Use Kläönschnacker

Heimaotlied up Platt..

KW 25/24 – Ein Lutter Heimaotlied, up Platt…   

In Ollenborger Mönsterland,
nich wiet van Herrenholt,
is mi ein Dörpken gans bekannt,
dor greut‘ mi Lutten stolt.
Un kummps du hier maol eis vörbi,
dann kiek doch einmaol rin,
dann weiß du uck wi schön dat is,
un dat bereus du nich…

Refrain: In Lutten, in Lutten,
dor gäw ick di mien Wort.
Wer einmaol dor eis waohnet hat,
dei will nich woller fort:

Un wer ein echter Lutter is,
egaol off Jung off Dern,
dei käönt uck alle düchtig fiern,
dor kanns du wat van lern.
Un wenn dann Karms, dei Birse is
dann wedd et kunterbunt,
wenn Jung un Old dorbi dann is,
dann gaiht et richtig rund.

Refrain: In Lutten, in Lutten…

Dat lüttke Dörp, dat Lutten,
hätt soväl Schick un Charm,
dor deilt man Leid un Fraide ,
egaol off riek off arm.
Hier greut man sick, hier sitt dat Hart
noch up denn rechten Fleck,
hier kann man noch erläwen,
dat lüttke Quentcken Glück!

Refrain: In Lutten, in Lutten…

Bi us tou Huus...

Evangelsch off Katholsch…

KW 24/24 – Evangelsch off Katholsch…    

Miene Süster har, wi fräuher aal Wichter, so ein Poesiealbum. Kenn gi bestimmt. Dat har sei uck use Naoberschke, eine, wi säen immer Flüchtlingsfrou, mitgäben. Dei schull dor uck wat rinschrieben. Har sei uck daon, aower mit dütsche Schrift (Sütterlin)…

Dat wör wat. Mien Süster har dat Bouk woller trüggehaolt un up’n Käökendisch legg. Wi Kinner seeten dor aal ümtou un raoen, wat dat wull heiten kunn. Kiener wüss et.  Nur ick, dei Jüngste, mök touless denn gansen  Schlauen: „Dat käönt gi aal nich läsen“, mennde ick, „dei hätt evangelisch schräben..!“

Aower dat strenge Uteinännerhollen van Evangelsch un Katholsch wüdd fräuher faoken aowerdräben. Besünners bi us Kinner köm dat verdraiht an. Dat güng all inne Schoule los. Dor harn dei Evangelen extrao för sick ein Lokus. Wat dor all för’ne Schnackereie bi rutköm – wick leiwer nich vertelln!

Off dat: Wi harn eine Wischke, dei nur at Behölp inrickt wör. Näbenan uck. Lünks van us hörde dei ein evangelschen Buur, rechts van us ein katholschen. Andauernd bröken dei Bücke (Jungkühe) ut – immer in use Wischke..

Bi´t ut´nänner drieben schüllen dei Buurn dann los: „Dei olle katholsche Buck hätt dei Schuld!“ Un van änner Siet köm fors trügge: „Dat is dei Leipe, haun doch ein´n, denn Evangelschen..!“ usw…

In ein Naoberdörp wör dat noch verdraihter. Dor wulln dei evangelsche Buurn ehre Mölk nich mehr an dei Katholschen läwern un holln sick deswägen ehre eigene Molkerei. Leipe Tungen häbbt vertellt, dat har nich mehr gaohn, ehre Melk bi dei Katholschen  wör dauernd suur worn…

Inne Maitied güngen wi Kinner immer in Holde un basteln us ut frisch wossende fingerdicke Holttwiege Fleitpiepen. Dat wör besünneret Holt un dortou hörde besünneret Geschick.

Ick weit noch, as ick ein´n van mien eiersden Fleitpiepen nich tougange kreeg. Mien Brouer wull mi hölpen un frög: „Wo  häss du denn Stock dann her?“ Ick wiesde hen, wo ick denn weghaolt har.

