Dei Middewäken-Kläönschnack is Gesetz! Deil 2KW 44/24
(Deil 1 in KW 42)
Dei Kläönschnack is gout tougange. Blots Klatten August fählt noch. Aower hei kummp all ankläötern. Mann kann ehm all van wieten hörn. Sien Moped kennt all lange kien Schalldämper mehr.
Naon Tiedlang sägg Bernd: “Wat hätt August denn, sien Knäterkassen püttget immer noch. Kann hei denn nich utkriegen?”
Franz: “Villich gaiht dat nich mehr. An dei Schliepkorn fählt einiges.”
August kummp rin – in lange blaue Ünnerbüxen!
Aale krigg se dat Lachen. Paul pultert los: “Sägg maol du Däöskopp, wat fallt di denn in. Kanns di nich öllinck antrecken?”
Bernd kann sick nich trüggeholln: “August, wat maoks du? Wenn Marie di so sütt. Dat is ´ne Sodaolin. Dei fallt van´n Globen aff. Dat giff ehrn Schock för´t Läben…”
Fennand is all an späuern: “Och wat, halw so schlimm. Sett di man hen. Brucks ´ne neie Büx? Will di wull fors eine schniedern.”
August: “Dumm Tüg, dei häbb´ck inne Käen krägen. Kunn´ck nich rutkriegen. Häbb mi dacht, hier kann´ck uck so ringaohn..!”
Franz: “Sägg maol August, wullt du di denn nich maol´n ännert Ding anschaffen? Diene Schliepkorn fallt di noch eis ut´nänner.”
“Och wat, wi werd´t aal öller un klappriger”, find August. “Nix – solange miene Horex noch löpp, schalle blieben, is mien besstet Stück, du wessels diene Kaline doch uck nich ut!”
Jan wedd unruhig: “Du Franz, dor fallt mi jüss wat in. As Hannelsmann kicks du doch bi Lüe in´t Achterfack. Is dor nich wat vör usen Heini bie. Wi bruukt Hülpe. Marie un ick käönt alleine nich mehr rieten. Un use Junge kummp nich inne Pötte.”
Franz: “Ja, dat weit ick so uck nich. Ick will mi aower wull eis´n bäten ümmehörn. An wat hars du denn dacht?”
“Dat schall mi lessden Ennes egaol wän”, mennt dei. “Hauptsaok, sei kann gout anpacken.Un wenn sei ut´n ehrboren Huuse köm, wör´t mi recht.”
Weil Franz Köttken Buur gout kennt, fraogt hei sinnig nao: “An wat denks du denn mehr, ann dat Ehre off leiwer an´t Bore?”
Dat is Waoter up Bernds Mäöhlen: “Villich driff sick dor noch so´ne Aowerjöhrige rümme. Dei moss nähmen, dei sünd bäten täsiger un häbbt sick aower all dei Johrn meist n´Sack vull Geld ansport!”
“Nä”, sägg Jan drocke, “tou old draff sei nich wän, wi wulln doch gern – sei schall doch noch… – Och, du Aohnsägel van Brow! Brow – kümmer du di doch üm dien eigenen Hoff..!”
Jonathan lätt denn Lehrer ruthangen: “Man sinnig an mit jou. Dat Wichtigste is doch, dat dei Froulüe sick stallen käönt.”
Jan: “Och, dat glöw ick wull. Mit use Marie kummps gout tourechte.”
“Naja, du weiß doch, wi Mouders so aower ehre Kinner denkt: Jede hofft, dat ehr Dochter ein’n bätern Kerl krigg as sei – is aower dorvon äöwertüügt, dat ehr Söhn’n maläwe kien bätere Frou krigg, as sien Vadder krägen hätt.!”
Korl is all ´ne ganse Tied an stöhnen.
Fennand häff et seihn: “Korl, wat kellt di denn. Wo häss du´t dann sitten?”
Korl: “Du weiss et doch. Miene Küt lätt mi kiene Ruhe. Mott wull an´t Weer legen. Man wedd öller. Dat wedd nich bäter.”
Clemens: “Och, dor mäöt wi dör. Ick häbb mi uck all woller verküllt. – is äben Schnöttwassenweer.”
August: “Dor hölpt´n Schluck. Clemens, du biss nu dran. Laot di nich lange nödigen, draih denn Buddel ümme!”
Bernd fang an targen: “Ick glöw nich, dat hei dat dait. Mini hollt üm kott, schall üm wull nich touväl inne Knippen daon häbbn…”
“Du biss´n ollen Wiespint”, sägg Clemens, “aower wer so´n grotet Wort häff, kann sick uck sülwes rögen. Paul, hör tou, Bernd wull ein´n utgäben.”
