Bi us tou Huus...

Fastentied bi Batkes…

010/24 – Fastentied bi Batkes…

So wör dat fräuher: Twei- bit dreimaol inne Wäken köm bi us ein Häökerwaogen. Wi säen immer Eierwaogen. Jedesmaol geew dat för us Kinner´ne Hand vull Bomms/Bonchen.

Inne Fastentied mössen wi aower dei Seutigkeiten sammeln. Dei köm´n aal in eine grote Deusen. Ostern wüdden dei dann updeielt. Dei Hälfte köm an ein Kinnerheim, dei Rest wör för us.

Einmaol, as wi allein bi Huus wörn, sünd wi all vörher dor bi gaohn. Tou Straofe kömen dei Bomms dunn in Weckgläöser, dei us Mamm´ inne Käöken uppe Fensterbank stellde. Dat mössen wi dann  j e d e n  Dag ankieken,  n u r  ankieken.. Wat för´ne Versuchung!

Ostern nao dei Karktied dröffen wi dor endlick ran. Dann wüdden dei Bomms Ratz-Fatz verputzt un – wat külln mi immer dei Tähn’n…

Dortou häbb ick ein Rätsel:

Wi wörn noch mit drei Kinner bi Huus. Us Alfred wör all nao dei Fräuhmisse wän un wör at eiersde dran. Hei nehm sick ein Drüttel.

Ick wör at eiersde vanne Kinnermise trügge, wüss dor aower nix van un nehm mi uck ein Drüttel.

As Lessde köm us Hannes. Hei drömelde up´n Weg nao Huus immer noch so´n bäten rümme, wüss aower uck nich, off wi dor all bie wän wörn un nehm sick äbenfalls ein Drüttel…

Aower blewen dor 16 Stück. Un jetzt miene Fraoge: Woväl Bomms wörn anfangs dor?

Nich rut tou kriegen? Teuw bit Ostern – dei Osterhaose weit Bescheid!      

Wo heitde dei noch

‚WC‘ – dei neie Waldcapelle…

09/24 – ‚WC‘ – dei neie Waldcapelle

Eine lustige G’schichte, dei mit immer ännern Text bi us vördraogen wüdd.  

Tante Sefa wull Urlaub in ein neien Utflugsort maoken.Sei wüss, dat dor väl Bedriew wör. Deswägen fäuherde sei’n poor Wäken vörher hen, üm sick ’ne Waohnung nao ehrn Geschmack uttousäuken. Sei söchde dor denn Börgermeister in dat Dörp up un buld fünd sei uck dat Richdige.

As sei woller bi Hus anköm, füllt er in, sei har gornich fraogt, off dor uck ein Lokus – ein WC sägg man wull – up Zimmer wör. Also schreew sei denn Börgermeister ein Breif und bittde dorin üm Utkunft.

Dei Börgermeister aower kennde den Utdruck ‚WC‘ äöwerhaupt nich. Hei güng mit denn Breif nao’n Paster un frög denn. Nä, dei wüss’t uck nich…

Nao väl’n Hen un Her köm’n sei aowerein, dat mit ‚WC‘ wull dei vör kötten inweihte Wald-Capelle mennt wör. Also settde sick dei Börgermeister hen un schreew dei Frou ein netten Breif woller trügge –  (up Hochdütsch):

„Sehr verehrte gnädige Frau!

WC ist vorhanden und liegt eine halbe Stunde von der Dorfschaft entfernt, inmitten eines schönen Waldes. Schon wegen der schönen Lage ist der Besuch dort bestens zu empfehlen.

Geöffnet ist das WC mittwochs und sonntags. Es empfiehlt sich, dort schon eine halbe Stunde vorher zu sein, da der Andrang sehr groß ist.

Doch brauchen gnädige Frau keine Angst zu haben, denn es sind sechzig Sitzplätze vorhanden. Auch für Stehplätze ist genügend gesorgt.

Die Fremden sitzen auf der Galerie und können so die Vorgänge gut übersehen. Bei schönem Wetter findet die Sache  im Freien statt.

