Wo heitde dei noch

Olle Fleertanten…

KW 48/24 – Olle Fleertanten… (van Ida ut ?)

Ziskao un Lieschen wörn in usen Dörpe dei beiden, dei aower aal’s Beschkeid wüssen. Et geew nix, wo dei beiden nich wat aower vertelln kunn’n un et geew kien ein’n, denn dei beiden nich eis „bi’n Morse ümmeräten“ har’n.

Einmaol up’n Freitagvömmdag dröpen sick dei beiden vör Ziskaos Huuse. Ziskao har jüss noch dat lessde Kruut ut’n Goorn haolt, at Lieschen dor vörbiköm, dei bi’n Doktor wän wör.
Ziskao: Kiek eis, Lieschen, uck all weller uppe Beine?
Lieschen: Jao,  sägge man, ick kaom van’n Doktor – bün all’n poor Wäken an krüttken…
Ziskao:Wat häss dann, Wicht?
Lieschen: Ja wat häss dann. Dei Doktor sä, ick har’t mit’n Kreislauf.
Ziskao: Mit’n Kreislauf – wo sitt dei dann?
Lieschen: Ja, wat schack di säggen, dei sitt achtern, dei sitt vörne,  dei sitt ünn’n un dei sitt baob’n – aowerall sitt dei…
Ziskao: Dat is jo wat. Wat dais dor dann gägen?

