde vanne Kinnermise trügge, wüss dorvon aower nix un nehm mi uck ein Drüttel.
As Lessde köm us Hannes. Hei drömelde up‘n Weg nao Huus immer noch so‘n bäten rümme, wüss aower uck nich, off wi dor all wat affnaohm harn, un nehm sick äbenfalls ein Drüttel…
Aower bleben dor 16 Stück. Un jetzt miene Fraoge: Woväl Bomms wörn anfangs dor?   
Die Lösung käönt gi mi gern schrieben. Sons vertell ick dat an Ostern.

För dei Hochdütschen (in etwas kürzere Zusammenfassung)
Fastenzeit – so war’s früher bei uns Zuhause…
Zwei- bis dreimal in der Woche kam zu uns ein Einkaufswagen. Heute würde man von einem fahrbaren „Tante Emma Laden“  sprechen. Wir nannten ihn Eierwagen, weil man die gekauften Waren auch mit Hühnereier tauschen, bzw. bezahlen konnte.
Es gab alles zu kaufen, was man im Haushalt benötigte, also shoppen im Kleinformat. Für uns Kinder war’s etwas Besonderes, da es jedesmal für uns eine große Handvoll Bonchen/Süssigkeiten gab. In der Fastenzeit mussten wir die aber sammeln. Sie kamen in eine grosse Dose. Ostern wurde aufgeteilt – die Hälfte kam an ein Kinderheim, der Rest war für uns.

Dazu ein Rätsel… Ostersonntag: Nach dem Kirchgang durften wir Kinder die Bonbon unter uns aufteilen. Wir waren noch zu dritt, drei Jungs, also jeder bekam ein Drittel.
Alfred war schon zur Frühmesse gewesen und nahm sich als Erster ein Drittel. Ich kam als Erster von der Kindermesse zurück, wusste aber davon nichts, und nahm mir auch ein Drittel. Als Letzter war unser Hannes dran, er trödelte immer ein wenig auf den Heimweg, wusste aber auch nicht, dass wir us schon bedient hatten, und nahm sich auch ein Drittel.

Übrig blieben 16 Stück. Und jetzt die Frage: Wieviel Bonchen waren anfangs da?

Die Lösung käönt ihr mir gerne schreiben – ansonsten gibt’s die in dem Osterbeitrag.

Bi us tou Huus...

Is Inbildung uck’ne  Bildung?

29.03.2025/KW 14  – Inbildung, off dröpp man siene Verwandten woller?

Et wedd so väl vertelld, wie dat in Himmel utsütt. Dat weit jo kiener, un jüss deswägen kann uck kiener dat Gägendeil behaupten. Hier is uck so‘ne lüttke G’schichte dortou…

Harms Oma wör storben un köm dor dann baoben bi Petrus an. Sei wör up Eern all jümmers ’n resolut Froumenschke wän, un stöw fors up’n Petrus tou: „Hört sei mi maol tou, goue Mann“, füng sei an, „ick bün eine Harms un bevör gi mi irgendwo henstoppt, kiekt eis tou, wo miene Verwandten sünd. Dor will ick unbedingt hen…“

Petrus wör eis gans bestött van so’n rischken Schnack. Naja, aower hei  wull ehr den Gefalln doun un blörde in ein van siene Bäuker herümme. „Harms, Harms“, brummde hei aale, „dor finn ick hier aower nix. „Kann jo gornich“, sä Harms Oma dorup, „dor sünd doch all gansen Deil van dode. Sünd dei hier dann gornich ankaomen? Dei kaönt sick doch ünnerwängs nich aal verbistert häbben…“

Petrus nehm dat nächsde Bouk, wo uck dei Pastöre un Graofen instünn’n.  Un woller brummde hei: „Harms, Harms, Harms. Nä – uck hier kann ick nix finnen.“ „Kiek wieter“, sä Oma Harms, „häss doch noch mehr Bäuker!“

„Jao, jao – wo schack denn anfangen?“, frög Petrus trügge. „Fang man gans vörne an“, sä Oma, „dor mäöt wie nu dör…“ Un Petrus kreeg dat eiersde Bouk her: „Hier fang wie nu an. Hier staiht Adam un Evao..“

„Hollt, hollt“, ünnerbrök  Oma Harms fors, „dor hei wie’t jo all. Evao, Evao – jao, jao – ick wait’t all, Evao, dat  wör all eine geborene Harms..!“ 

Un wat häff Petrus dacht – villich: Inbildung is doch wull nich dei richtige Bildung!