Sonntags empfiehlt sich ein Besuch ganz besonders, da dann alles mit Orgelmusik ausgeführt wird. Die Musik ist ganz hervorragend und die Töne sind kilometerweit zu hören.

Wir hoffen, daß wir Sie bald in unserem WC begrüßen können.

Es grüßt ergebenst…- Eugen Brandmeier, Bürgermeister“

(Har sei up Platt ‚Lokus‘ schräben, wör dat nich passeiert!)

Use Kläönschnacker

Froulüe maokt Kaffeekränzchen…

11/24 – Froulüe maokt Kaffeekränzchen…  (Deil 2 )
Sei draopt  sick maondaogs-nömmdaogs, bi’n Köppken Kaffee. Vandaoge sünd se bi Pastors Liese.

Grote Upregung: Pastor hätt ’nen Unfall baut. Hei is mit Plaggenbühl sien Trecker tousaome jaogt.  Dei Froulüe sünd dor achterkaom’n. Weil Pastor nix sägg, verseukt dei Froulüe, dat tousaome tou kriegen. Aower ’ne Stunn’n sünd se nu all an raoen.

„Wat schall’t“, sägg Kütemeiers Agnes, „wenn Pastor nix sägg, häffe bestimmt Schuld hat!“
Libett bliff dorbi: „Aower dei Plaggenbühl har uck bäter uppassen kunnt. Kick leiwer inne Gägend rümme. Dei olle neischkierige Pint!“
Liese nappkopt: „Jao, Mini häff mi dat lessdens uck vörklaogd. Wenn hei  Fouer van Schoppen haolde, dann nur ein off twei Sack. Blots dormit hei los köm un mit sien Trecker dör’e Gägend tuckern kunn. Un ehr bleew dann dei ganse Arbeit..!“
Kraomers Guste kummp up’n Huuse tou. Liese gaiht drokke anne Dör un  haolt ehr rin: „Fein Guste, dat du maol toukiecks. Kumm man rin. Kanns us bestimmt wat Neies vertelln.“
Guste: „Ick häbb wenig Tied, wull blots’n poor Missen läsen laoten.“
Agnes d’tüschken: „Kumm man hier rin. Liese kann’t hier jo upnähm’n. Well  häfft dann nödig ? Wie sütt’t bi jou ut?“
Guste hätt sick jüss hensett’t un Liese will all dat Bouk holln, dor staiht Pastor inne Dörn: „Guste kumm mit mi in’t Büro. Sowat gaiht ännere Ohrn nix an.“ Un tou Liese dütlich: „Du weisss dat..!“

Dei Rege sitt gans bedröppelt dor. Guste gaiht mit’n Pastor mit. Un Agnes zischket liese achteran: „Dei hätt achtere Dörn staohn tou lustern. Dat wei’ck sicher.“
„Dann mäöt wi man’n bäter lieser schnacken“, giff Libett d’toubi, sons weit hei bi’t nächsde bichten mehr, as man üm vertelln will.“
Hedwig gans reguros: „Nä – bichten dou ick immer woänners. Aals bruukt hei nich wäten. Hei vertelld us uck nix!“
Liese kick ehr gans dull an: „Du weiß doch genau, dat ein Pastor ute Bichte nix säggen draff. Nu laot doch dei Präökeleie.“
Agnes wedd gans naodenklich, „ick wull doch gern wäten, wo Guste dei Missen för läsen laoten will“, brummelt sei, „bestimmt nich för Jonathans Mouder, Dor kunn se sick maläwe nich mit stall’n!“
Un tou Liese: „Wenn Pastor glieks wäge is, dann kiek doch maol in’t Bouk…“
„Hoho„, Liese rischket sick, „wat menns du wull, wenn ick dat vertell un Pastor d’achterköm. Kunn mi’n Kopp kosten, glöw mi’t“
Hedwig: „Glöw ick aower nich. Wo schall hei denn aohne di wat gewohr wern. Dei is doch noch neischkieriger as wi touhoupe. Dei frait sick doch nu all, dat hei glieks Bichte sitten kann.“
Liese: „Oh Menschke, wi kanns du blots. Wenn Pastor dat hörde…“

