Dei Middewäken-Kläönschnack is Gesetz! KW 42/24
Middewäken-Nömdag – dei Kerls draopt sick.
Plietschken Fennand, dei gägenaower Poulmanns Gaststaomt waohnt, hang all´ne ganse Tiedlang achtert Fenster un teuwt, off nich buld einer ankummp,
Endlick – Franz kummp anfäuhern. Fennand sett´t sien Hout up, räower aowere Straoten un achtern Franz an inne Gaststaomt:
“Na Franz”, fang Fennand an, “wi sütt´t ut, is ünnerwängs noch aals beinig, off sütt et all wo kläöteriger ut?”
“Soväl ick weit”, mennt Franz naodenklick, “aals noch beinig, sünd blots einige an kräönken. Ick häbb´n Pastor noch draopen, dei häff uck nicks sägg.”
Bernd is rinkaom´n un hätt mithört: “Jao dei, dei draff jo nix säggen. Hars bäter siene Liese fraogt, dei weit üm so mehr. Junge, Junge – mit dat Wief hätt´t Pastor nich einfach..!”
Hermann hätt´et uck mitkrägen: “Aower dei sorgt vör. Du schass et nich glöwen. Dei is so neischkierig, dei hätt bi mi för sick´n Sarg mit Fenster bestellt. Stell di dat maol vör? Sei sä, sei wull wäten, wer dor bi ehr uppe Beerdigung schraide…”
Franz: “Oh Gott, oh Gott, wenn dor Pastor achter kummp…”
Bernd: “Wenn man dat Menschke man´n Kerl anschnacken kunn, dei se maol richdig up´n Pott settde. Kouken Jan hätt´t maol versöcht: Nö, har har sei sägg, du biss jo´n Witwer. Wenn ick hieraot, dann wick mi denn Kerl sülwes ertrecken.”
Nao un nao kaomt dei änneren Kläönschnackers. Uck twei neie Gäste. Ein groten un ein lüttken Kerl. Dei seiht sick nich nur ähnlick, sünnern uck glieker old ut.
Bernd stäck dei Haowern un fraogt denn einen gans driester: “Wi kann dat? Iss dor einer van jou uphört tou wassen?”
Dei Gast is uck nich up´n Kopp fall´n: “Dat ligg doran, weil man sick immer argen mott – aower Lüe, dei dumme Fraogen stellt!”
Wumms – dat hätt säten! Bernd kick gans verflaogen ut…
Dei beiden kiekt sick´n bäten ümme un sett´t sick an´n Näbendischk. Nao´n lüttke Tied fraogt einer nao, off dat uck´n Wirt giff.
Jan gans upgerägd: “Dat is dei dor achter, dei schlöpp immer tüschkendör. Wenn gi´n Schluck willt, Buddel staiht hier. Beier dor inne Kiste, Gläöser uppe Bord. Waoter giff´t nich. Sons mäöt gi üm hochjaogen.”
Denn Gast is et doch wull leiwer, touers mit denn Wirt tou schnacken un stött´n Paul an. Dei stuff hoch – kummp aower nur langsaom tougange. Dorbi rischket hei sick un riff sick dorbi aal van’n Rügger naon Erse rünner…
Dei Gast kick sick dat´n Tiedlang an, schüddelt mit´n Kopp un fraogt üm touless, off hei Hämmoriden hätt.
Paul gans geschäftlich, aower noch dörnänner, röpp fors inne Käöken rin: “Marie, häbbt wi Hämmoriden?”
“Nä”, kummp et dor trügge, “wi häbbt nur noch dei schwatten Brasil..!”
Dei beiden Gäste staoht dor un wät nich recht, wat se maoken schaölt. Paul is immer noch van´n Patt aowe. Dei ännern kriegt sick vör Lachen gornich woller in.
Marie kummp ute Käöken, riff sick dei Hann´n inne Sackschötten aff un fraogt´n Paul: “Häss du se funn’n? Dei ligget baoben up Schapp. Teuw, ick haol se.” Sei kick dei Gäste an: “Woväl wulln gi denn?”
Paul kummp up Tour´n, kick aal hen un her un schellt up Marie in: “Du ollet Wiief, dei willt doch kiene Zigarrn, dei willt -“, hei kick dei beiden gans fraogend an, “wat, äh – wat wulln gi ..?”
Dei beiden schüddelt blots mit´n Kopp, wiest üm denn Vaogel, draiht sick ümme, un gaoht hendaol…
Marie kick gans bestött ut un fraogt dei ännern Gäst: “Wät gi, wat dei menn´n, wat dei häbb´n wulln?”
Dei hollt sick aale denn Buuk vör Lachen un kriegt sick gornich woller in. “Bestimmt nich dat, wat Paul verstaohn hätt”, mennt Bernd, “dat mags häbb´n – aower verkoopen kanns et nich. Hihihi..?”
Jonathan krigg d´all dat Housten bi un mennt: “Marie, dat vergät leiwer. Geit us man drokke´n Schluck in. Sons kriggt dei ännern uck noch dat Housten…”
Gerd lätt siene olle Leier rut: “Up so’n Spaoss mössen wi eigentlick wat Besünners drinken. Paul, wat häss sons noch ünnern Proppen? In Amerikao häbbt wi domaols immer Witzki drunken.”
Willi kick üm grot an: “Du biss uck´n Witz – Whisky heit dat!”
Gerd: “Däöskopp. Witzki heit´t! Biss du in Amerikao wän – off ick?
“Mi isset uck egaol”, Willi schüddelt mit’n Kopp. “Ick mag dat Kruut sowiso nich. Us Junge har maol ´ne Flaschke dor van mit bröcht. Kunns nich suupen. Ick sä tou üm, dat geit man use Mutte achtervör…”
Nu kummp dei Doktor tougange: “Dat is Medizin för g´sunne Lüe. Dat mott userein nich pur drinken, dat moss miscken, dat staiht dor aower uck uppe Rücksiet van´n Buddel.”
Willi: “Och wat. Wat dor uppestaiht, is aal utländisch. Dor verstaiht userein doch nix van. Dat is so, at wenn´n Schwien in Läsebouk kick…”
August kummp ankläötern. Mann kann ehm all van wieten hörn. Sien Moped kennt all lange kien Schalldämper mehr.
Naon Tiedlang sägg Bernd: “Wat hätt August denn, sien Knäterkassen püttget immer noch. Kann hei denn nich utkriegen?”
Franz: “Villich gaiht dat nich mehr. An dei Schliepkorn fählt einiges.”
Nu kummp August rin – in lange blaue Ünnerbüxen!
Un nu wedd’t lustig! Aower dat vertell ick nächstet Maol…