.„Haha“, sä hei gans klouk: „Dat gaiht uck nich, dei kann´t gornich doun. Du häss denn ut denn verkehrte Holde haolt. Dor käönt wi nix mit anfangen. Dei Fleipiepen is evangelsch..!“ 

Wo heitde dei noch

Wi Kinner dat so mennt…

KW 23/24  Wi Kinner dat so mennt…

Dat häbbt wi betaohlt: Bennard har mit siene Öllern in Wirtshuus wat äten. Wi dat bi Huus so Moude wör, wüdd uck bi´n Dischke bäet. Nao´t Äten wull Bennard dat aower nich mehr: Hei mennde: „Vandaoge bruukt wi´t nich. Vandaoge mäöt wi dat Äten sülwes betaohlen..!“

Dor kumpp nix rut: Wilhelm har sien lüttken Jungen mit inne Karken naohmen. At sei rinköm´n, geew hei üm´n Gröschken, denn hei in´n Opferstock schmieten schull.
Dat dö hei uck, keek aower fors nao, off dor ünnen uck wat rutköm. „Dei is kaputt“, sä hei dunn gans luut, „dat Geld is wäge..!“

Klärchen: „Mammi, ick häbb vandaoge Postbote spält un äöwerall Breiwe verdeielt…“ „Ja, fein – un wo häss du denn dei Breiwe her?“ „Ut denn Kassen in diene Kommoude, denn mit dei rosa Schleifchen..!“

Dei lüttke Heini mag gern Indiaoner spälen. Eines Daoges kummp hei maol woller gans verdreckt in. Dortou is hei uck furchtbor blass. „Wat is“. fraogt siene Mamm´, “häbbt gi jou woller haut?“ „Nä“ sägg Heini gans sklüh, „wi häbbt us verdraogen un dann eine Friedenspfeife rookt..!“

Vadder kummp vanne Geschäftsreise trügge. Dei lüttke Korl flüstert üm in´t Ohr: „Wenn du mi fiew Mark giffs, sägg ick di, wer bi Mama schlaopen hätt.“  Forts krigg hei dat Geld: „Nu sägg all, wer wör dat?“ „Icke…“, sä Korl – un wäge wör hei…

Dei lüttke Anton is mit siene Mamm´in Theaoter un hört dor wat van Statisten. „Mama, wat is dat?“, fraogt hei gans neischkierig. „Dat sünd Lüe, dei nix tou säggen häbbt.“Korl dorup: „Oh fein, dat wör dann jo wat för usen Papp´n…“

Dat is tou fräuh… Hinnerk möss naon Doktor, weil hei’t mit dei Verdauung har. „Ja, das haben alle älteren Leute“, sä dei Doktor fors, „wie oft haben sie denn Verdauung?“
„Schmorns tüschken fiew of sess Uhr“ sägg Hinnerk. „Aber das ist doch hervorragend“, mennde dei Doktor, das ist zwar etwas früh – aber dennoch in Ordnung“. „Aower dat zu früh“, sä Hinnerk, „dat is doch dat Mallör, ick waok doch eiers üm säben Uhr up..!“

Bi us tou Huus...

dei affbraokene Pingsttour…

KW 22/24 – dei affbraokene Pingsttour…

Pingsten fäuherde Tant Marie bi gout Weer alltied mit Rad los.
Dorbi har sei gor kien ölling Rad. Nä, dat wör so’n olllen Draohtäsel, off Mölkerrad, sä man wull dortou. Lünks un rechts wör dor so’n Haoken anne, dor kunn man dei Mölkkannen anhangen. Sons wör dor nix Besünners dran. Lüchten un so’n neimäudschken Kraom uck nich.
Pingstmaondag: Marie har ehrn Sönndaogskarkengaohnsrock antrucken, schmeet sick up Rad un pettde los. Alltied gout toufräe, aff un tou ein Lied trüllern – so kenn’sei se in Dörp aale.
Nu harn se in Dörp ein neien Schandarm krägen. Dei wull sick bi dat schöne Weer uck´n bäten dei Fäute vertreern. Naja, wör jo´n Fierdag, aower as Marie dor mit ehrn Draohtäsel anköm – hüllt hei se doch an.
Hei schüddelde blots noch mit’n Kopp, as hei sehg, wat dor an’t Rad annewas, dat heit – wat dor nich annewas, off sägg wi maol – fählde. Toufällig har hei sien Bouk bi sick. Dat trück hei rut und füng an tou schrieben: Vorderlicht fehlt, Rücklicht fehlt… unsowieter..!
Marie keek üm dorbi äöwer dei Schullern un sehg, wat hei dor upschreew. Sinnig kloppde sei üm up dei Schullern un sä, sei dachde doch glatt, dat sei dat aal schonken kreeg: „Neie Käen mott d‘ uck rup. Dei is all ganz old. Schriew man forts mit up..!“
Dei Schandarm wör touers spraoklos, klappde dunn mit’n Ruck sien Bouk tou un füng an tou schell’n: „Steigen sie auf – machen sie, dass sie wegkommen – und lassen Sie sich ja nicht mehr mit dem ollen Ding auf der Straße sehen..“
Marie wör gans bestött un brummelde vör sick hin: „Wat is dat doch för´n däösigen Kerl. Will man hölpen, dann wess uck noch utscholln!“ Steeg up Rad un wäge wör sei…

