Allgemein

Kläönschnack bi dei Kerls… 

Dei Middewäken-Kläönschnack is Gesetz! Deil 2 KW  44/24
(Deil 1 in KW 42)

Dei Kläönschnack is gout tougange. Blots Klatten August  fählt noch. Aower hei kummp all ankläötern. Mann kann ehm all van wieten hörn. Sien Moped kennt all lange kien Schalldämper mehr.
Naon Tiedlang sägg Bernd: „Wat hätt August denn, sien Knäterkassen püttget immer noch. Kann hei denn nich utkriegen?“
Franz: „Villich gaiht dat nich mehr. An dei Schliepkorn fählt einiges.“
August kummp rin –  in lange blaue Ünnerbüxen!
Aale krigg se dat Lachen. Paul pultert los: „Sägg maol du Däöskopp, wat fallt di denn in. Kanns di nich öllinck antrecken?“
Bernd kann sick nich trüggeholln: „August, wat maoks du? Wenn Marie di so sütt. Dat is ´ne Sodaolin. Dei fallt van´n Globen aff. Dat giff ehrn Schock för´t Läben…“
Fennand is all an späuern: „Och wat, halw so schlimm. Sett di man hen. Brucks ´ne neie Büx? Will di wull fors eine schniedern.“
August: „Dumm Tüg, dei häbb´ck inne Käen krägen. Kunn´ck nich rutkriegen. Häbb mi dacht, hier kann´ck uck so ringaohn..!“
Franz: „Sägg maol August, wullt du di denn nich maol´n ännert Ding anschaffen? Diene Schliepkorn fallt di noch eis ut´nänner.“
„Och wat, wi werd´t aal öller un klappriger“, find August. „Nix – solange miene Horex noch löpp, schalle blieben, is mien besstet Stück, du wessels diene Kaline doch uck nich ut!“
Jan wedd unruhig: „Du Franz, dor fallt mi jüss wat in. As Hannelsmann kicks du doch bi Lüe in´t Achterfack. Is dor nich wat vör usen Heini bie. Wi bruukt Hülpe. Marie un ick käönt alleine nich mehr rieten. Un use Junge kummp nich inne Pötte.“
Franz: „Ja, dat weit ick so uck nich. Ick will mi aower wull eis´n bäten ümmehörn. An wat hars du denn dacht?“
„Dat schall mi lessden Ennes egaol wän“, mennt dei. „Hauptsaok, sei kann gout anpacken.Un wenn sei ut´n ehrboren Huuse köm, wör´t mi recht.“
Weil Franz Köttken Buur gout kennt, fraogt hei sinnig nao: „An wat denks du denn mehr, ann dat Ehre off leiwer an´t Bore?“
Dat is Waoter up Bernds Mäöhlen: „Villich driff sick dor noch so´ne Aowerjöhrige rümme. Dei moss nähmen, dei sünd bäten täsiger un häbbt sick aower all dei Johrn meist n´Sack vull Geld ansport!“ 
„Nä“, sägg Jan drocke, „tou old draff sei nich wän, wi wulln doch gern – sei schall doch noch… – Och, du Aohnsägel van Brow! Brow – kümmer du di doch üm dien eigenen Hoff..!“
Jonathan lätt denn Lehrer ruthangen: „Man sinnig an mit jou. Dat Wichtigste is doch, dat dei Froulüe sick stallen käönt.“
Jan: „Och, dat glöw ick wull. Mit use Marie kummps gout tourechte.“
„Naja, du weiß doch, wi Mouders so aower ehre Kinner denkt: Jede hofft, dat ehr Dochter ein’n bätern Kerl krigg as sei – is aower dorvon äöwertüügt, dat ehr Söhn’n maläwe kien bätere Frou krigg, as sien Vadder krägen hätt.!“

Korl is all ´ne ganse Tied an stöhnen.
Fennand häff et seihn: „Korl, wat kellt di denn. Wo häss du´t dann sitten?“
Korl: „Du weiss et doch. Miene Küt lätt mi kiene Ruhe. Mott wull an´t Weer legen. Man wedd öller. Dat wedd nich bäter.“
Clemens: „Och, dor mäöt wi dör. Ick häbb mi uck all woller verküllt. – is äben Schnöttwassenweer.“ 
August: „Dor hölpt´n Schluck. Clemens, du biss nu dran. Laot di nich lange nödigen, draih denn Buddel ümme!“
Bernd fang an targen: „Ick glöw nich, dat hei dat dait. Mini hollt üm kott, schall üm wull nich touväl inne Knippen daon häbbn…“
„Du biss´n ollen Wiespint“, sägg Clemens, „aower wer so´n grotet Wort häff, kann sick uck sülwes rögen. Paul, hör tou, Bernd wull ein´n utgäben.“

