KW 30/24 – Froulüe maokt Kaffeekränzchen…
Sei draopt sick maondaogs-nömmdaogs, bi’n Köppken Kaffee. Vandaoge hätt Braohms Hedwig dat Säggen…
Hedwig is so richtig in Brass: „Joop, nu drömel nich herümme. Glieks staiht dei Kütemeierschke inne Dörn un in use Staomt sütt et immer noch ut, as wenn… Äöwerall mott ick mi um kümmern – Joop, wo biss du?“
„Bin ick tou fräuh?„, Kütemeiers Agnes staiht all inne Käöken. „Ick häbb’n Joop buuten draopen. Hei wull naore Pere kieken, häffe sägg.“
„Naore Pere kieken? – Denn Schnack maokt doch nur Fuule! Kerls – Korten spälen un aals leegen laoten. Un Uprümen? Dann kniep se einfach ut.“
„Ick weit’t wull“ mennt Agnes.“Mit Uprümen häbbt dei’t nich so. Bi mien Kerl isset genauso. Hei mag gerne wat kaoken. Aower dei Käöken sütt naoher ut, at wenn dr Hottentotten huust häbbt..“
Hedwig: „Ja, so sünd se. Aower wat änners, sägg eis, hätt Plaggenbühls Clemens all woller’n Unfall baut?“
Agnes: „Wull ick di jüss vertellen. Lachs di kaputt. Hei is mit sien Trecker bi Breimeiers vörbi tuckert un, neischkierig wi hei is, blots Oogen för’t Schaufenster hat – Damenbekleidung..! Dorbi häff hei dat Werbeschild ümmejaogd.“
Hedwig: „Passt tou üm, dait üm gout. Aower deswägen soväl Pohe maoken?“
„Pass up“, Agnes maokt up wichtig, „dat is nich aals. Dat Schild is an’t Auto vanne Kundin flaogen. Un dei har jo wull dat Kläötern hört, un is, g a n s sporsaom antrucken, buuten ansuusen kaom’n, dei Breimersche achteran. Dat mott ein Spektaokel wän häbbn…
Un“, giff sei liese achteran, „mien Kerl, dei dor jüss mit Kraomers Jonathan vörbi kaomen is, häbbt sick dat natürlich gerne ankäken. Kenns ja – dei Kerls…“
Pastors Liese un Kitzken Libett sünd rinkaom’n un häbbt all mithört.
Libett: „Dat is gout. Dann mott dei Plaggenbühl betaohlen, dei neischkierige Pint. Hätte maol’n Denkzettel krägen. Wör’t Auto daone kaputt?“
Agnes: „Weit ick nich. Korl sä, Clemens har sick gewaltig uprägd un mennt hat, datt dat Schild dor nich hen hörde. Hilde dor gägenan. Un dat halfnackte Froumenschke wör’n Clemens buld an’n Kraogen gaohn. Wi Häöhnkes harn se utseihn.“
„Ick har mi uck uprägd, wenn hei mi’n Buuln an Auto jaogd har“, brummt Liese. „Un dann änner Lüe dei Schuld gäben. Bün froh, dat Pastor dor ditmaol nix mit tou doun har. Dat lessde Maol reicht mi…“
Agnes faot’t fors nao: „Wi menns dat denn. Hätt Pastor sien Arger mit üm bi di utlaoten? Wat häffe dann sägg? – Vertell!“
Liese: „Wat dor wän is, weit ick nich. Dat wör nao dei lessden Bichte. Hei köm rin un har dat Schweit vör’n Koppe. Ogott, häbb ick dacht, nu wedd mi dei Kerl noch krank. Schmeet sick in’n Sessel, schüddelde mit’n Kopp un sä blots: Plaggenbühl,!“
Libett: „Kan’ck mi denken. Dei sünd mit’n Kortenclub in Hamburg wän. Plaggenbühl wör Haupthaohn wän. Wat dor wull passeiert is.“
Liese: „Glöw ick nich. Pastor is doch middewän, dei hätt bestimmt uppasst!“