Kraomers Guste gaiht woller. Aal kiekt se dör’t Fenster un seiht, dat Guste bi dei Porten up Pöltz Hilde dröpp. Dei beiden mäöt sick wull masse tou vertelln häbb’n.
Agnes wedd immer tattriger: „Nu kiek eis. Jetzt häff Guste up maol Tied noug. Wat dei beiden dor wull aal beschnacken mäöt…
Aower Hilde kann mit ehr schnacken, aohne dat Pastor d’tüschken funkt. Haha, un sei mott us glieks aals vertelln!“

Hilde kummp inne Dörn un Agnes kraiht fors los: „Nu wedd’t aower Tied, dat uck endlick kummps. Un dann moss us eis maol vertelln, wat Guste sägg häff. Wi kunn’n dor nich mit schnacken, weil Pastor d’tüschken kaomen is.
Liese: „Nu man langsaom an, laot dat Menske sick doch eis maol hensetten.“
Pöltz Hilde kick fraogend hen un her: „Jao, dat is’n bäten läöter worn mit mi. Mi wör’n bäten flau, häbb mi’n bäten henlegg, un dor bin’ck wull bi inschlaopen…
Un wat mennt gi denn?“. fraogt sei wieter, Guste häff mi vertelld, dat sei sick’n lüttken Stall för Häuhner baun wulln. Nu wüss sei nich, wat dat för Häuhner wän mössen, un off ick mi dormit utkennde.“
Ja – un mehr nich?“ Agnes kick ehr ganz grot an, “ wat hätt se di denn van’n Pastor vertellt? Sei wull doch Missen läsen laoten. Häss gornich naofraogt?“
„Wat, wat schull ick fraogen. Ick wüss doch gornich, dat sei van Pastor köm. Ick dachde, sei wör bi jou wän?!“
„Jao, wör se touers.“ Agnes kick gans dull. „Dunn häff Pastor sei einfach bi us weghaolt.“
Liese: „Sei wull Missen läsen laoten. Bestimmt för dei Schwiegermouder. Frait sick bestimmt, dat sei denn Donner endlick los is.“
„Dat glöw ick uck“, spöttert Hedwig. „Dei kunn se doch gornix recht maoken. Un ehr Kerl kunn siene Mouder uck nich tourechte stöten. Dat sünd Lüe, dor kanns di nich mit stalln.“
„Ehr Brouer, dei Kouken Jan, is genau so“, giff Agnes ehrn Senf toubi. „Siene Frou is bestimmt doran storben, weil sei mit denn siene Gneisigkeit nich tourechte kaom’n is.“
Pastors Liese fang luut an tou lachen: „Jao – un stell di maol vör, wat dei mi lessdens fraogt häff?“ Sei kick hen un herr, „dei häff mi doch glatt fraogt, off ick üm nich hieraoten wull..!“
Hedwig: „Oha – dann hoff ick, dat du ehm doch wull richtig ein’n mitgäben häss?“
„Häbb mi tousaome räten, blots säggt: Junge, wenn ick maol hieraoten schull, dann bestimmt kien’n Witwer. Denn dann will ick mi denn  Kerl uck sülwes ertrecken..!“
Libett schüddelt mit’n Kopp: „Dat hei dat noch nich tougäben hätt. Dei is doch aowerall all wän. Un dorbi kick hei ut. Dei meisden Tähn’n sünd all wäge. Wenn hei lachet, sütt dat ut, as wenn in’n Döschkassen kicks.“
„Ja, wer sick dor mit affgäben dait“, Agnes treckt dei Schullern hoch, „denn kanns nich beduurn.“
Libett: „Denn moss du richdig ein’n mitgäben, wi Hedwig dat sägg. As hei maol bi mi ankratzen köm, häbb ick üm tou sägg: Wi du mi ankicks: Gaoh leiwer trügge in dien Schwienstall. Aower pass up, dat di kiener mit diene Mutten verwesselt.“
„So isset richtig“. Hedwig reguros: „So har ick dat uck maokt!“