Gerd wedd et touväl: „Richtig, dou us gau´n Schluck. Dei schnackt nur dumm Tüg.“ Hei jaogt sien Präumken hen un her: „Laot us eis´n bäten van´t Weer schnacken. Wedd´t Weer leiper? Dei Tied is d‘ van. Franz, wat sägg dei hunnertjöhrige K´lenner?“
Jonathan schüddelt mit´n Kopp: „Sägg maol, glöw gi dat denn wücklich, wat dor in so ein K´lenner staiht? Worüm hunnert, worüm nimmp man nich nägennängzig Johr?“
Gerd wedd gans näterig:  „Worüm, worüm – gi Lehrers mennt, dat gi aals bäter wät´t. Gi kaokt doch uck blots mit Waoter..!“
„Gerd“, Franz maokt up gans gewichtig, „dei häbbt dat studeiert, dei sünd äben gebildet…“
„Gebildet?„, Gerd rischket sick, „hahaha – ingebildet! Dei willt blots aals bäter wäten. Ick bin uck up’n högere Schoule gaohn – dei Schoule leeg up’n Barg..!“
Franz lacht: „Wenn´t nao’n Hunnertjöhrgen gaiht, wedd´t leiper. Dat schall nachts all freisen! Wi häbbt jo uck bold Allerhillgen.!
„Jao, dann gaiht’t Stinken inne Karken woller los“, knurrt Willi, nich Götte un Punkelbrot – nä, Mottenkugeln laot’t ehrn Damp aff.“
 „Ick weit´t wull“, sägg Korl, „gout isset uck nich. Möcht` nich wäten, woväl Kugeln dor inne Kleeder sitt’t. Dei werd’t dann johrelang draogen un jeds Johr wedd naolegg.?“
„Fennand, kanns du dor nich wat an draihn?“, wedd Bernd luut, „maok doch maol´n gouen Pries för wat Neies – villich ´n Sünnerangebot för´n neien Mantel, wenn sei denn ollen trügge gäwt. Un van mi kriggs för jeden ollen Stinker noch´n Schluck extrao!   Dat wör’t mi wert!“
Fennand: „Pfff – kümmer du di doch nich üm mien G´schäft. Un dor dann blots ein Schluck för – mehr nich? Wo läws du denn? Ick glöw, naue wi du biss, dann wüdds dor uck noch gerne up vergäten..!“

Franz is aal up sien Schoot an doun. Bernd sütt aals: „Nu fang hei uck noch an tou tittken. Franz, wo biet´t se di?“
Franz: „Och wat, ick bün aal an aowerleggen. Ick häbb mi´n Knoten in Taschkendouk maokt un nu weit ick nich mehr, wat dat bedütt.“
Korl : „Schuss sicker noch wat vör diene Frou mitbringen. Villich will sei noch´n Kouken backen.“
Franz: „Jao, dat isset, nu fallt’t mi woller in. Nä – Kouken isset nich, dorvör häff sei immer aals tousaome. Aower ick mott  noch´n Geschenk vör ehr häbb´n. Sei häff aowermorgen Geburtsdag. Un ick weit immer noch nix Passendet.“
„Maok et wi Braohms Joop“, sägg Clemens, „dei gaiht nao Beermanns un sägg: Pack wat in för twintig Mark, ummetuschket wedd et doch.“
Jonathan: „Ick glöw, dat möck Franz nicht. Hätt jo noch Tied. Üm fallt bestimmt noch wat in. Man schall nich Pessimist, sünnern immer Optimist wän’…“
Korl lacht: „Realist gefallt mi hier bäter, denn wi heit dat doch: Ein Optimist sütt Lichter, wo kiene sünd, ein Pessimist blaost se trotzdem ut!“
Clemens schüddelt mit´n Kopp: „Mess, Mess – wat bruukt gi denn för´n Mess? Ick nähm Kouhmess, dann wasst use Räuben am bessden..!“
Fennand staiht up: „Nu reicht’t. August, gaoh drokke bisiet, ick mott nödig uttreern. Junge, Junge – bäter hunnert Pund up´n Rügge, as twei Pund inne Blaosen…“
 „Jao, dann willt wi uck man upstaohn“, mennt Korl. „Häbbt lange nouch säten. Paul waok upp. Betaohlen – wi willt nao Huus!“
Jeder weit, wat hei betaohlen mott. Denn – wer naofraogt – krigg tou hörn: Taihn Mark!

Laot us Optimisten blieben – nächste Wäken maok wi wieter!

Use Kläönschnacker

Froulüe maokt Kaffeekränzchen…

KW 43 /24 – Kreymborgs Elisabeth, off Kitzken Libett, laoet in…

Vandaoge is Libett anne Reege. Sei hätt richdig updischket un extrao twei Kaoken backt, weil Braohms Hedwig immer so’n groten Hunger un nich immer wat tou meckern hätt…