Gerd wedd et touväl: “Richtig, dou us gau´n Schluck. Dei schnackt nur dumm Tüg.” Hei jaogt sien Präumken hen un her: “Laot us eis´n bäten van´t Weer schnacken. Wedd´t Weer leiper? Dei Tied is d’ van. Franz, wat sägg dei hunnertjöhrige K´lenner?”
Jonathan schüddelt mit´n Kopp: “Sägg maol, glöw gi dat denn wücklich, wat dor in so ein K´lenner staiht? Worüm hunnert, worüm nimmp man nich nägennängzig Johr?”
Gerd wedd gans näterig: “Worüm, worüm – gi Lehrers mennt, dat gi aals bäter wät´t. Gi kaokt doch uck blots mit Waoter..!”
“Gerd”, Franz maokt up gans gewichtig, “dei häbbt dat studeiert, dei sünd äben gebildet…”
“Gebildet?“, Gerd rischket sick, “hahaha – ingebildet! Dei willt blots aals bäter wäten. Ick bin uck up’n högere Schoule gaohn – dei Schoule leeg up’n Barg..!”
Franz lacht: “Wenn´t nao’n Hunnertjöhrgen gaiht, wedd´t leiper. Dat schall nachts all freisen! Wi häbbt jo uck bold Allerhillgen.!
“Jao, dann gaiht’t Stinken inne Karken woller los”, knurrt Willi, nich Götte un Punkelbrot – nä, Mottenkugeln laot’t ehrn Damp aff.”
“Ick weit´t wull”, sägg Korl, “gout isset uck nich. Möcht` nich wäten, woväl Kugeln dor inne Kleeder sitt’t. Dei werd’t dann johrelang draogen un jeds Johr wedd naolegg.?”
“Fennand, kanns du dor nich wat an draihn?”, wedd Bernd luut, “maok doch maol´n gouen Pries för wat Neies – villich ´n Sünnerangebot för´n neien Mantel, wenn sei denn ollen trügge gäwt. Un van mi kriggs för jeden ollen Stinker noch´n Schluck extrao! Dat wör’t mi wert!”
Fennand: “Pfff – kümmer du di doch nich üm mien G´schäft. Un dor dann blots ein Schluck för – mehr nich? Wo läws du denn? Ick glöw, naue wi du biss, dann wüdds dor uck noch gerne up vergäten..!”
Franz is aal up sien Schoot an doun. Bernd sütt aals: “Nu fang hei uck noch an tou tittken. Franz, wo biet´t se di?”
Franz: “Och wat, ick bün aal an aowerleggen. Ick häbb mi´n Knoten in Taschkendouk maokt un nu weit ick nich mehr, wat dat bedütt.”
Korl : “Schuss sicker noch wat vör diene Frou mitbringen. Villich will sei noch´n Kouken backen.”
Franz: “Jao, dat isset, nu fallt’t mi woller in. Nä – Kouken isset nich, dorvör häff sei immer aals tousaome. Aower ick mott noch´n Geschenk vör ehr häbb´n. Sei häff aowermorgen Geburtsdag. Un ick weit immer noch nix Passendet.”
“Maok et wi Braohms Joop”, sägg Clemens, “dei gaiht nao Beermanns un sägg: Pack wat in för twintig Mark, ummetuschket wedd et doch.”
Jonathan: “Ick glöw, dat möck Franz nicht. Hätt jo noch Tied. Üm fallt bestimmt noch wat in. Man schall nich Pessimist, sünnern immer Optimist wän’…”
Korl lacht: “Realist gefallt mi hier bäter, denn wi heit dat doch: Ein Optimist sütt Lichter, wo kiene sünd, ein Pessimist blaost se trotzdem ut!”
Clemens schüddelt mit´n Kopp: “Mess, Mess – wat bruukt gi denn för´n Mess? Ick nähm Kouhmess, dann wasst use Räuben am bessden..!“
Fennand staiht up: “Nu reicht’t. August, gaoh drokke bisiet, ick mott nödig uttreern. Junge, Junge – bäter hunnert Pund up´n Rügge, as twei Pund inne Blaosen…”
“Jao, dann willt wi uck man upstaohn”, mennt Korl. “Häbbt lange nouch säten. Paul waok upp. Betaohlen – wi willt nao Huus!”
Jeder weit, wat hei betaohlen mott. Denn – wer naofraogt – krigg tou hörn: Taihn Mark!
Laot us Optimisten blieben – nächste Wäken maok wi wieter!