KW 25/24 – Lutter Birse… – In Lutten rieet se uppe Mutten…
Jeds Johr up Himmelfohrt is in Lutten Karms, dei Lutter Birse! Worüm dat Birse heit? Et giff väl G´schichten dortou.
Birsen sägg man tou schnell loopen. Birsen sä man fräuher immer, wenn Kaihe uppe Weide dat Malle harn un rümmerenn´n. Dat Malle harn uck dei Kerls, wenn´se touväl Schluck kreegen un dann up aowiesige Täöge köm’n.
Dei Rege nao: Fräuher har man in Aite un Lutten tousaome ein Himmel. Ünner denn wüdd bi Prozessionen dat Allerhilligste draogen. Touers wörn dei Aiter dran. Wenn dei d´ mit dör wörn, haolen dei Lutter denn Himmel aff.
Weil dei Tied d´tüschken knapp wör, mössen sei renn´n, üm rechter Tied dor tou wän. Binnendör güng’t dör dei Weiden, dei Kaihe birsen mit, un so renn´n, birsen, sei mit denn Himmel nao Lutten raower…
In Lutten rieert´se uppe Mutten – Stert in Mund un dann gaiht´t rund! Woher kummp dei Schnack? Villich, weil et sick so einfach riemeln lätt. Aower et giff uck lustige G´schichten dortou. Hier is eine…
Dei Birse füng domaols all nao dei Karktied an. Beste Gelägenheit för´ne Hogamtstour. Jan un Hinnerk harn denn Brammwien all gout tousägg un wörn an sträwen, off dat äöwerhaupt güng, dat up´ne Mutten tou rieen mit´n Stert in Mund. Hinnerk: „So ein Blödsinn. Dat gaiht nich, dor kanns du säggen, wat du wullt.“
Jan: „Willt wi wetten,,“ sä hei, “ick häbb jüss’n poor Mutten inne Weide loopen. Dor sett ick mi up un wies di dat…“
Gesägg, gedaon. Dei beiden schlüngen sinnig üm Jan sien Huuse tou, nao dei Muttenweide hen. Jan lockde dei Mutten ran un schmeet sick bi ein’n rückwärts drup.
Dei Mutte verjaogde sick un suusde, sei birsde, dei Muttenweide rund.. Aower Jan leet sick nich affschmieten. Hei versöchde doch glatt, dei Mutte in’n Stert tou bieten.
In denn Moment köm Liese, Jan´s Frou, ümme Ecke un röp: „Wat is hier denn los?“ Dei beiden Kerls kunn’n dor nix up säggen. Dei ein’n har nouch tou doun, sick fastetouholln, dei ännere bögde sick vör Lachen..
Dei Mutte aower sehg, dat Liese dei Porten ‘n lüttket Stück aopen laoten har, wull dor rut, suusde liek dor up tou – un schmeet dorbi Liese rundaowerkopp bisiet, rin in’n Muttenpoul – un Jan flög d’ baoben rup…
As Oma Zettken ümme Ecke köm un dei beiden dor upeinänner leegen sehg, brummelde sei vör sick hen: „Wat is dat vandaoge doch för’ne wunnerlikke Welt. Wenn ick fräuher mit mien Hermann tougange wull, häbb ick mi aower’n bäteren Platz utsöcht…