Wenn man van’n Dübel schnackt‘, dor kummp Hedwig all an: „Wunner di nich, Ick bün vandaoge bäten eiher dran, mott glieks noch naon Doktor hen. Hoffe, dat di dat nich stört.“
Libett: „Nä, dait et nich. Aower wenn du all dor biss, kanns mi fors bi’t Indecken hölpen. Dor in Schapp staiht dat Geschirr.“
„Oh jao“, Hedwig gaiht fors los, kick natürlich ers maol Schränke un Trecken dör, un fraogt dann gans neischkierig: „Wat för’n Geschirr schall ick denn nähmen, dat Beste, off wat häss du vörseihn?“
Libett kennt Hedwig un ehre Achtergedanken: „Du häss et doch all seihn. Wi sünd nich bi Braohms. Bi us giff et blots eine Sorte. Un wenn du all tougange biss, dann kiek äben dei Zuckerpötte nao. Dormit du nich woller äöwerall seuken moss, stell ick di dei Zuckertüten dor hen.“ Hedwig knipp dei Lippen tousaome.
Agnes kummp rin: „Wi gaiht dat denn? Hedwig is all dor un flott tougange. Hätt dien Kerl di ut’n Middagsschlaop schmäten?“
Hedwig kott aff: „Nä, ick bin wat eiher, mott glieks naon Doktor. Ick wull Libett blots ’n bäten bi’t Updischken hölpen. Aower ick glöw, dat schinnt nich gout antoukaom’n.“
Libett: „Och Menschke, wat du häss? Bi’t Utdeieln biss doch uck nich so kleinlick!“
Agnes fang schnell van wat änneren an: „Wat hätt Liese denn aal mit Kraomers Guste tou schnacken. Dei beiden staoht dor achter all’ne ganse Tied tousaome.“
Hedwig: „Pastor schall Hilde wull sägg häbbn, sei schull Guste fraogen, wat dor achter sien Rücken bi ehrn Hamborg-Utflug loopen is.“
„Dei sünd uppe Reeperbaohn wän. Dat weit ick“, sägg Agnes fors. „Mehr häbb ick ut Korl uck nich rutkrägen. Blots -„, sei maokt up gans wichtig, „wat Pastor dann aower Liese loslaoten har – oha..!
Mit dat Menschke uttoukaom’n, – dat wör nu gornich einfach. Dei Hushöllerschken, har hei mennt, kaomt aal in’n Himmel, weil dei Dübel se nich maol häbben will! Hihihi.“
Pastors Liese kummp jüss rin. Un wi up Kommando van aalen Sieten: „F e i n, dat du kummps Liese. Wat har Guste tou  vertelln?“
„Mag dat all buld nich mehr hörn“, sei schüddelt mit’n Kopp. „Fraogt mi doch glatt, off Pastor noch wat aower denn Utflug vertelld un off üm dat uck so leip gaohn har.. Ehr Jonathan harn gansen Dag flach lägen un üm wör’t van ünn’n un baoben kaom’n.“
„Häss recht“, sägg Hedwig, „iss jo buld so, at wenn wi nix änners tou schnacken harn, as us aower dei Kerls uptourägen. Sägg eis Libett, bi joun Naober Köttkens, is dor wat Lüttkes upstaohn?“
Libett: „Jao, nich nur. Et hätt noch richdig Spektaokel gäben… Also, Josef har us sägg, dat se wat Lüttkes krägen harn. Dunn häbbt wi nich blots üm un siene Fraou  graleiert, sünnern uck Oma un Opa. Un wat menns, wat dei olle Köttken Bur dunn van sick geew: Dat lohnt sick nich tou graleiern, dat is jo man’n lüttken Grässmieger worn…“
Alle sünd platt un hollt den Mund aopen: „Jao“, sägg Libett, „so häbbt wi uck utseihn. Wi harn us am leiwsten in Muuslock verkraopen. Aower dunn hars du Jan sien Jungen, denn Kaisers Josef, eiers hörn möss: Nu reicht et‘, sä hei, ‚ick bün hier nur wägen jou mit miene Frou hertrucken. Aower wenn du noch einmal sücke Schnäcke los läss, sünd wi morgen woller wäge.
Wat menns, wi dei olle Köttken dunn utsehg: Kriedewitt! Joop hätt sick bi us entschuldigt: Is bäter, wi verschuuwt et. Laot us’n änner Maol ein’n tousaome drinken. Ja, so is dann dat „Kind pissen laoten“ utfalln..!“
Liese: „Gott jao, dei armen jungen Lüe. Un wat sägg Marie dortou? Wat mott sei uck aal beläwen mit denn Kerl.“
Dei reinste Skandaol wüdd ick säggen“, Agnes kann’t nich faoten. „Wat bild’t dei sick ellinck in. Dei junge Frou, dei iss tou beduurn.“
„Mags wull säggen“, Hedwig maokt sick gans wichtig: „Doch denn Köttken Jan günn ick, dat hei maol so richtig ein’n raower krägen hätt.“

Pöltz Hilde kummp rin. Treckt ehre Jacke un schmitt sick up’n Stouhl: Wat’m doch at Witwe beläwen mott.“ Sei schüddelt mit`n Kopp…
Dat is wat för Agnes: „Wat is Wicht, wat hässe beläwt? Vertell, vertell.“
Hilde: „Ja, ick wör froh, dat dei Kouken Jan nu wäge bliff. Wat passeiert? Nu driff dei olle Pintken Bernd sick bi mi rümme. Ick häbb üm all`n poor maol bitt’t, hei schull mi in Ruhe laoten. Aower nä, dor denkt hei nich dran. Mott man sick denn as Witwe dat gefalln laoten?“
Libett: „Dat moss du änners anfangen. Dor hölpt di kien fein’t Benähm’n. Denn moss du so ein’n mitgäben, dat üm dei Ohrn glaiht..! Bi mi köm hei uck maol an. Wull denn gansen Schlauen     spälen. Grinsde mi wi so’n Ülk an un frög, off ick Breifmarken sammeln dö, un off hei miene Sammlung eis ankieken kunn.?!
Du glöws doch nich, häbb ick tou üm sägg, dat ick sücke kaputte Marken wi di sammel. Un wenn du nich fors wäge biss, dann kläw ick di’ne Marke up dien Schnaobel, dat du menns, dei Dübel hätt di bäten..!“
Hedwig gans begeistert: „Dat wör richtig. Dei olle Griesbuck. So mott hei’t häbben!“
Liese: „Oh Gott, oh Gott – wenn ick dat denn Pastor vertelln dou, wat hei dann wull…“
Libett: „Tüdelüt, wenn du üm dat vertellst, off wenn dat bichts, dat bring nix. Hei mott doch vergäben – un dei bäten Buße..?

Aower ick, ick krigg denn Luushund noch eis. Un dat kanns mi glöben  – dann mott hei büßen!