Lieschen: Dei Doktor hätt mi wat toun Innähmen daon, dormit dei Druck rünner gaiht…
Ziskao: Wat säggs du Lieschen, du häss touväl Druck? Dann weit ick wat – ät man Ziepeln, dann gaihte weg..
Lieschen: Ick weit’t un ick häbb uck all all längere Tied sücke Ziepeltabletten innaom’n…
Ziskao: Och Lieschen, du menns wull Knoblauch?
Lieschen: Ja richtig, Ziskao, Knoblauch, so heiten dei.
Ziskao: Häbbt dei Dinger denn holpen?
Lieschen: Leiper is’t nich woorn, dei Druck lätt  nao, aower dat  Stinken ut’n Hals nimmp doch gräsig tou.
Ziskao: Ja Lieschen, wi beiden sünd dei Jüngsten uck nich mehr. Schass seihn, eines Daoges dout se us´nen Deckel up´n Kopp un daon isset.
Lieschen: Schwieg still Wich, dor mag ick nich dran denken..
Ziskao: Ja, ja – dat kummp aale. Dei olle Harms Gerd hätt jo uck denn Mors touknäpen. Use Hinnerk sä, dei Petrus har wull roopen: Gerd kumm rin, du häss dat Fegfüer all achter di, un wenn diene Olsche kummp, dann jaog wie se fors nao’n Dübel!
Lieschen: Ja, mags wull säggen. Wenn einer denn Krüzweg gaohn is, dann wör’t Gerd. Weiss noch, as hei vör’n poor Johr ut Balkenhaol fallen is? Ick wer’n Gedanken nich los, dat siene Olsche üm ein Schubs gäben hätt, hei wass jo man so’n Hännig’n!
Ziskao: Utschluten kann ick dat uck nich. Du, eis wat änners – denn Köttken Franz siene Dochter is jo lessden woller ut’n Urlaub kaom’n. Dat hars du seihn möss. Dei ganse Familge haolde dat Mariechen van’n Baohnhof aff. Ehre Mouder vörweg un immer an roopen: Mariechen, Mariechen, wat süss du gout ut. Wat häss du’ne feine Farw krägen – so’n richdig schön’n Teng… Teng – Teng – ick häff mi dacht, dien Kerl dei häff uck’n Teng – dei hätt ‘nen rode Räuben in Gesichte sitt’n!
Lieschen: Wo is dat Froumenske dann wän in Urlaub?
Ziskao: Dat kanns di doch wull denken. Bi dei ollen Ledderbüxenkerls in Damisch Paoterkarken, of so ähnlick…  
Lieschen: Süh – dann weit ick all noug! Du Ziskao, luster eis tou. Wenn du noch’n bäten Tied häss, dann mott ick di noch wat gans Neies vertelln… Dei Drömers Fiddi, use Naober, dei häff jo nu ein neiet Gebitt krägen. Wenn dei nu lachet, dann sütte ut, at wenn ein Ülk in’n Schlag sitt. Fräuher har hei nur so’n poor Priggen in sien Frätlock, un wenn hei’t  Muul aopenreet, wört jüss, as wenn in so’n ollen Döschkassen keeks…
Un wat mennsde, so’n ollen Buck wull mi doch glatt ein’n toustäken – sä doch tou mi: Du Lieschen, wat is dat? Dat vermehrt sick nich – un starwt doch nich ut?..
Weit ick nich, sä ick üm. Dat weißde nich, sä hei – dat sünd olle Tanten, Onkels un Ossen..! Stell di vör – sowat sägg dei tou mi.., – tou mi, tou so’n ölling Menschke.?!
Ziskao: Och wat, moss nich aal so enge seihn – moss di nix bi denken. Du, maol wat änners: Denn Hinnerks Jan sien öllsten Jungen, dei is inne Schoule uck sittenbläben.
Lieschen: Dat is kien Wunner. Dei Mouder is jo uck so dumm as’n Törf. Dat einzige, wat se inne Schoule kunn, wör inne Näsen bohrn un Kügelkes maoken.
Ziskao: Ick weit’t. Mit sämteihn Johr kunn sei noch nich dröge blieben  un so is sei  alltied ‘n Tunägel bläben.
Ziskao: Du, mit den Kouken-Heino, dei dor up’n Braohms-Haowe Buur spält, dor häbb ick maol mit schnackt aower dei jungen Wichter, dei sick vandaoge aal anstriekt wie’n Osterei un mit ehrn Parföng säben Meter gägen’n Wind stinkt. Wat menns wull, wat dei ulle dreikantige griese Buck tou mi sä? So, sä hei, un du häss wull gorkien Ers inne Büxen, du stinks uck so – aower ut’n Haals… Sowat aower uck – mott man dat sick uck noch up’n ollen Dag säggen laoten?!
Lieschen: Ja, ick weit’t wull. Aower Ziskao, noch wat, bi Aohls häbbt dei jungen Lüe uck wat Lüttkes krägen. Use Cleimens sä, dat wör’n Raketenbaby – so drock is dei kaomen. Un leet gans nao dei Mouder – so’n richdigen Paddel. Un dann ehre Schwiegermudder, dei häff  tou’de Döpe noch’n Pelzmantel krägen!
Ziskao: Jao Lieschen, dat häbb ick seihn, dor sehg dei jo mit ut as so’n Russenpony! Ick glöw, dat is wull so’n Fell van’n wildworn Hingst, dei ute Peerschlächtereie utbraoken wör!
Lieschen: Oh Gott – oh Gott, use Cleimens röpp. Dat is all twölf Uhr un ick häbb noch gorkien Äten fardig…
Ziskao: Dann haol lieks fors dei Lichtmessen-Kessen rut, sons giff’t wekke up Jack!
Lieschen: Dumm Tüg – dor krigg dat Äten uck nich van fardig.- Nä, nä – ick laot dei Luft ut’n Reifen, denn mit’n Platten kam’n jo nich so schnell bi Huus wän!
Ziskao – keek ehr lange nao un schüddelde mit’n Kopp: Worüm isse uck anholln. Nu häbb ick Däöskopp dat Kruut noch inne Hand un dei Pott upp´n Füür mit dat Stück Speck is mi dor glatt bi anbrennt.. So’n Mallör aower uck. Man schall jo nich aower ännere schnacken, aower man mag et doch väl tou gerne doun!

Wo heitde dei noch

Kanns aower naodenken… 


KW 46/24 – Kanns aower naodenken – ut Franz siene Kiste…

>Jeder möchd‘ dei Menschheit ännern – kiener fang bi sick an..