Wat Kinner so denkt… Opa vertelld siene Enkel: „Wenn us Hergott schreit, dann rängt dat un wenn dei Sünne schinnt, dann lacht hei…“ Un at dor Näbel upköm, mennde dei lüttke HeinI: „Kiek maol Opa, un jetzt rookt hei..!“

Bi us tou Huus...

Us Oma is villich ‘ne Marke…

8.03.2025 – Omas sünd villich ‘ne Marke… KW 11/25

Poor lustige G’schichten van fräuher:

Oma wör wählen gaohn. Dat har sei all lange nich mehr. Dei Kinner harn ehr aowerrädet, wulln ehr dor uck gern henbringen.
Nä, hen wull sei dor alleine, mit Rad wull sei dor hen. Villich dröp sei jo noch wat toun schnacken.So schmeet sei sick up ehrn Draohtäsel un los güng et.
Dat düerde lange, bit as sei woller köm. Dei Kinner wörn all in Sorge. Aower Oma keek noch gans flügge ut, as sei dor ümme Ecke fägen köm. „Na“, frögen dei Kinner, häss du dat aal vörnänner krägen?“
„Jao, jao“, sä  Oma,“wenn dat bi dei Waohl uck nich einfach wör. Ick wüss nich, wat ick mit dei groten Boukstaoben anfangen schull. Ick häbb KPD wählt, dat mott dei Kaplaon van Dinklage wän – dor bün ick uck noch mit verwandt ..!“
„Dann bün ick“, vertellde Oma wieter, „noch henne wän tou bichten. Ha, un denn Paoter häbb ick anflait’t. Hei hätt mi utscholln, weil ick bicht häbb, dat ick aower ännere Lüe schnackt har. Tou Buße schull ick jeden Dag bit nao dei nächsden Bichte 3 Vater unser,  unsowieter  – bäen.
As ick dunn up`n Trüggeweg wör, sehg ick, dat dor in eine ännere Karken uck Bichte säten wüdd. Ick dor rin, köm uck fors anne Rege, häbb schnell ’n poor bekannte Sünnen affdöschket, un woller rut ute Karken. Siehste – un nu häbb ick aals uppe Rege un bruuk mi dor nich jeden Dag mit rümmeschlaon..!“

Un noch’n poor G’schichten:
ne Oma wedd ut’n brennendet Huus haolt. Dei Füerwehr hölpt ehr uppe Lettern. „Jetzt moss dei Tähn’n tousaom bieten“, mennt ein Füerwehrmann. „Oh Gott“, sägg Oma, „dann man woller trügge, mien Tähn´n leegt noch uppe Kommoude..!“

Oma is tou Beseuk: Dei lüttke Heini packt ehr dauernd anne Hand. „Wat häss du? Worüm dais du dat?“, fraogt Oma. „Dormit man di nich klaut, Oma. Us Papp´n häff sägg, du kunns us staohlen wern..!“

An dei Grenze kummp dei Zöllner dör’n Zug un fraogt gans luut: „Zigaretten, Alkohol, Kaffee?“ Oma mennt gans dröge:“ För mi bitte nur eine Tasse Kaffee…“

Wat sä Oma, as dei Enkelin van himmlische Liebe schwärmde: „Himmlisch? Sowat is gefährlich. Dat is wi bi Sternschnuppen. Touers bisse sien Stern. Un naoher bisse üm schnuppe..!“

Nu seuks se uck all Inbräkers…
Bleumers Oma kunn nich gout seihn. Deswägen läsde Opa ehr dei Zeitung vör. Touers köm dei lessde Siete dran. Verlobungen, Hochtien, Kinnerdöpen, Beerdigungen, usw. Dann köm hei tou denn hiesigen Deil: „Einbrecher gesucht“, läsde hei dor eine Äöwerschrift.
„Oh Gott, oh Gott“, mennde Oma, „wat is dat för’ne Welt. Nu seukse uck all Inbräkers. Off sick dor wull wekke up mell’n dout?“

Omas sünd ‘ne besünnere Marke!