Allgemein

Froulüe maokt Kaffeekränzchen…

Kreymborgs Elisabeth, off Kitzken Libett, laoet in… KW 43 /24

Vandaoge is Libett anne Reege. Sei hätt richdig updischket un extrao twei Kaoken backt, weil Braohms Hedwig immer so’n groten Hunger un nich immer wat tou meckern hätt…

Wenn man van’n Dübel schnackt‘, dor kummp Hedwig all an: „Wunner di nich, Ick bün vandaoge bäten eiher dran, mott glieks noch naon Doktor hen. Hoffe, dat di dat nich stört.“
Libett: „Nä, dait et nich. Aower wenn du all dor biss, kanns mi fors bi’t indecken hölpen. Dor in Schapp staiht dat Geschirr.“
„Oh jao“, Hedwig gaiht fors los, kick natürlich ers maol Schränke un Trecken dör, un fraogt dann gans neischkierig: „Wat för’n Geschirr schall ick denn nähmen, dat Beste, off wat häss du vörseihn?“
Libett kennt Hedwig un ehre Achtergedanken: „Du häss et doch all seihn. Wi sünd nich bi Braohms. Bi us giff et blots eine Sorte. Un wenn       du all tougange biss, dann kiek äben dei Zuckerpötte nao. Dormit du nich woller äöwerall seuken moss, stell ick di dei Zuckertüten dor hen.“ Hedwig knipp dei Lippen tousaome.
Agnes kummp rin: „Wi gaiht dat denn? Hedwig is all dor un flott tougange. Hätt dien Kerl di ut’n Middagsschlaop schmäten?“
Hedwig kott aff: „Nä, ick bin wat eiher, mott glieks naon Doktor. Ick wull Libett blots ’n bäten bi’t Updischken hölpen. Aower ick glöw, dat schinnt nich gout antoukaom’n.“
Libett: „Och Menschke, wat du häss? Bi’t Utdeieln biss doch uck nich so kleinlick!“
Agnes fang schnell van wat änneren an: „Wat hätt Liese denn aal mit Kraomers Guste tou schnacken. Dei beiden staoht dor achter all’ne ganse Tied tousaome.“
Hedwig: „Pastor schall Hilde wull sägg häbbn, sei schull Guste fraogen, wat dor achter sien Rücken bi ehrn Hamborg-Utflug loopen is.“
„Dei sünd uppe Reeperbaohn wän. Dat weit ick“, sägg Agnes fors. „Mehr häbb ick ut Korl uck nich rutkrägen. Blots -„, sei maokt up gans    wichtig, „wat Pastor dann aower Liese loslaoten har – oha..!
Mit dat Menschke uttoukaom’n, – dat wör nu gornich einfach. Dei Hushöllerschken, har hei mennt, kaomt aal in’n Himmel, weil dei Dübel se nich maol häbben will! Hihihi.“
Pastors Liese kummp jüss rin. Un wi up Kommando van aalen Sieten: „F e i n, dat du kummps Liese. Wat har Guste tou  vertelln?“
„Mag dat all buld nich mehr hörn“, sei schüddelt mit’n Kopp. „Fraogt mi doch glatt, off Pastor noch wat aower denn Utflug vertelld un off üm dat uck so leip gaohn har.. Ehr Jonathan harn gansen Dag flach lägen un üm wör’t van ünn’n un baoben kaom’n.“
„Häss recht“, sägg Hedwig, „iss jo buld so, at wenn wi nix änners tou schnacken harn, as us aower dei Kerls uptourägen. Sägg eis Libett, bi joun Naober Köttkens, is dor wat Lüttkes upstaohn?“
Libett: „Jao, nich nur. Et hätt noch richdig Spektaokel gäben… Also, Josef har us sägg, dat se wat Lüttkes krägen harn. Dunn häbbt wi nich blots üm un siene Fraou  graleiert, sünnern uck Oma un Opa. Un wat menns, wat dei olle Köttken Bur dunn van sick geew: Dat lohnt sick nich tou graleiern, dat is jo man’n lüttken Grässmieger worn…“
Alle sünd platt un hollt den Mund aopen: „Jao“, sägg Libett, „so häbbt wi uck utseihn. Wi harn us am leiwsten in Muuslock verkraopen. Aower dunn hars du Jan sien Jungen, denn Kaisers Josef, eiers hörn möss: Nu reicht et‘, sä hei, ‚ick bün hier nur wägen jou mit miene Frou hertrucken. Aower wenn du noch einmal sücke Schnäcke los läss, sünd wi morgen woller wäge. Wat menns, wi dei olle Köttken dunn utsehg: Kriedewitt! Joop hätt sick bi us entschuldigt: Is bäter, wi verschuuwt et. Laot us’n änner Maol ein’n tousaome drinken. Ja, so is dann dat „Kind pissen laoten“ utfalln..!“
Liese: „Gott jao, dei armen jungen Lüe. Un wat sägg Marie dortou? Wat mott sei uck aal beläwen mit denn Kerl.“
Dei reinste Skandaol wüdd ick säggen“, Agnes kann’t nich faoten. „Wat bild’t dei sick ellinck in. Dei junge Frou, dei iss tou beduurn.“
„Mags wull säggen“, Hedwig maokt sick gans wichtig: „Doch denn Köttken Jan günn ick, dat hei maol so richtig ein’n raower krägen hätt.“
Pöltz Hilde kummp rin. Treckt ehre Jacke un schmitt sick up’n Stouhl: Wat’m doch at Witwe beläwen mott.“ Sei schüddelt mit`n Kopp…
Dat is wat för Agnes: „Wat is Wicht, wat hässe beläwt? Vertell, vertell.“
Hilde: „Ja, ick wör froh, dat dei Kouken Jan nu wäge bliff. Wat passeiert? Nu driff dei olle Pintken Bernd sick bi mi rümme. Ick häbb üm all`n poor maol bitt’t, hei schull mi in Ruhe laoten. Aower nä, dor denkt hei nich dran. Mott man sick denn as Witwe dat gefalln laoten?“
Libett: „Dat moss du änners anfangen. Dor hölpt di kien fein’t Benähm’n. Denn moss du so ein’n mitgäben, dat üm dei Ohrn glaiht. Bi mi köm hei uck maol an. Wull denn gansen Schlauen spälen. Grinsde mi wi so’n Ülk an un frög, off ick Breifmarken sammeln dö, un off hei miene Sammlung eis ankieken kunn.?!
Du glöws doch nich, häbb ick tou üm sägg, dat ick sücke kaputte Marken wi di sammel. Un wenn du nich fors wäge biss, dann kläw ick di’ne Marke up dien Schnaobel, dat du menns, dei Dübel hätt di bäten..!“
Hedwig gans begeistert: „Dat wör richtig. Dei olle Griesbuck. So mott hei’t häbben!“
Liese: „Oh Gott, oh Gott – wenn ick dat denn Pastor vertelln dou, wat hei dann wull…“
Libett: „Tüdelüt, wenn du üm dat vertellst, off wenn dat bichts, dat bring nix. Hei mott doch vergäben – un dei bäten Buße..?