> Wat is Theorie: Dat Süfftige, as Sägeln bi Windstille, denn Theorien will kiener hören, leiwer Läben spürn…

> Dat Glück, dat di schmeichelt, beschitt di am eihersten…

> As Mensch glücklich wän, is`ne reine Selbsterziehung…

> Manchmaol is et so in Läben, dat man eis wat wedd, wenn  man nix mehr wern will…

> Ehrlich gesägg: Dorför, dat us an Lob nix ligg, will man doch extrao noch lobt wern…

> Wer hannelt, kann Fähler maoken. Wer nich hannelt, hätt denn eiersten Fähler all maokt…

> Wekke immer nur dat Minnste will, mott dormit räken, dat  man üm uck nich mehr touräkt…

> Inbildung verhinnert Utbildung, Utbildung verhinnert Inbildung…

> Wat man nicht meistert, mott man beherrschen…

> Wie gout güng mit aohne aal dei Lüe, dei mi dauernd wiesmaoken willt, wi schlecht ein`t vandaoge gaiht…

> Glück, dat man nich aale kennt, dei man nich mag…

> Dei recht häbb´n will, hollt sick gern dor up, wo üm kiener gägen schnackt…

> Ja, ja – jeder schlutt van sick up ännere un vergätt dorbi, dat et uck anstännige Lüe giff…

Schuuf nich aals up morgen, denn wenn di wat Spaoß maokt, kanns et morgen jo woller doun…

Wo heitde dei noch

Up jeden Pott passt ein Deckel…

KW 41/24 – Franz sä jümmers: Up jeden Deckel passt ein Pott!

Wat sä dei Mamm’, as ehre Kinner frögen, wat ein’n dann nao so välen Joohren an den Partner noch reizde:  Antwort: „Jedet Wort..!“

Wat sä Opa, as dei Enkelin van himmlische Liebe schwärmde: „Himmlisch? Sowat is gefährlich. Dat is wi bi Sternschnuppen. Touers bisse sien Stern. Un naoher bisse üm schnuppe..!“

Wat sä dei Frou, as ehr Kerl an ehr rümme nörgelde: „Fräuher har ick di van Harten gern. Nu liggs mi quer in’n Maogen..!“

Wat sä dei Kerl, as hei van sien Lieferanten ‚ne „letzte Mahnung“ kreeg: „Hätte jo wull inseihn, dat hei kien Geld van mi kreeg..!“

Dei Frou tou ehrn Kerl: „Verschwinde, geh hin, wo der Pfeffer wächst.!“ Hei nehm ehr Geld, verschwünd, un schreew ehr ‚ne Korte ut Indien..!

Wat sä dei Kerl: „Eine Foutballmannschaft för Froulüe krigg wi nie tousaome. Ölben Froulüe mit dat süfftige Tüg? Maläwe nich..!“

Wat sä Fiddi, as hei bien Pastor siene Hochtied anmelln wull:„Ick will eiers wäten, wat dei Schwinnel hier kost’t..!“

Wat sä dei Kerl, as siene Frou üm sien Fähler maol woller vörhüllt:
„Gi Froulüe häbbt doch ‚n schlecht Gewäten, gi vergät’ nix..!“

Wat sä dei Kerl, as man üm vertellde, wat hei in besaopen Kopp sägg har: „Alkohol mott wat mit Froulüe tou doun häbben. Wenn man dor touväl van krigg, schnackt man dummet Tüg..!“

Wat sä dei Anwalt tou sien Klienten: „Dor mäöt wi dör. Man lätt nich denn Kopp hangen, wenn ein’n dat Waoter all bit toun Halse staiht..!“

Wat sä dei eine aower denn ännern Schulkollegen: „Hei kunn nich bit dreie tellen, aower man möss mit üm räken..!“

Un wat sä dei Musiklehrer, as hei denn Jung’n siene kaputte Gitarre sehg: „Du kenns uck nur dat D-Moll, du demoliers aals..!“

Un wer noch eine G’schichte hören will: Up eierste Siete staiht wat aower „Tübbeken seuken“

Wo heitde dei noch

Man schall sick nich verseihn…. 