Bi us tou Huus...

23-02-25 – Disse Wäken bi „Use Kläönschnacker…

08.02.25 – Dat is’n Schnäppchen… KW 7/25

Harms Gerd wör utsiedelt worn un har nu’n groten neien Hoff. Toun neien Hoff hört uck’n neiet Auto, mennde Gerd. Hei har sick’n neien Benz bestellt un wull denn sülwes afhaolen.

Dat Geld har hei sick aowere Johrn immer trüggelegg.  Weil hei nümms troude, wull hei denn in bor betaohlen.

In Stuttgart ankaomen, tellde hei dat Geld nochmaol nao. Un wi dat Mallör wull, et wör eine Mark tou kotte. Wat nu? Dei leeten se üm bestimmt nich aff, weil hei so hart verhannelt har. Dat wull hei uck nich wäten.

Nu stünd hei dor in Stuttgart uppe Straoten, wör an äöwerleggen. Dor sehg hei dor’n Kerl an bädeln.

Hei dor hen. „Kanns mi’ne Mark affgäben?“ frög hei den Mann rischk herut. Dei keek üm  so van ünnen bis baoben an: „Und – was wolln sie denn damit?“

Gerd drucksde rümme, stäöterde wat d’her, un sä touless: „Ick will mi blots’n Mercedes koopen!“

„Das ist gut“, sä dei Mann. „Hier hast zwei Mark. Bring mir auch ein`n mit.“

Is dat nich’n Schnäppchen?

Bi us tou Huus...

Kinner, Schoule un Tügnisse…

01.02.25 – Schoule un Tügnisse…KW 6/25

Dei lüttke Heini is‘n gansen Schlauen: „Mien Papp´n will mi füfftig Mark gäben, wenn ick´ne Eine in Diktaot krigg.“ „Dann streng di man an“, sä dei Lehrer. „Ick weit wat Bäteres“, sä Heini, „giff mi man dei Eine, un wi deielt us dat Geld.“

Doch nich inne Pause… Dei Lehrer sütt inne Pause denn lüttken Korl van ein up ännere Bein wüppken. „Wenn du uttreern moss, dann gaoh doch hen“, sägg hei tou üm. „Nu doch nich“, kummp dor trügge, „Pause is Pause..!“

„Wat  schall ick  mit di maoken„, kick dei Köster Heini straofend an „All woller taihn Fähler in´t Diktaot.“ Heini keek üm lange an un mennde: „Maol ehrlich, Herr Lehrer, gi seukt dor uck jo extra nao..!“

Peter kann nich gout räken. Dei Lehrer will üm dat verklorn: „Wenn diene Mamm´ taihn Appel up jou fiew Kinner verdeilen will, dann..?“ Peter ünnerbrök üm: „Dann maokt sei dorvan Appelmous..!“

Wat sä Bernd aower denn Schulkollegen: „Hei kunn nich bit dreie tellen, aower man möss mit üm räken..!“

Fraogt dei Lehrerin: „Wat bedütt dat: Ich gehe weg, du gehst weg, er geht weg..?“ Gerd: „Dat heit, dat se aal utnaiht sünd!“

Religionsünnerricht: Dei Lehrer schriff ann Taofel: Papst Johannes XXIII  un fraogt , wat dei Taohlen bedüert. Dei lüttke Fritz, Säöhn van den Gastwirt,  meldt sick: „Gans einfach, Johannes har twei Beier un drei Korn!“  