Ja – mit dei Kerls mott ick uck wat beläwen“, klaogt Hilde. Sietdem ick Witwe bin, kummp bi masse Gesocks an. Man hätt touless buld kiene Uträden mehr.“
„Aower du biss doch’n poor Daoge bi diene Süster inne Stadt wän“, fraogt Agnes nao. „Löp dor nich wat Goues rümme..? Vertell eis maol!“
„Rümmeloopen jao, kann man wull säggen, hauptsäcklich dor in’n Stadtpark.“ Hilde kichert vör sick hen. „Einnmaol löp dor einer – dunn häbb ick dacht…“
Hedwig gans drokke: „Un, häss’n toupacken krägen?“
„Menschke, dacht – häbb ick sägg“, Hilde brüsket sick, „ick häbb dacht, dat et doch schön wör“ sei haolt deip Luft, „schön, wenn man eis maol woller in’n Arm naohmen wüdd…“
„Ja“, uck Hedwig haolt deip Luft, „dann moss aower’n bäten midde Gnade mitwirken. Weil – man sütt nich mehr so krick ut as fräuher. Un Kerls kiekt nu maol leiwer nao dat jüngere Gemeus.“
Hilde: „Nänä! Dat kann ick nich. Dat kann ick mien Georg nich andoun.“
Libett: „Tüdelüt, wenn ick so ein’n flotten Renner sehg, versöchde ick’n tou schnappen un wüdd denn uck nich vanne Bettkante stöten! Dien Georg kunn’t verstaohn un Pastor bruukt nich wäten!“

Wenn man van’n Dübel schnackt., sägg man jo wull. Aower nä – Pastor kummp rin: „Na, wi sütt et ut, ick will nu hen tou Bichte sitten. Off mott ick hier anfangen. Villich hätt sick bi jou wat upstaut.?!“
Hedwig: „Och Pastor, aals mäöt gi nich wäten. Un dann gaoh wi leiwer nao jou Konkurrenz. Dei mott doch uck wat tou doun häbbn…“
Pastor: „Mag uck wull bäter wän, dat ick dat aal nich tou hörn krigg. Wer weit, wat för’n schworet Geschütz dor up mi touköm.“
Hedwig: „Gaoht man leiwer nao dei Kerls hen. Dei staoht dor all un teuwt. Dei mäöt sicher masse affloorn. Sünd jo mit ehrn Klub nao Hamborg wän – Fischmarkt häbbse sägg.? Naja, mien Joop wulln se nich mitnähm’n. Wat dor wull aal passeiert is…“
Pastor: „Dat kunn ick jou vertelln – ick bün doch middewän!“

Wumms! – Pastor kick van ein’n nao’n ännern un sägg gans liese:
Aower dat is Beichtgeheimnis...“

Wenn du säggs, wat du denks, kanns nich immer glöben, dat du dann hörs, wat di gefallt..!



Bi us tou Huus...

Kinner sägget, wat se denkt…

 


07/24 Kinner sägget, wat se denkt...

Anschäten…  
Dor kummp mi woller us Platt tou passe:  Angeschissen – wat för´n hartet Wort. Klor – wichtig is, wi man´t sägg. Aower up Platt: „Anschäten“ – dat kling doch väl weicker. Dat säen wi Kinner all un mennd`n dormit nix änners as „targen“, „wat luurn“,“rinleggen“ off „ín April schicken“…
Dat wör sogor noch vör miene Tied. Dor har mien Brouer use Mamm´ fraogt, worüm use Opa kiene Hoore un kiene Tähn´ mehr har. „Dat kann bi olle Lüe vörkaom´n“, har Mamme sägg, „un us Opa is nu maol all old.“
Kott dorup wüdd ick geborn. Gans naodenklich har mien Brouer mi bekäken, mit´n Kopp schüddelt un sägg: „Denn giff man wer trügge, dor häbbse di mit anschäten, dat is jo´n gansen Oolen..!“