Aower ick, ick krigg denn Luushund noch eis. Un dat kanns mi glöben  – dann mott hei büßen!

Wo heitde dei noch

Kanns aower naodenken… 


KW 46/24 – Kanns aower naodenken – ut Franz siene Kiste…

>Jeder möchd‘ dei Menschheit ännern – kiener fang bi sick an..

> Wat is Theorie: Dat Süfftige, as Sägeln bi Windstille, denn Theorien will kiener hören, leiwer Läben spürn…

> Dat Glück, dat di schmeichelt, beschitt di am eihersten…

> As Mensch glücklich wän, is`ne reine Selbsterziehung…

> Manchmaol is et so in Läben, dat man eis wat wedd, wenn  man nix mehr wern will…

> Ehrlich gesägg: Dorför, dat us an Lob nix ligg, will man doch extrao noch lobt wern…

> Wer hannelt, kann Fähler maoken. Wer nich hannelt, hätt denn eiersten Fähler all maokt…

> Wekke immer nur dat Minnste will, mott dormit räken, dat  man üm uck nich mehr touräkt…

> Inbildung verhinnert Utbildung, Utbildung verhinnert Inbildung…

> Wat man nicht meistert, mott man beherrschen…

> Wie gout güng mit aohne aal dei Lüe, dei mi dauernd wiesmaoken willt, wi schlecht ein`t vandaoge gaiht…

> Glück, dat man nich aale kennt, dei man nich mag…

> Dei recht häbb´n will, hollt sick gern dor up, wo üm kiener gägen schnackt…

> Ja, ja – jeder schlutt van sick up ännere un vergätt dorbi, dat et uck anstännige Lüe giff…

Schuuf nich aals up morgen, denn wenn di wat Spaoß maokt, kanns et morgen jo woller doun…

Bi us tou Huus...

Halloween? – Bummellaterne!

KW 45/24 – Halloween? Bummellaterne!                                            

Halloween – kennen wi nich. Wenn fräuher dei düstern (dunklen) Daoge anfüngen, güng bis us dat baun (basteln) los. Wat häbbt wi us aal tourechte baut…

Dat füng bi dei Bummellaternen an. Mien Brouer Jan mök dei ut Sperrholt. Hei kunn midde Laubsaogen ümmegaohn. Wi möken dei meist ut Pappe. Leider brennen dei immer at eierste aff.

Dumm Tüg maoken? Oha – wenn ick dor an use „Kerzenfabrikation“ denke: Dat ganse Johr sammeln wi Kerzenstumpen. Dei wüdden dann in olle Pillendeusen gaoten, mitten drin ein Docht. Dorför schulln wi ellinck Strohbänner nähm´n. Aower dormit güng´n dei Kerzen immer tou schnell ut. Also, harn wi rutfunn´n, nehm´n wi Schouhbänner. Kanns di  vörstellen, wat los wör, as wi sönndaogs dei Schouhe bruukten.?!

Also geew dat Verbot!  Aower – wi dat so is, wenn´t verbaoen wedd, jäökt et üm so mehr: Wi güng´n mit use Experimenteierei inne Schürn!  Puuh, wenn ick dor vandaoge an denken dou. Wi harn wull aals affackeln kunnt…

Doch et geew jo usen Opa. Dei har us all lange wohrschaut. Bevör dei eierste Fackel dat Stroh toupacken kreeg, stünd hei all achter us. Schnell siene olle Böxen, dei dor upp’n Haoken hüng, d’raower un ute wör dat Füer..!

Datt wi’n poor in’n Nacken kreegen, nich van schnacken. Doch as use Oma, dei nich gout mehr seihn kunn, nächsden Dag dei Büxen inne Hand kreeg un dat grote Lock dor vör’ Hintern  fäuhelde, geew Opa drokke tou Antwort: „Dat ligg an diene scharpen Ziepelsoppen, dor möss ick touval Luft van afflaoten..!“

För’n gneisiget Gesicht bruuks 80 Muskeln, för’t Lachen blots twölwe! Worüm also anstrengen?

Bi us tou Huus...

Tübbeken seuken…

KW 41/24 – Tübbeken seuken…  

Dat is nu all lange her, doch denk ick dor gern an trügge. Domaols häbb ick dat eierste Rad van sülwes verdeintet Geld betaohlen kunnt – mit Tübbeken seuken!