Schoulupsatz… Äöwerschrift: Wenn ich Generaldirektor wäre. Alle sünd fliedig tougange. Nur Jan sitt gelangwielt up sien Stouhl un maokt gornix. Lehrer: „Wat is, wull du nich anfangen?“ Jan: „Worüm? As Generaldirektor teuw ick up miene Sekretärin!“

Opa bekick Fiddis Upsatz aower dei Politik un schüddelt mit´n Kopp: „Worüm nimms du di nich´n Beispill an Adenauer. Dei wör in dien Öller all dei Beste inne Schoule!“ Fiddi: „Un in dien Öller all Bundeskanzler..!“

Felix hätt in Geschichte eine Sesse up Zeugnis mitbrocht. Dei Öllern gans upgerägt: „Wi kummp dat?“ Felix: „Dat ligg doran, dat immer wat fraogt wedd, wat lange vör miene Tied passeiert is..!“

Ick weit, wo hei waohnt.. Heini kummp mit´n leip Tügnis nao Huus. „So ein Tügnis is doch glatt´ne Tracht Prügel wert“, mennt sien Papp`n.„Menn ick uck“, sägg Heini, „laot us forts hengaohn. Ick weit, wo dei Köster waohnt..!“

Beholl den Verstand… Korl is toufräe mit dat Tüügnis van seine Dochter. „Ick glöw, denn schlauen Verstand häff use se van mi“, mennt hei tou seine Frou. Diei giff trügge: „Dat glöw ick uck“ sä sei, „ick häbb mien’n nämlich noch..!“

Klouke Menschen maokt nich aale Fähler sülwes. Sei gäwt uck ännere dei Chance dortou…

Bi us tou Huus...

Wer kannt am besten? Wer betaohlt am meisten?

Wer betaohlt am meisten... KW 3/25
Brows Hinnerk har sick anwähnt, Sönndaogs bi dei Prädigt intouschlaopen. Weil hei vörne inne Karken seet, sehg Pastor dat wull, mäögde aower nix seggen, weil hei wüss, dat Hinnerk up sien Hoff düchtig arbeiten möss.
Aower Hinnerk schull uck siene Prädigt hörn. Wie krigg ick dat hen, dachde hei nao… Dor köm üm eine Idee. Hei sprök denn lüttken Fiddi an. Hei wüss, datt dat einer wör, dei sick an aals rantroude un frög üm, off hei sick´n bäten Geld verdein´n wull? Dei wör fors bi d´Saoke, as hei üm dat verklorde.
„Du sess di inne Karken immer näben Brows Buur“, sä Pastor tou üm, „un jedsmaol wenn hei dann bi dei Prädigt inschlaopen will, stöts üm immer so´n bäten an..“
Jao – gout, Fiddi har´t  begräpen. „Ao-aower“, stäöterde hei, „ick kunn doch uck wat verdein´n?“ „Jao, richtig“, sä Pastor, „wenn du gout uppasst, kriggs du dorför jeden Sönndag füfftig Pennig!“
Dat güng uck anfangs recht gout. Nao´n poor Sönndaoge schlöp Hinnerk aower wi vörher bi dei Prädigt in. Pastor schnappde sick fors denn Fiddi: „Wat is los, worüm passt du nich mehr up?“
„Ja,“ mennde Fiddi un reew sick dei Hann‘n, „dann moss aower düchtig naoleggen, ick krigg van Brows Buur eine Mark, wenn ick üm schlaopen laot… Wat is – wat beier gi mehr, wenn ick´n woller wecken dou..?

Wer kann et am besten..?
Dei Jungs praohlen maol woller ümme Wette. Sägg dei eine: „Wi häbbt ein Pastor inne Familge – dor sägget wi Hochwürden tou.“
Dei Nächsde wull´t bäter käön’n: „Wi ein Bischoff, – dortou sägget wi Exillensch.“
Fiddi, maol woller use Fiddi, settde dor noch einen rup: „Wenn use Opa nachts midde Bettmüssen herümmebistert, sägget bi us aale „oGott oGott“!“

Bi us tou Huus...

Bin ick denn blots noch eine Nummer?