Wenn wi noch Dreck aower häbbt…
Mien Brouer Jan wör sowieso ´n bäten driesterer. Wi wör dat noch, as Pastor maol bi us köm un usen Pappen spräken wull.
Dat wör´n Sömmerdag. Et har jüss rängt. Alle Päule stünn´n vull mit Waoter. För us Kinner ´ne herrliche Saoke. Wi sett’den us in´n Waogenweg, Sandkasten geew et nich, un baun us mit schwatte Eern un Waoter dei schönsten Hüüser un Burgen…
Dunn köm Pastor mit Rad anfäuhern. As hei us dor sehg, hüllt hei an un frög, wat wi dor möken. „Wi baut ´ne Stadt“, sä mien Brouer Jan fors.
Pastor wüdd gans neischkierig: „Häbbt gi denn uck an eine Karken dacht?“ „Jao“, sä us Jan, „hier dat grote Huus is ´ne Karken..!“
„Un häbbt gi“, Pastor mök et jo wull Spaoß, „häbbt gi uck all ein Pastor?“
Jan un ick keeken us an un wüssen eiers nich, wat wi dor up säggen schulln. Jan kratzde so´n bäten in´n Waoterpoul un mennde touless: „Jao, wenn wi naoher noch Dreck aower häbbt, bau wi us ein´n..!“

Off Pastor sick doraower frait hätt, weit ick nich mehr…

Wo heitde dei noch

Wi Kinner dat so seiht…      

06/24 – Wi Kinner dat so seiht…

Naogel in Kopp…

Unkel Clemens wör up Beseuk. Heini taxeierde üm all ´ne ganse Tied, as wenn hei wat seuken dö.„Wat häss du denn Jung“, frög hei touless. Heini wüdd gans verlägen: „Ick kann denn nich finn´n“, sä hei. „Wat kanns du nich finn´n?“ „Denn Naogel“, sä Heini, „us Pappe hätt aower sägg, du hars´n Naogel in Kopp..!“

Du häss noch fählt…

Up Tante Emmis Beseuk fraide sick kiener. Aower sei klingelde maol woller anne Dörn. „Ick hoffe, ick kaom nich ungelägen“, wör uck ditmaol woller ehr Schnack. „Nä“, sä dei lüttke Elli, „use Mamm´ hätt jüss sägg, du hars us geraode noch fählt..!“ 

Finao köm anschippern…

„Tante Finao, biss du mit`n Schipp kaomen“, frög dei lüttke Marie, as sei inne Dörnt stünd. „Nä, wi kummps du dor denn up?“„Ja, use Pappe sä, dor kummp dei olle Damper all wer..!“

Oma is tou Beseuk: Die lüttke Heini packt ehr dauernd anne Hand. „Wat häss du? Worüm dais du dat?“, fraogt Oma. „Dormit man di nich klaut, Oma. Us Papp´n häff sägg, du kunns us staohlen wern..!“

Na, kellt die dat Ohr noch..

frög dei lüttke Fiddi sien Unkel Korl. „Worüm dat denn?“ frög dei trügge. „Ja – weil use Papp’n sä, dat hei di gistern maol wedder richtig öwer’t Ohr haut har..!“

Dei lüttke Jung fraogt siene Öllern, wo Opa den Mess henbring. „Dei dait hei uppe Erdbeern, dormit se grötter werd´t.“ „Un wat sä dei Jung: „Ich mag aower leiwer Sahne uppe Erdbeern.“

Dann man Gouen Appetit!

Use Kläönschnacker

Kerls hollt Fräuhschoppen…

02/24 – Kerls hollt Fräuhschoppen… (Deil 1)

Winterdag – Franz is alltied dei Eierste: „Wat is dat kold. Je öller man wedd, üm so mehr früss ein´n. Ick kann aobends nich maol inschlaopen mit mien kollen Fäute.“

-Gerd, dei achteran kummp, hätt’t mithört. Hei jaogd ers maol sien Präumken ´n poormaol hen un her un mennt gans dröge:     „Häbb gor kien Last mit. Wenn ick mien Fäute kold häbb, stäck ick´se miene Marie achtervör!“