Jedsjohr in Harwstdag wüdd´n Tübbeken/Kartuffeln utmaokt, dat heit, dei Buurn mit ehr grote Flächen bruukten Lüe toun upseuken. Dat dröffen wi Kinner in dei lessden Schouljohrn uck all. Dei Kösters geben us middaogs eiher frei un wi kreegen uck kien Schoularbeiten up.

Dei Buur har dann vörarbeitet: Up´n Lanne stünn´n Waogens praot, dat Kartoffelstück/land wör updeielt in sog. Pänne, so twintig Träe lang, wo man dann tou tweit dei Tübbeken upseuken möss.

Dei Buur köm dann mit sien Roder, dat wör so´ne Ploug mit´n grotet Rad dorachter, dei schleuderde dei Tübbeken so 2 bit 3 Meter ut’nänner.

Toun Upseuken harn wi´n Korw, touers ut Weern, naoher  so´n lichten Draohtkorw. Wenn dei vull wör, mössen wi denn up dei Wogens utkippen.

Bi d´Vesper geew et dann ein´n gansen Tübbekenstuten mit masse Zucker druppe – herrlich. Wenn wi dann aobends mit dei Arbeit fardig wörn, güng dat bi´n Buur inne Käöken un dor geew et dann satt dicken Ries mit Zimt – un nicht tou vergäten – dei Löhnung:

Ick weit noch van veier Mark, naoher wör´n fiewe! För us Kinner tou dei Tied masse Geld! Et wör kiene lichte Arbeit mit dei schworn Körwe, villich wör´t vandaoge verbaoen, aower wi harn uck use Fraide doran.

Denn wenn wi aomds uck dodmeue in Bedde fülln, ick drömde van ein schönet Rad – un dat Geld har ick nao poor Johrn tousaome..!

Un wer noch’n poor schlaue Schnäcke läsen will, dei kick inne lessden Sieten ünner „wo heitde dei noch“.

Use Kläönschnacker

Kläönschnack bi dei dei Kerls…  

Dei Middewäken-Kläönschnack is Gesetz! KW 42/24

Middewäken-Nömdag – dei Kerls draopt sick.
Plietschken Fennand, dei gägenaower Poulmanns Gaststaomt waohnt, hang all´ne ganse Tiedlang achtert Fenster un teuwt, off nich buld einer ankummp,
Endlick – Franz kummp anfäuhern. Fennand sett´t sien Hout up, räower aowere Straoten un achtern Franz an inne Gaststaomt:
„Na Franz“, fang Fennand an, „wi sütt´t ut, is ünnerwängs noch aals beinig, off sütt et all wo kläöteriger ut?“
„Soväl ick weit“, mennt Franz naodenklick, „aals noch beinig, sünd blots einige an kräönken. Ick häbb´n Pastor noch draopen, dei häff uck nicks sägg.“
Bernd is rinkaom´n un hätt mithört: „Jao dei, dei draff jo nix säggen. Hars bäter siene Liese fraogt, dei weit üm so mehr. Junge, Junge – mit dat Wief hätt´t Pastor nich einfach..!“
Hermann hätt´et uck mitkrägen: „Aower dei sorgt vör. Du schass et nich glöwen. Dei is so neischkierig, dei hätt bi mi för sick´n Sarg mit Fenster bestellt. Stell di dat maol vör? Sei sä, sei wull wäten, wer dor bi ehr uppe Beerdigung schraide…“
Franz: „Oh Gott, oh Gott, wenn dor Pastor achter kummp…“
Bernd: „Wenn man dat Menschke man´n Kerl anschnacken kunn, dei se maol richdig up´n Pott settde. Kouken Jan hätt´t maol versöcht:   Nö, har har sei sägg, du biss jo´n Witwer. Wenn ick hieraot, dann wick mi denn Kerl sülwes ertrecken.“ 
Nao un nao kaomt dei änneren Kläönschnackers. Uck twei neie Gäste. Ein groten un ein lüttken Kerl. Dei seiht sick nich nur ähnlick, sünnern uck glieker old ut.
Bernd stäck dei Haowern un fraogt denn einen gans driester: „Wi kann dat? Iss dor einer van jou uphört tou wassen?“
Dei Gast is uck nich up´n Kopp fall´n: „Dat ligg doran, weil man sick immer argen mott – aower Lüe, dei dumme Fraogen stellt!“
Wumms – dat hätt säten!  Bernd kick gans verflaogen ut…
Dei beiden kiekt sick´n bäten ümme un sett´t sick an´n Näbendischk. Nao´n lüttke Tied fraogt einer nao, off dat uck´n Wirt giff.
Jan gans upgerägd: „Dat is dei dor achter, dei schlöpp immer tüschkendör. Wenn gi´n Schluck willt, Buddel staiht hier. Beier dor inne Kiste, Gläöser uppe Bord. Waoter giff´t nich. Sons mäöt gi üm hochjaogen.“
Denn Gast is et doch wull leiwer, touers mit denn Wirt tou schnacken un stött´n Paul an. Dei stuff hoch – kummp aower nur langsaom tougange. Dorbi rischket hei sick un riff sick dorbi aal van’n Rügger naon Erse rünner…
Dei Gast kick sick dat´n Tiedlang an, schüddelt mit´n Kopp un fraogt üm touless, off hei Hämmoriden hätt.
Paul gans geschäftlich, aower noch dörnänner, röpp fors inne Käöken rin: „Marie, häbbt wi Hämmoriden?“
„Nä“, kummp et dor trügge, „wi häbbt nur noch dei schwatten Brasil..!“
Dei beiden Gäste staoht dor un wät nich recht, wat se maoken schaölt. Paul is immer noch van´n Patt aowe. Dei ännern kriegt sick vör Lachen gornich woller in.
Marie kummp ute Käöken, riff sick dei Hann´n inne Sackschötten aff un fraogt´n Paul: „Häss du se funn’n?  Dei ligget baoben up Schapp. Teuw, ick haol se.“ Sei kick dei Gäste an: „Woväl wulln gi denn?“
Paul kummp up Tour´n, kick aal hen un her un schellt up Marie in: „Du ollet Wiief, dei willt doch kiene Zigarrn, dei willt -„, hei kick dei beiden gans fraogend an, „wat, äh – wat wulln gi ..?“
Dei beiden schüddelt blots mit´n Kopp, wiest üm denn Vaogel, draiht sick ümme, un gaoht hendaol…
Marie kick gans bestött ut un fraogt dei ännern Gäst: „Wät gi, wat dei menn´n, wat dei häbb´n wulln?“
Dei hollt sick aale denn Buuk vör Lachen un kriegt sick gornich woller in. „Bestimmt nich dat, wat Paul verstaohn hätt“, mennt Bernd, „dat mags häbb´n – aower verkoopen kanns et nich. Hihihi..?“
Jonathan krigg d´all dat Housten bi un mennt: „Marie, dat vergät leiwer. Geit us man drokke´n Schluck in. Sons kriggt dei ännern uck noch dat Housten…“
Gerd lätt siene olle Leier rut: „Up so’n Spaoss mössen wi eigentlick wat Besünners drinken. Paul, wat häss sons noch ünnern Proppen? In Amerikao häbbt wi domaols immer Witzki drunken.“
Willi kick üm grot an: „Du biss uck´n Witz – Whisky heit dat!“
Gerd: „Däöskopp. Witzki heit´t! Biss du in Amerikao wän – off ick?
Mi isset uck egaol“, Willi schüddelt mit’n Kopp. „Ick mag dat Kruut sowiso nich. Us Junge har maol ´ne Flaschke dor van mit bröcht. Kunns nich suupen. Ick sä tou üm, dat geit man use Mutte achtervör…“
Nu kummp dei Doktor tougange: „Dat is Medizin för g´sunne Lüe. Dat mott userein nich pur drinken, dat moss miscken, dat staiht dor aower uck uppe Rücksiet van´n Buddel.“
Willi: „Och wat. Wat dor uppestaiht, is aal utländisch. Dor verstaiht userein doch nix van. Dat is so, at wenn´n Schwien in Läsebouk kick…“
August kummp ankläötern. Mann kann ehm all van wieten hörn. Sien Moped kennt all lange kien Schalldämper mehr.
Naon Tiedlang sägg Bernd: „Wat hätt August denn, sien Knäterkassen püttget immer noch. Kann hei denn nich utkriegen?“
Franz: „Villich gaiht dat nich mehr. An dei Schliepkorn fählt einiges.“
Nu kummp August rin –  in lange blaue Ünnerbüxen!