Wo heitde dei noch

Vertell eis maol…

KW 21/24 Lach mit!
Dei Kellner ünnerhollt sick:
„Worüm läss du denn Kerl an dien Dischk dor besaopen herümmehangen? Schmiet üm doch rut.“
„Nä, nä – gornich schlimm, denn jedsmaol wenn hei wach wedd, dait hei van neien betaolen. Glieks  wekk ick üm dat drütte Maol…“

Opa is nao dei Karktied an meckern:
Äöwer denn Pastor siene Prädigt, äöwer denn Karkenchor, usw.
Mennt dei lüttke Heini: „För dei poor Gröschken, dei Opa in´n Klingelbühl schmäten hätt, häbbt dei aower’n fetziget Programm brocht..!“

Eine Buurnfrou wüdd fraogt, wat ehre Jüngste denn worn wör…
Gans stolt sägg sei: „Eine Künstlerlin..!“ „Jao? – wat maokt sei denn?“
„Dat weit ick uck nich so genau. Wie häbbt ehr lessdens besöcht. Sei möss wat vördrägen. Dei Lüe wörn van ehr gans begeistert, dei häbbt us mit Bloum’n beschmäten…“
„Jao- dat wör bestimmt schön?“
„Nä – dat häff kolln… – Anne Bloum’n wörn dei Pötte noch anne..!“

Jan praohlt van sien Urlaub. “In dat Bedde, wo ick äöwernachtet häbb, häbbt uck Kaiser Franz, Napoleon un dei Alte Fritz äöwernachtet.“
Korl dorup:  „Wör´t Bedde dann so breit, dat gi aale dorin schlaopen kunn´n?“

Verkehrt verstaohn…
Bollmanns Gerd is Äten gaohn in ein vörnähm Lokaol. Hei hätt dei Spieskorten all lange dör un winkt dei Bedienung: Herr Ober, ick möchte endlich dinieren“, sägg hei gans patent.
„Tut mir leid“, köm dor trügge, „die Nieren sind ausgegangen!“

Inne Nervenanstalt hätt et ’ne Panne gäben un einige Patienten sünd utbüxt. Nao poor Stunnen häbbt sei se woller infangen un dei Chefarzt fraogt denn Polizist, of alle taihn woller dor sünd..
„Wieso taihn“, fraogt dei trügge, „wi häbbt aower mehr mitbrocht…“

Harms Marie hätt´n Führerschien maokt….
Sei fäuhert toun eiersden Maol mit ehr Auto. Toufällig wedd dor´ne neie Telefonleitung legg un dei Arbeiters klattert jüss dei Masten hoch. Oh Gott, denkt Marie, häbbt dei aal Angst. So schlecht fäuher ick doch gornich.

Nanana, Führerschien häbben, heit nich immer, dat man all gout fäuhern kann.

Bi us tou Huus...

Der Mai ist gekommen…

Toun Maidag… (BJ)

Melodie: Der Mai ist gekommen…

Nu is woller Maidag – wo alles greunt so fein,
un  uck all dei Bloumen – fangt woller an tou blaihn.
Vergät´ drüm dien Sorgen – un alles wat di kellt,
gaoh rut un bekiek disse wunnerschöne Welt..!

Hier giff et Natur – ünnert grote Himmelstelt,
hier is uck kien Hektik – un Striet üm all dat Geld.
Hier singt nur dei Väögel – un wi singt all dor mit,
kaom rut un frai di – mit dei schöne Maientied ..!

Leiw Vaoder, leiw Mouder – för jou gilt uck dit Lied,
dann denkt wi tourück an – us schöne Kinnertied.
Wat häbbt gi in Lä-äben – so alles för us daon,
ick weit, use Hergott – dei giff jou einst denn Lohn..!

Der Mai ist gekommen, vandaoge willt wi fiern,
un singt disset Liedchen, mit immer väl Pläsier.
Up Hoch un up Pla-att, un för grot un för klein,
för all schinnt dei Sünne, un alle laot sick frain..!

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com