KW 37/24 – Man schall sick nich verseihn…

Wäkenende up’n Saoterdag: Ein Ehepoor fäuhert toun Inkoopen nao´n Supermarkt. Ünnerwängs is all „leipe Luft“, d. h. sei sünd nur an käbbeln. 

Dat wedd immer mehr, so dat dei Kerl gornich mehr mit in den Markt will. „Maok du dat man alleine“, sägg hei, „aower dat dat nich woller solange düert.“

´Nu eis recht´, denkt sei un tüdelt bi jeden Verkoopstand noch länger herümme.

Aower – wi dat so will, dat löpp änners: Off sei nu gistern aobend touväl Suurkohl äten häff – villich dei Uprägung van vörhin dortou – in ehrn Buuk fang dat richtig an tou grummeln.

´Nützt nix´, denkt sei, ´man hen nao dei Kasse.´ Oh Gott, dor staiht dat bit baoben vull. Un dei Luft in ehrn Buuk drückt immer doller.

Endlick anne Reege. Dei Saoken up Band, betaohlen, rin inne Taschken, schnell rut un rin in´t Auto. Puuuh -Rumms – wenn’t lange drückt, knallt’t ümso mehr!

„Dat har nich mehr lange düern dröff“, sägg sei tou ehrn Kerl, kick biesiete un – dor sitt ein gans ännern…

Blots noch rut – ehr Auto staiht doch up dei ännere Siet. Sei schmitt sick up´n Näbensitz: „Schnell weg, fäuher los“, sägg sei gans upgerägd.

„Wat is denn los?“ frogt ehr Kerl ünnerwängs. Sei vertelld üm dat. „Is doch egaol“ , sägg hei, „hier inne Stadt süss denn doch nich woller!“

Sei sünd woller bi Huus. Lüttke Viddelstünn´ läöter klingelt dat anne Dör. Wer steiht dorvör? Dei Kerl van dat  ännere Auto: „Ick wull blots jou Handtaschk bringen, dei bi mi noch in Auto stünd..!“

Wo heitde dei noch

is doch gans einfach..

KW 34/24 – is doch gans einfach…

Oma Threschken waohnde all lange in Mönsterland. Aower gebörtig köm se ut Vechte.

Dat seet ehr so in Blout, dat sei, wenn sei uck all´n Tacken öller wör, noch jeds Johr nao Stoppelmark möss. Wie immer fäuherde sei dor midde Baohn hen.

Uck dit Johr. Sei har sick in´n Abteil kommoudig tourecht sett´t, as dei Schaffner köm. „Ihre Fahrkarten bitte!“ Dissen Kommandoton kennde sei. Sei haolde ehre Korten rut un geew üm dei.

„Diese Fahrkarte ist nicht gültig“, hörde sei, „diese Karte ist für‘ne normale Beförderung. Wir sind hier aber in einem Schnellzug“, köm dor achteran…

Oma keek üm´ne Tiedlang an un sä gans langsaom: „Dat is doch gans einfach tou kriegen. Sägg doch denn Fohrer, hei schull wat langsaomer fäuhern..!“

Wo heitde dei noch

Kanns dat glöben..?

KW 29/24 – Heini vertelld… Kanns dat glöben? 