Bin ick denn blots noch eine Nummer? KW 2/25

Bullermanns  Gerd  har maol woller Arger mit dei sog. Bürokratie. Heini sien Jung wör in Kur, un hei schull sick üm aals kümmern. 

Dat güng all fors los, as hei uppe Sporkassse köm. Ein Wichtken, sporsaom antrucken, köm up üm tougewackelt. Gerd sä ehr, dat hei ’ne Räknung betaohlen wull. Dei lachde üm gans patent an un frög: „Und wi möchten sie es denn? Welche Nummer bitte?“ Gerd keek ehr lange an un sä: „Schäm di wat. Haol ein’n van dei Kerls her.“

Nao’n Tiedlang köm dann einer an un frög: „Sie möchten sicher eine Überweisung tätigen? Dafür brauchen wir jetzt eine IBAN-Nr.“ Gerd rischkede sick: „Junger Mann, dat wick jou säggen. Mit denn Iwan will ick nix tou doun häbben. Ick wull’ne Fouerräknung an dei Genossenschaft betaohlen. Aower wenn gi blots dumme Fraogen stellt, gaoh ick woänners hen!“ Un wäge was hei.

Ick kann wull eiers nao’t Finanzamt gaohn. Villich kann ick dor uck direkt dei Stüern betaohlen füllt üm in. „Steuer bezahlen – gerne, welche Nummer haben sie?“ kreeg hei fors tou hörn. Gerd wüdd eiers blass un dunn knäterrot: „Verdammt noch maol. Wat interesseiert mi jou Nummernsalaot. Ick bün Harms Gerd, dat mott doch reichen.“

Dei Beamte wör touers gans bestött. Hei versöchde et nochmaol:  „Ich kann meinem Computer hier so nichts eingeben, dann gäbe es ein großes Durcheinander“, mennde  hei. Gerd schnaude trügge: „Wat kann ick dorför, wenn dien Gehilfe dor dat döreinänner bring. Dann schaff di ein’n an, dei dorvon kien Schetter krigg.“ Un stracks wör hei wer buuten.

Dunn hen nao’n Supermarkt. Dei häbbt vandaoge Soppenfleischk in Angebot, har siene Liese sägg. Hei ran inne Fleischtheke un sprök’ne Verkäuferin an. „Haben sie denn schon eine Nummer gezogen?“ frög dei trügge…

Gerd sä nix mehr. Dat is touväl, dachde hei bi sick‚ dat holl ick nich mehr ut. Hei draihde sick ümme, rut ut den Laoden,  un stracks nao Huus.

Siene Liese sehg üm wull fors an, dat hei Arger hat har. „Sett di man eiers eis’n bäten hen, dormit du tou Ruhe kummps“, sä sei fors. Dat dö Gerd uck. Hei mök et sick in Sessel bequem. Langsaom füllt dei Kopp bisiet un hei schlöp  in.

Prombt füng hei an tou drömen. Natürlich van dei Nummereie. Hei drömde, dat hei’n schworen Unfall hat har. As hei mit denn Krankenwaogen in’n Plaosterkassen (Krankenhuus) anköm, stünd dor so’n richdigen Drachen van Oberschwester. Dei keek üm gans dull an, schüddelde üm un sä: Sie kommen hier nicht hinein. Zuerst müssen wir ihre Nummer haben. Gerd haude ehr dei Hand bisiet un bruusde up: „Verflixt nochmaol, wat wullt du denn, ick häbb kiene Nummer. ick will kiene Nummer. Ick…“- hei  waokde up…

Siene Liese stünd vör üm un reew sick dei Hann’n. „Worüm haus du mi, un wat schnacks du dor aal för ein Tüünkraom? Kumm, staoh up, wi willt Kaffee drinken. Dann kummps wull sachte woller tou Verstand!“

Gerd bleew noch’ne Tiedlang sitten, schüddelde immer mit’n Kopp un sä tou sick sülwes: Dat nähm ick mi för’t neie Johr vör. Ick will mi nich mehr aower jeden Schiet uprägen…

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com