„Haha“, Hedwig lacht luut ut, „denn häbbse schön rinlegg. Dei sünd nao ehre Stadtrundfohrt all fräuh nao’n Bedde gaohn, weil se nächsden Morgen um veier Uhr naon Fischmarkt wulln. Aower, as Pastor üm veier Uhr upkaomen is, sünd dei ännern jüss van ehrn Reeperbaohn-Uflug trüggekaom’n!“
Agnes krigg grote Oogen: „Deswägen wörn dei gägen Middag all woller dor – Korl sä, dat Pastor kiene Lust mehr hat har, aowern Fischmarkt tou gaohn… So’n Schleitkefidel. Dann mott mien Kerl glieks ers maol bichten – aower bi mi..!“
Liese schüddelt immer noch mit’n Kopp: „Hedwig, wi biss du dat eigentlick gewohr worn? Joop häbbse doch gornich mitnaohm’n…“
„Stimmt“, Hedwig iss d’immer noch baoben uppe, „dor häbb ick mi all mien Deil dacht. Un as se trüggeköm’n, ick häbbse seihn, keeken se aal so luurig ut. Holt, dachde ick, dor stimmt wat nicht, un häbbn Joop up ehr ansett‘. Hei is jo gans neischkierig un -„, sei brummelt liese: „ick häbb’n wull bäten anstickt“. Sei wedd woller luuter: „Bi’t lessde Maol Kortenspälen hätt hei dat rutkrägen..!“
Pöltz Hilde staiht up maol inne Dörn. Gans v’sichtig schnackt sei Braohms Hedwig an: „Iss dien Kerl ellinck bi Huus?“
„Jao – wiso nich?“ Sei kick ehr grot an.“Worüm fraogs du? Is wat passeiert?“
„Ja, nee – ick weit nich“, stäötert sei, „ick menn“, sei kick aal hen un her, „ick menn, as ick bi Breimeiers vörbi köm, dat Hilde jüss’n Kerl, also ein’n rinleet, dei genau so’ne bunte Jacke, wi dien Kerl se hätt, anne har…“ Un gans verschkämt achteran: „Häbb ick aower nur van achtern seihn!“
Liese tou Hedwig: „Dann isse di utknäpen.“ Un gans bissig:“ Sägg maol, stimmt dor nu doch wat van, van Joop un .- na?“
Hedwig kick ehr gans dull an: „Wullt du mi all woller wat ünnerstelln? Ick weit, wo Joop is.“
Sei gaiht naore Käökendörn, ritt se aopen un rumms, fallt Joop ehr rundaowerkopp intoumöte: „Reicht dat at Bewies..?“
Joop krabbelt sick hoch, kick hen un her, brabbelt aal wat vör sick hen, un wäge isse!
Kütemeiers Agnes is dei Eierste, dei woller tou sick kummp: „Schäm di nich, Hilde. Ick häbb mi dor lessens uck mit verseihn. Dat is dei Kouken Jan, dei hätt sick genau so’ne Jacke köff.“
Libett schüddelt mit’n Kopp: „Ick verstaoh nich, wat dei Breimeierschke mit denn Kloukschieter will. Dei kunn doch, wenn sei’t nödig hätt, wat Bäteres tou packen kriegen.“
„Mi isset aower recht“, Hilde haolt deip Luft, „dann bliff hei hoffentlich bi mi wäge. Denn kunns lessder Tied nich mehr wegschlaon. Un wat dei mi för Anträge maokt hätt – ick sägget di’t! Oh Liese, wenn hei dat Pastor bichten dait, dann wedd üm sicher woller schlecht. „
Braohms Hedwig is wägen äben immer noch dull up Liese: „Dat schall wull nich so leip wän… Aower -„, sei kick spitzwinnig nao Liese raower, „so’n Pastor hätt et uck schwor. Wenn ick so äöwerlegg, wat dei sick aal anhörn mott – un dat immer un immer woller – Saoken, dei üm as Kerl verbaoen sünd… Ja Liese, wat dei wull dann manchmaol denken dait..!“
Liese sitt gans ruhig dor un sägg langsaom un bedächtig:
„Ja, man schlutt gern van sick up ännere, un vergätt dorbi, dat et uck anständige Lüe giff…“