Dei häff dat all seihn: Up Majorka draopt sick twei  olle Schoulkollegen. „Na“, sägg dei eine, „biss du uck noch an studeiern? Maoks villich´ne Studienreise?“ „Nä, ick bin up Hochtiedsreise…“ „Un wo häss diene Frou?“ „Dei is bi Huus bläben. Sei har dat hier aal all seihn..!“

Wer nich pariert, flügg rut… Heidners Korl hätt sick as Upseher bi´t Gefängnis beworben. “Na, wi sütt´t ut“, fraogt dei Chef, „kaomt gi uck mit  schwierigen Gefangenen tourecht?“ „Dat is äöwerhaupt kien Problem“, mennt Korl gans dröge, „wer nich pariert, flügg rut..!“

Jan staiht vör´n Schaufenster. Dor is´n grotet Schild: ‚Ausstellungsstück: Unverkäuflich.’ Jan brummt: „Dat häbb mi wull dacht, dat dei  so´n Quatsch nich loswerd´t…!“

Wi man et mennt: Harm is bi sien Kumpel Jan inloort. Nao´t  Äten sägg Harm: „Du Jan, dat häff wunnerbor schmeckt. Diene Frou häff wiest, wat se kunn.“„Jao“, sägg Harm un keek so inne leern Pötte, „du aower uck..!“

Villich toulaote: Bennard un Harm draopt sick nao lüttke füfftaihn Johr eis woller. „Kiek an Bennard, wie gaiht, biss du uck einspännig bläben?“ „Nä, ick fäuher all´n gans Tied tweispännig. Ick häbb all vör fiew Johrn hieraot´t.“„Jao, wann häss dann dien Fraou kennn´lehrt?“ Bennard kick gans bedreuwt ut: „Naohdem ick´se hieraot har..!“

´ne Oma wedd ut´n brennendet Huus haolt. 
Dei Füerwehr hölpt ehr uppe Lettern. „Jetzt moss dei Tähn´n bäten tousaom bieten“, mennt ein Füerwehrmann.
„Oh Gott“, sägg Oma, „dann man woller trügge, mien Tähn´n leegt noch uppe Kommoude..!“

Wat wör dat för´n Äsel: Lisa vertellde Tant Mia van ehre Hochtieds-reise. „In Mexiko häbbt wi ´ne Äselstour maokt. As wi jüss up´n Barg körn´n, wüdd dei Äsel störrisch un hätt  mi rünnerschmäten.“Tant Mia keek ehr grot an: „Dann har´ck mi fors woller scheiden laoten..!“

Teppich kloppen: Dei Naoberschke: „Worüm schellst du dien Kerl bi´t Teppichkloppen immer ut?“ „Dann wedd hei dull un kloppt bäter!..“

Glieks gaiht´los: Dei Doktor kreeg aomts´nen Anroop ute Wirtschaft: „Kaomt man gau her un bringt Verbandswarks mit.“ „O-Gott, wat is passeiert?“ „Bit nu noch nix. Aower dei sünd gewaltig an schellen..!“

Dat is nich dat Richtige: Franz köm gans bedreuwt bi´n Doktor an: „Kanns mi nich`ne ännere Kur verschrieben. Disse wedd mi tou düer.“ „Wieso, du schuss doch blots bi´t aopen Fenster schlaopen.“ „Jao, jao – aower dei häbbt mi all´n poormaol den Geldbühl un dei Breiftaschk klaut!“

Hinnerk staiht woller vör Gericht… „Ein Geständnis werden wir strafmildernd berücksichtigen“ hörd hei. „Jao-jao“, giff hei trügger, „denn Schnack kenn ick. Dor bin´ck all maol up rienfalln.“

Gans ingebildet: Lisa kummp ut´n Urlaub trügge un praohlt ehre Freundinnen wat vör: „Ach wör dat schön. Gi glöwt gornich, wi ick ümschwärmt wüdd“! Mennde eine dorvan:  „Ja, wi häbbt uck hört, dat dor´ne Mückenplage wör..!“

Wat gans Besünneres: Dei Schandarm tou denn nich anmellten Straotenmusiker: „Das geht nicht. Jetzt müssen Sie mich begleiten.“ „Oh fein“, sägg dei, „wat willt wi denn spälen?“

Ick wüdd säggen: „Harn wi noch man’n Lüttken…“  Na denn Prost!

Use Kläönschnacker

Heimaotlied up Platt..

