08/24 – Froulüe maokt Kaffeekränzchen… (Deil 1)
Sei draopt sick maondaogs-nömmdaogs, bi’n Köppken Kaffee. Vandaoge sünd se bi Pastors Liese tousaome…
Liese hätt’t Waoter jüss noch man upstellt, dor kummp Kütemeiers Agnes all anstrumpeln. Sei is fräuh los gaohn, weil sei nich gout mehr toufoute is. Aower dei Eiersde will sei alltied wän…
“Oh Agnes, ick häbb’n Kaffee noch nich fardig”, is Liese gans upgerägd, “ick möss noch’n Pastor siene Büxen bügeln.”
“Nich schlimm, laot di Tied” sägg Agnes fors, “ick wull blots wäten, bevör dei ännern kaomt, off Pastor noch wat van Braohms Hedwig vertelld häff. Dat is jo’n Menschke, wo kann dei uck sowat vertelln…”
“Wat menns du denn”, fraogt Liese, “wat schall sei denn vertelld häbb’n?”
“Ja, van Breimeiers Hilde, dei schall doch achter ehrn Kerl her wän häbb’n.. Har sei doch rümme vertelld.?!”
Liese kick hoch: “Jao, dat häbb ick üm noch toustaoken. Dunn is hei fors los suust, nao Braohms hen. As hei trüggeköm, häbb ick noch fraogt, wat dei sägg harn. Aower ut denn Donner kriggs jo nix rut…”
“Häss dann hört, dat hei dor mit Auto vermallört is?”, fraogt Agnes.
“Nä, wiso – wat..? Och, deswägen wör hei so dörnänner. Un sien Auto hätt hei fors inne Warkstäe brocht. Mein Gott, dor bün’ck doch gornich achter kaom’n! – Wat is dor denn passeiert?”
“Hei iss mit Plaggenbühls Clemens touhoope jaogd. Up’n Fräuhschoppen bi dei Kerls häbb se dat vertelld…”
“Ja, un– wieter? Hätt dor einer wat affkrägen? Pastor nich, dat – dat weit ick, dei läwt jo noch. Wat häff Clemens denn? Is et schlimm?”
Liese wedd immer hibbeliger. “Ligg hei in’n Krankenhuus? Mein Gott Wicht, nu laot di doch nich aals ute Näsen trecken..”
Agnes knüfft trügge: “Du biss gout, ick kaom doch gornich tou Wort. Ick weit blots, wat mien Kerl vertelld hätt. Also, Pastor is van Braohms Haowe kaom’n un denn Clemens, dei wull jüss vörbi fäuhert is, in’n Trecker jaogt. Häbbt jo wull beide nix affkrägen, an’n Trecker is uck wull aals heile bläben. Aower an Pastors Auto mäöt dei Lüchten kaputt wän. Mien Korl sä, hei kunn nu kien’n mehr heimleuchten. Hihihi…”
Kitzken Libett is rinkaom’n un hätt dat Lachen van Agnes mitkrägen. Gornich daomenhaft, aower up ehre bekannte Ort fraogt sei fors nao: “Wat gifft? Wekken häbb gi dann bi’n Mors krägen?”
Agnes kick ehr grot an: “Ja, weiss du’t denn uck nich? Pastor is mit sien Auto flüschk jaogd un hätt denn…”
Libett ünnerbröck ehr: “Häbb ick hört. Aower dei Plaggenbühl hätt uck Schuld. Wenne nich bi’t Fäuhern inne Gägend rümme jaohn’n dö, har hei villich Pastor seihn kunn, as hei dor anbrusen köm. Häff Kraomers Guste mi vertelld, dei häff et seihn!”
Agnes gans naodenklich: “Ick will hoffen,dat Pastor Hedwig eis richdig tourechte stuukt häff. Bi ehrn Joop kummp se doch aowerall mit dör. Dei arme Blout hätt doch nix tou säggen.”