-Franz winkt aff: Jao- jao, dien Schnack kennt wi aale. Dat hölpt mi nu aower nich… Paul – hör tou, dou us drokke ´n poor Schluck. Dat warmt van binnen nao buten.“

-Clemens kummp inne Dörn. Bernd achteran. Bernd spräck Clemens fors an:: „Nu kiek eis dei Clemens, häss di losräten? Schön, dat du eis woller toukicks.“

-„Jao, Mini is bi Pastors Liese, sei wull noch Missen läsen laoten.“

-Willi,  August, Korl un Jan kaomt an. Willi har´t noch jüss mitkrägen: „Ick häbb´t seihn, at sei dor rin güng. Wat Liese ehr wull all vertelln mott. Bit dei woller rut kummp, kanns wull besaopen wän.“

-Clemens: „Besaopen? Nä, soväl wull ick  nu uck nich drinken.“

-Bernd fang an targen: „Häss wull nich soväl bi di, wa? Diene Mini hollt di wull´n bäten kott…“

-Clemens: „Ja, dor häss recht, dann kanns du jo ein´n utgäben.“

-Bernd: „Dat wull´s woll. Fette Göse den Mors schmeern. Dat kann ick uck laoten.“

-Korl mennt gans dröge:“Och, nu laot denn Clemens doch. Hei maokt dat richdig, kann in Ruhe sien Schluck drinken, un Mini lätt vör siene arme Seele ´ne Misse läsen.“

-Fennand kummp rin. Na, biss uck hochkaomen“, fang Bernd an, „du häss´t gout, draffs lange schlaopen. Bi diene Sefa ehrn Ümfang bliff et jo länger düster inne Kaomern. Hihihi.“

-Fennand treckt sien Rock ut, sett´t sick an Dischk un sägg gans ruhig: „Dat stimmt, miene Frou is dick, aower du biss dumm. Blots – miene Frou kann affnähm´n!“

-Jonathan, dei olle Lehrer, is jüss rienkaomen un gaiht dor fors tüschken: „Nu hört up mit so’ne Käbbelei. Dat giff doch uck noch Änneres tou beschnacken…Wat holl gi dann van usen neien Kaplaon. Dei har doch vandaoge wücklich ´ne feine Prädigt.“

-Willi mennt gans dröge: „Aower laogen hätte uck. Hei häff sägg, in meines Vaters Haus sind viele Wohnungen… Stimmt nich – ick kenn siene Öllern. Dei harn blots´n lüttket Hüerhuus. Dei harn nich maol Platz för ehre Kinner!“

-Jan: „Och du Dräömel, dei mennde doch usen Hergott. Hei hätt ute Bibel vördraogen. Na, dann häss du wull fräuher inne Schoule nich uppasst.“

-„Kunn hei nich“, röpp Bernd, „hei is doch all in dei veierten Klasse             wägen Körpergröße entlaoten worn, hihihi.“

-„Datt moss du uck noch jüss säggen“, schnaut Willi trügge. „Ick seih’t noch genau vör mi. Du seets doch immer up´n lessden Platz. Wi sägg man immer: Dümmer gaiht´t nümmer!“

-Kraomers Jonathan nappkoppt un sägg liese: „Wi mien Vörgänger all sä: Wenn hier eines Daoges dei Dummen utstarwt, dann     häbbt dei Lüe et wiet bit nao’n nächsden  Naober!“

-Nu versöch Franz dor woller´n bäten Ruhe rin tou bringen: „Laot´t doch dei Targereie. Mi gefallt dat in use Karken immer gout. Wenn dei Örgel spält, dei schöne Akustik.“

-„Jao“, kummp Willi dortüschken, „ick häbb´t uck raoken, dei goue             Akustik. Dat is Punkelbrot- un Götte-Tied..!“

Franz: „Och jao, du weiß doch, laot den Wind man gout dör dei Böxen waihn, dann kann dei Doktor sick anne Morse klain!“

-„Ouh – hör mi doch up mit dei Doktors“, Willi kummp up Tour´n: Nu gaiht et dei Doktors an Kraogen.

Aower dat vertell ick dat nächsde Maol… (Deil 2)

Bi us tou Huus...