KW 25/24 – Ein Lutter Heimaotlied, up Platt…   

In Ollenborger Mönsterland,
nich wiet van Herrenholt,
is mi ein Dörpken gans bekannt,
dor greut‘ mi Lutten stolt.
Un kummps du hier maol eis vörbi,
dann kiek doch einmaol rin,
dann weiß du uck wi schön dat is,
un dat bereus du nich…

Refrain: In Lutten, in Lutten,
dor gäw ick di mien Wort.
Wer einmaol dor eis waohnet hat,
dei will nich woller fort:

Un wer ein echter Lutter is,
egaol off Jung off Dern,
dei käönt uck alle düchtig fiern,
dor kanns du wat van lern.
Un wenn dann Karms, dei Birse is
dann wedd et kunterbunt,
wenn Jung un Old dorbi dann is,
dann gaiht et richtig rund.

Refrain: In Lutten, in Lutten…

Dat lüttke Dörp, dat Lutten,
hätt soväl Schick un Charm,
dor deilt man Leid un Fraide ,
egaol off riek off arm.
Hier greut man sick, hier sitt dat Hart
noch up denn rechten Fleck,
hier kann man noch erläwen,
dat lüttke Quentcken Glück!

Refrain: In Lutten, in Lutten…

Wo heitde dei noch

Wi Kinner dat so mennt…

KW 23/24  Wi Kinner dat so mennt…

Dat häbbt wi betaohlt: Bennard har mit siene Öllern in Wirtshuus wat äten. Wi dat bi Huus so Moude wör, wüdd uck bi´n Dischke bäet. Nao´t Äten wull Bennard dat aower nich mehr: Hei mennde: „Vandaoge bruukt wi´t nich. Vandaoge mäöt wi dat Äten sülwes betaohlen..!“

Dor kumpp nix rut: Wilhelm har sien lüttken Jungen mit inne Karken naohmen. At sei rinköm´n, geew hei üm´n Gröschken, denn hei in´n Opferstock schmieten schull.
Dat dö hei uck, keek aower fors nao, off dor ünnen uck wat rutköm. „Dei is kaputt“, sä hei dunn gans luut, „dat Geld is wäge..!“

Klärchen: „Mammi, ick häbb vandaoge Postbote spält un äöwerall Breiwe verdeielt…“ „Ja, fein – un wo häss du denn dei Breiwe her?“ „Ut denn Kassen in diene Kommoude, denn mit dei rosa Schleifchen..!“

Dei lüttke Heini mag gern Indiaoner spälen. Eines Daoges kummp hei maol woller gans verdreckt in. Dortou is hei uck furchtbor blass. „Wat is“. fraogt siene Mamm´, “häbbt gi jou woller haut?“ „Nä“ sägg Heini gans sklüh, „wi häbbt us verdraogen un dann eine Friedenspfeife rookt..!“

Vadder kummp vanne Geschäftsreise trügge. Dei lüttke Korl flüstert üm in´t Ohr: „Wenn du mi fiew Mark giffs, sägg ick di, wer bi Mama schlaopen hätt.“  Forts krigg hei dat Geld: „Nu sägg all, wer wör dat?“ „Icke…“, sä Korl – un wäge wör hei…

Dei lüttke Anton is mit siene Mamm´in Theaoter un hört dor wat van Statisten. „Mama, wat is dat?“, fraogt hei gans neischkierig. „Dat sünd Lüe, dei nix tou säggen häbbt.“Korl dorup: „Oh fein, dat wör dann jo wat för usen Papp´n…“

Dat is tou fräuh… Hinnerk möss naon Doktor, weil hei’t mit dei Verdauung har. „Ja, das haben alle älteren Leute“, sä dei Doktor fors, „wie oft haben sie denn Verdauung?“
„Schmorns tüschken fiew of sess Uhr“ sägg Hinnerk. „Aber das ist doch hervorragend“, mennde dei Doktor, das ist zwar etwas früh – aber dennoch in Ordnung“. „Aower dat zu früh“, sä Hinnerk, „dat is doch dat Mallör, ick waok doch eiers üm säben Uhr up..!“