“Deswägen hätt Breimeiers Hilde uck wull lichtet Spill hat” Liese schüddelt mit’n Kopp. “Ick weit blots nich, worüm sei wat mit’n verhieraot’n Kerl anfang?”
Libett kick Agnes an: “Ja, wat menns du denn, wat dei Joop för einer iss… Von wägen arme Blout. Dei kick doch jeden Rock achterher. Mi häff hei uck all maol up Achterpand kloppt.”
Agnes:”Ja – un wat hässe maokt? Off häss di frait? Wäss ehrlich.”
“Wat denks du denn van mi..?”, Libett kick grot, “ick häbb üm scharp ankäken un sägg: Wat menns, wenn ick dat Hedwig vertell? Dann giff et acht Daoge nur Gemeus…
Maokt nix, grinsde hei mi dunn an, ick krigg dei ganse Waken all Laiwiewerzoppen. Kann nur noch bäter wern…”
“Dat kann’ck mi denken”, Agnes rägt sick richdig up, “för’t Äten nur dat Nödigste, üm mehr Tied tou häbb’n, aower ännere wat inne Welt tou setten.”
Up maol staiht Braohms Hedwig inne Dörn: “H e e d w ig” – kling et van aalen Sieten, “dat is aower fein, dat du kummps!”
“Jao, ick har noch wat tou doun.Ick möss mien Kerl noch’ne Soppen kaoken. Hei häff immer masse Hunger.”
Hedwig kick sick ümme – van ein’n nao’n ännern: “Wat iss mit jou? Wat iss – häbbt gi villich aower mi schnackt? Rut dormit – ick kaom dor doch achter.”
“N ä ä ä – wi kanns du doch sowat denken”, rischket sick dei dreie un kiekt gans unschullig ut…
“Ick kann mi’t aower all denken”, sägg Hedwig, “aower Pastor sien Unfall mit Plaggenbühls Clemens. Hätte sülwes schuld – ick kann ehm nich beduurn. Ick vertell’t jou – dei Rege nao:
Also, Pastor köm gans upgerägd bi us rin. Wi seeten jüss bi’t Äten. Ick wull ehm noch fraogen, off hei wat mitäten… – dor köm hei d’ tüschken, frög mien Kerl, off hei äben rut gaohn kunn.Hei wull mit mi alleine schnacken. Har gornich nödig daon, weil – dann ligg mien Kerl achtere Dörn un lustert. Ick kenn ehm doch…
Dunn füng Pastor an: Wi ick vertelln kunn, dat Breimeiers Hilde wat mit mien Kerl anfangen wullt har. Hilde wör schreiensmaote ankaom un har ehm dat vörklaogd. Sei harn doch blots ‘n Kaffee drunken, weil mien Kerl ehr dortou inloort har..
Haha, dorbi kenn ick dei genau. Jedsmaol wenn se vörbi kummp, mien Kerl buten is, schnackt se üm an, wackelt mit’t Gatt un fraogt, off ick bi Huus bün. Un dann wör ick maol nich dor – dunn is et passiert. Häbb’ck Pastor so vertelld.
Ja, wat is denn passeiert, frög hei doch glatt. Ick häbb ehm blots ankäken un sägg: Ick kenn jou Kerls. Bruuks mi nich vertelln! Gi sülwes dräöft jo nich – aower dei ännern – Oha!
Dunn leggde los: Ick schull mi wat schämen un den Mund holln. Äöwerall wör ick dorför bekannt, dat ick Lüe wat andichten dö. Draihde sick üm un rut güng hei…
Un dunn is et passeiert. Hei is van Haowe bruust un liek mit’n Plaggenbühls Clemens sien Trecker tousaome jaogd. Joop leeg achter’t Fenster – hei hätt et genau seihn!”
Dortou häbbt dei ännern aower uck noch wat tou säggen!
Un wat dor sons noch tou vertelln giff, dat beschnackt wi nächstet Maol, in dat tweite Deil…