Un nu wedd’t lustig! Aower dat vertell ick nächstet Maol…

Bi us tou Huus...

Dei Käödelbeerboom … 

KW 40/24 – Dei Käödelbeerboom …

„Klaun, klaun, Äppel wolln wir klaun“,  so heit dat Hamburger Lied. Aower dat passde uck fräuher tou us,  denn so ein Appel stibitzen – is dat wücklich so wat Leipes..? Toumaol, wenn dei gornich plückt, leegen laoten, off verkaomen döen, wi bi miene lüttke G`schicht.

Up usen Schoulweg köm wir bi Döppken Franz vörbi. Dei har ein groten Beerboom. Dor seeten gans lüttke Beern dran – man sä uck Käödelbeern dortou. Aower dei schmeckden – hmm!

Nu wör dat Mallör, dat ünner denn Boom dei Gäöten (Affallwaoter) langeslöp un dor dei Beern rinfüllen.

„Dei dräöwt gi gerne upäten, dei sünd g´sund un schmeckt am bessten“, wull Franz us wiesmaoken, „aower bliew´t mi van denn Boom wäge!“

Dat har hei nich säggen dröff. Wi wüssen jo, dat hei dei Beern sülwes nich bruukde, off dei Schwiene se upfreeten, un hei un siene Liese gans giezige Lüe wörn. Un so seeten wi drokke maol in sien Boom un haolen us dor´ne Beern rünner. Un Franz schüllt dann  achter us her.

Eines Middaogs,  ick seet  jüss in Boom, stünd hei dorünner: „Haha,  jetzt häbb ick di, kumm dor man eis rünner.“ Aower dor dachde ick gor nich an. Ick bleew fein sitten un teuwde, bit hei weggüng. Doch „Schietepiepen“, siene Liese bröchde üm noch´n Pudding un hei bleew ünnern Boom sitten.

„Franz“, röp Liese up maol, „dei Katte frätt dien Pudding!“ Franz verschrök sick un füllt rundaowerkopp inne Gäöten. Hei nehm sien Hölschken un schmeet´se dei Katten nao.

As hei dunn sien Hölschken woller haolde, kunn ick schnell weg.

Un dat End van dei G´schicht: Dei Katt hätt hei nich draopen, mi häff hei nich krägen, sien Pudding wor wäge un hei sehg d´ut…

Un wenn´t uck villich nich gans richtig wör, häbbt mi dei Beern gout schmeckt..!

Wo heitde dei noch

Up jeden Pott passt ein Deckel…

KW 41/24 – Franz sä jümmers: Up jeden Deckel passt ein Pott!