Dei wedd Koopmann…

04/24 – Dei wedd Koopmann.. 

Dat wör fräuher in ein katholschken Huuse so, wenn´n Kind geborn wör, möss et binn´n poor Daoge bi´n Pastor tou Döpe anmeld´t wern. Wör dat nich passeiert, geew et Arger: Pastor köm rut un mök ein Donnerwetter…

So schall et uck bi mi wäsen wän. Use harn´t wull vergäten. Pastor wör´t aower tou Ohrn kaom´n, stünd  inne Dör un hüllt siene Anspraoke.

Aower nich lange. Nao´n Tiedlang frög hei sinnig nao, wat´t dann worn wör, Junge off´n Wich? Dunn köm us Opa in´t Spill: Opa Hogenbögen – ut Bad Hogenbögen. Säen wi immer, weil –  ja weil, dat mott ick kott vertelln…

Dor in „Bad Hogenbögen“ achtern Huuse löp´ne lüttke Bäke langes. Dei har mien Kuseng up´n poor Meter ´n bäten breier maokt. Wenn hei dei dann upstaude, harn wi´ne Baodeanstalt, sogor mit fleiten Waoter..

Baodesaoken bruukden wi nich. Wi harn jo´ne Ünnerbüx an. Aff un tou krabbeln eis´n poor lüttke Fische off Frösche inne Büx. Dat tickelde immer so schön – ´ne herlicke Saoke…

Jedenfalls har Opa Hogenbögen denn Infall, mi hertouhaolen. Ick wör jüss uppe un nehm bi us Mamm´miene „Maohltied“ in. Opa schnappde mi, trück mi dei Peien ut, un settde mit splitternaokt bi´n Pastor up´n Schoot.

Dor sehg hei jo wull, wat et wör. Gans verlägen mennde hei: „Oh, wi schön, is´n stramm´n Jungen. Ja, un..“, hei wüss wull nich so recht, wat hei mit mi anfang´n schull, schaukelde mi aal hen un her un frög: „Wat schalle dann eines Daoges maol wern?“

Opa Hogenbögen keek´n Pastor so schräg van ünn´n nao baoben – un woller rünner – an, un sä gans wichtig:

„Dat weit ick all, dat wedd maol´n Koopmann. Kiek maol up diene Büx, sien eiersden Kunn´n häff hei all anschäten..!“

>

Wo heitde dei noch

Dat Radio van Finanzamt …

03/24 – Dat Radio van Finanzamt …

Jeds Johr uppe Wiehnachtsfiern wüdd bi us disse G’schichte vertelld:

Dat hannelt van eine öllere Frau. Dei wör gans alleine.  Sei läwde aower gans sümig (bescheiden), nur Musik möchde sei  för ehr Läben gern. Dorvör har sei so’n schönet ollet Radio. Dat wull sei nich missen.

Nu wör dat Mallör, dat dit Radio vör Wiehnachten kaputt güng. Wat nu? Dei Radiomann köm, keek un schüddelde mit’n Kopp:“Oma, dat is nich billig. So’ne Reparatur kosst bi so´n old Radio wull’n hunnert Mark“. „Jao, aower dei häbb ick nich“ sä Oma, „wo schall ick dei hernähm’n?“

„Ja, dat weit ick uck nich“ wör dei kott aff, „wenn’t nich häss, dann schriew man an’n Wiehnachtsmann“.

Oma, all´n bäten tüdelig, mök dat un geew den Breif den Postboten mit…

Dei Postbote aower wüss nich so recht, wat hei mit so’n Breif anfangen schull. Hei wull Oma nich vör’n Kopp stöten un köm nao langen Äöwerleggen dor up, den Breif nao’t Finanzamt tou bringen…

Dor wör dat Süfftige. Dei Finanzbeamte, dei Omas Breif läsde, schüddelde uck blots mit’n Kopp. Aower hei har Mitleid mit dei ölleren Frou un dachde nao. Dunn köm köm dei Idee, för Oma ’n touminnes bäten tou sammeln.