Wo heitde dei noch

Vertell eis maol…

KW 21/24 Lach mit!
Dei Kellner ünnerhollt sick:
„Worüm läss du denn Kerl an dien Dischk dor besaopen herümmehangen? Schmiet üm doch rut.“
„Nä, nä – gornich schlimm, denn jedsmaol wenn hei wach wedd, dait hei van neien betaolen. Glieks  wekk ick üm dat drütte Maol…“

Opa is nao dei Karktied an meckern:
Äöwer denn Pastor siene Prädigt, äöwer denn Karkenchor, usw.
Mennt dei lüttke Heini: „För dei poor Gröschken, dei Opa in´n Klingelbühl schmäten hätt, häbbt dei aower’n fetziget Programm brocht..!“

Eine Buurnfrou wüdd fraogt, wat ehre Jüngste denn worn wör…
Gans stolt sägg sei: „Eine Künstlerlin..!“ „Jao? – wat maokt sei denn?“
„Dat weit ick uck nich so genau. Wie häbbt ehr lessdens besöcht. Sei möss wat vördrägen. Dei Lüe wörn van ehr gans begeistert, dei häbbt us mit Bloum’n beschmäten…“
„Jao- dat wör bestimmt schön?“
„Nä – dat häff kolln… – Anne Bloum’n wörn dei Pötte noch anne..!“

Jan praohlt van sien Urlaub. “In dat Bedde, wo ick äöwernachtet häbb, häbbt uck Kaiser Franz, Napoleon un dei Alte Fritz äöwernachtet.“
Korl dorup:  „Wör´t Bedde dann so breit, dat gi aale dorin schlaopen kunn´n?“

Verkehrt verstaohn…
Bollmanns Gerd is Äten gaohn in ein vörnähm Lokaol. Hei hätt dei Spieskorten all lange dör un winkt dei Bedienung: Herr Ober, ick möchte endlich dinieren“, sägg hei gans patent.
„Tut mir leid“, köm dor trügge, „die Nieren sind ausgegangen!“

Inne Nervenanstalt hätt et ’ne Panne gäben un einige Patienten sünd utbüxt. Nao poor Stunnen häbbt sei se woller infangen un dei Chefarzt fraogt denn Polizist, of alle taihn woller dor sünd..
„Wieso taihn“, fraogt dei trügge, „wi häbbt aower mehr mitbrocht…“

Harms Marie hätt´n Führerschien maokt….
Sei fäuhert toun eiersden Maol mit ehr Auto. Toufällig wedd dor´ne neie Telefonleitung legg un dei Arbeiters klattert jüss dei Masten hoch. Oh Gott, denkt Marie, häbbt dei aal Angst. So schlecht fäuher ick doch gornich.

Nanana, Führerschien häbben, heit nich immer, dat man all gout fäuhern kann.

Bi us tou Huus...

Der Mai ist gekommen…

Toun Maidag… (BJ)

Melodie: Der Mai ist gekommen…

Nu is woller Maidag – wo alles greunt so fein,
un  uck all dei Bloumen – fangt woller an tou blaihn.
Vergät´ drüm dien Sorgen – un alles wat di kellt,
gaoh rut un bekiek disse wunnerschöne Welt..!

Hier giff et Natur – ünnert grote Himmelstelt,
hier is uck kien Hektik – un Striet üm all dat Geld.
Hier singt nur dei Väögel – un wi singt all dor mit,
kaom rut un frai di – mit dei schöne Maientied ..!

Leiw Vaoder, leiw Mouder – för jou gilt uck dit Lied,
dann denkt wi tourück an – us schöne Kinnertied.
Wat häbbt gi in Lä-äben – so alles för us daon,
ick weit, use Hergott – dei giff jou einst denn Lohn..!

Der Mai ist gekommen, vandaoge willt wi fiern,
un singt disset Liedchen, mit immer väl Pläsier.
Up Hoch un up Pla-att, un för grot un för klein,
för all schinnt dei Sünne, un alle laot sick frain..!

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com