Wat sä dei Mamm’, as ehre Kinner frögen, wat ein’n dann nao so välen Joohren an den Partner noch reizde:  Antwort: „Jedet Wort..!“

Wat sä Opa, as dei Enkelin van himmlische Liebe schwärmde: „Himmlisch? Sowat is gefährlich. Dat is wi bi Sternschnuppen. Touers bisse sien Stern. Un naoher bisse üm schnuppe..!“

Wat sä dei Frou, as ehr Kerl an ehr rümme nörgelde: „Fräuher har ick di van Harten gern. Nu liggs mi quer in’n Maogen..!“

Wat sä dei Kerl, as hei van sien Lieferanten ‚ne „letzte Mahnung“ kreeg: „Hätte jo wull inseihn, dat hei kien Geld van mi kreeg..!“

Dei Frou tou ehrn Kerl: „Verschwinde, geh hin, wo der Pfeffer wächst.!“ Hei nehm ehr Geld, verschwünd, un schreew ehr ‚ne Korte ut Indien..!

Wat sä dei Kerl: „Eine Foutballmannschaft för Froulüe krigg wi nie tousaome. Ölben Froulüe mit dat süfftige Tüg? Maläwe nich..!“

Wat sä Fiddi, as hei bien Pastor siene Hochtied anmelln wull:„Ick will eiers wäten, wat dei Schwinnel hier kost’t..!“

Wat sä dei Kerl, as siene Frou üm sien Fähler maol woller vörhüllt:
„Gi Froulüe häbbt doch ‚n schlecht Gewäten, gi vergät’ nix..!“

Wat sä dei Kerl, as man üm vertellde, wat hei in besaopen Kopp sägg har: „Alkohol mott wat mit Froulüe tou doun häbben. Wenn man dor touväl van krigg, schnackt man dummet Tüg..!“

Wat sä dei Anwalt tou sien Klienten: „Dor mäöt wi dör. Man lätt nich denn Kopp hangen, wenn ein’n dat Waoter all bit toun Halse staiht..!“

Wat sä dei eine aower denn ännern Schulkollegen: „Hei kunn nich bit dreie tellen, aower man möss mit üm räken..!“

Un wat sä dei Musiklehrer, as hei denn Jung’n siene kaputte Gitarre sehg: „Du kenns uck nur dat D-Moll, du demoliers aals..!“

Un wer noch eine G’schichte hören will: Up eierste Siete staiht wat aower „Tübbeken seuken“

Use Kläönschnacker

Dor is wat wohres dran…

KW 39/24 – Schlaue Schnäcke, van aalen wat,
van Hoch up Platt – verklor mi dat…

Träum nicht dein Leben. Lebe deinen Traum…
Dei, dei wat anpackt, kann uck wat fardig kriegen!

Die Macht ist immer lieblos. Liebe selten machtlos…
Wichtig is blots, dat et inne richtige Richtung gaiht!

Die Schule des Lebens kennt keine Ferien…
Dat wedd ein’n immer woller kloor: Man lernt nich ut!

Eine einfache Regel, damit es einem besser geht: Die Ansprüche verkleinern…
Wäs mit dien’n toufräe, dann gaiht di’t uck bäter!

Hast du keine Zeit, bist du ärmer als ein Bettler…
Wenn man vörnänner Tied hätt, is et dat schönste Geschenk!

 Ein schönes Leben kann nur haben, wer aufhört, sich ein besseres zu  wünschen…    
Siehste – geew dat nich maol sowat wi Bescheidenheit? Is wull´n Fremdwort worn!

Menschen sind wie Edelsteine: Man lernt sie kennen, wenn man sie aus der Fassung bringt…
Mamm’ tou ehre Dochter aower ehrn neien Bräögam: Targ üm man eis. Dann lerns’n am bessen kenn´n!

Um eines Menschen Wert zu erfassen, muß du ihn erst über andere urteilen lassen…      
Dann weiß du, wie hei aower di denkt un schnackt, wenn du d´nich bie biss...

Leute, die einen Namen haben, müssen gefasst sein auf Zuschriften von denen, die keinen haben…   
Dei denkt wi dei Immen: „ Dor is Hönig inne Heide!“

Fürchte nicht Feinde, die angreifen, sondern Freunde, die schmeicheln…
So staiht et all inne Bibel: Hüte dich vor Wölfen, die in Schafskleidern zu dir kommen!

Auch Tugenden stecken an…
Aower: Pass up – dei Schuss kann uck nao achtern losgaohn!

Wer auf dem hohen Ross sitzt, hat auf das falsche Pferd gesetzt…
Un: Wer tou hoch kladdert, kann schnell deip fall´n!

Freundschaft, die aus einem Geschäft entsteht, ist besser als´n Geschäft, das aus Freundschaft entsteht…
Dann kannste doun un säggen, watte denkst!

Ist das die beste Erfolgsregel: Dem Kunden immer mehr geben, als er erwartet…
Erfolg up Duur is aower – wenn beide Sieten toufräe sünd!

Hüte dich vor kleinen Ausgaben! Auch ein kleines Leck versenkt ein Schiff…
Mit groten Utgaoben gaiht´t aower schneller..!

Mache Geld zu deinem Gott, und es wird dich wie der Teufel plagen…
Je mehr er hat – je mehr er will – et giff kien Holt mehr!

Wen der liebe Gott einmal bei der Arbeit gesehen hat, dem besorgt er laufend neue…
Wenn einer lacht – lach mit!  Wenn einer sing – sing mit!   Wenn einer arbeitet – laot´n arbeiten!

Wi gout güng mi´t aohne aal dei Lüe, dei mi dauernd wiesmaoken willt, wi schlecht ein dat vandaoge gaiht!

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com