Gedaon – hei kreeg dorbi glatt sämzig Euro tousaome. Also schreew hei Oma woller trügge, dat sei up Grund van ehrn Gesuch an denn Wiehnachtsmann ehr sämzig Euro schicken kunn’n..

Oma wör d‘ baobenuppe un röp fors den Radiofritzen an. Un richdig un gout, dei mök ehr dat Radio uck för sämzig Mark woller fardig…

Oma wör so glücklich, dat sei endlick woller ehre Musik hörn kunn. Sei dachde sick, nu moss doch uck dankbor wän, settde sick hen un schreew nochmaol an den Wiehnachtsmann:

„Välen Dank, leiwe Wiehnachtsmann, för dei sämzig Euro. Aower wenn du dat nächsde Maol woller Geld schicken dais, dann dou dat nich aower’t Finanzamt. Dei Spitzbuben häbbt dor doch glatt 30 Euro aftrocken..!“

Use Kläönschnacker

Kerls hollt Fräuhschoppen…


05/24 – Kerls hollt Fräuhschoppen… (Deil 2)

Winterdag – Dei Kerls häbbt all gout Spräkwaoter un sünd nu aower dei Doktors an lästern ...

-Willi: „Korl, worüm biss du nich mehr tougange. Ick bün dor bi usen neien Doktor wän, weil mi dei lünke Arm küllt. Dat ligg an´t Öller, mennde dei doch glatt. Ick häbb üm blots scharp ankäken un sägg, mien rechte Arm kellt nich, un dei is genau so old..!“

-August lacht luut: „Mäöt wi jo wull aal wat verkehrt verstaohn: Use Naober Clemens, is nich dei Hellste, gi kennd ehm ja, hätt´n             Unfall hat..“

-„Wat säggs du, Haoks Clemens, un´n Unfall, wi gaiht dat denn? Dei hätt sick doch mit jede Arbeit vertörnt…“

-August lacht: „Mach wull, aower´ne Kouh häff üm up siene Kloorn pett´t un hei möss in´t Krankenhuus. Use Liese is dor jo un hätt üm fraogt, off hei´n Schieber häbbn wull. Clemens har gans dröge mennt: Nä, danzen kunn hei noch nich woller, un wenn, dann nur Walzer… Ha, ha, ha!“

-„Mit dissen Doktor kaom ick uck nich tourechte“, bring Bernd vör, „man weit gornich, wat hei mennt un wat hei will…
Ick har´n anroopen, weil´t usen Vadder nich gout güng. Düerde ewig bit hei köm, dunn keeke üm an, schüddelde aal man mit´n Kopp, güng wer rut un knurrde: íck mott mien Instrumente haolln…
Ick wüss eiers gornich, wat hei mennde un schnaude üm an: Du schass üm ünnerseuken un nich Musik maoken!“

-Franz – „Ja, wenn wi nu all tougange sünd, dann schall sick use Korl uck anhörn, wat Heidners Heini mit sien Nachfolger erläwt häbben will. Off dat wücklich stimmt, off naosägg is, weit ick nich – klingen dait’t gout:
Also, Heini wör bi´n Doktor wän, hei kunn nich richdig ute Büx. Wann haben sie denn Verdauung?, har Doktor fraogt. Heini dorup: Schmorns üm sesse. Aber das ist doch gut, zwar etwas früh – aber dennoch, har Doktor mennt. Heini har dunn gans bedreuwt utkäken: Aower dat zu früh – dat is doch dat Mallör, ick staoh eiers üm säben up..!‘

-Korl hört sick dat aal an un will nich trüggestaohn: „Och jao, wi Doktors sünd all wat gewöhnt, aower wi käönt et uck: Ick häbb mi lessdens falln un möss in´t Krankenhuus. As mi dei Schwester frög, off ick verhieraot´t wör, häbb ick ehr liese tou sägg: Jao, aower dat hier wör´n Unfall…

-Jonathan kck üm an gans schräg an un schüddelt mit´n Kopp: „Mit jou kanns nich kraomen“, knurrt  hei, „mi güng et lessdens uck nich gout. Doktor häff mi gornich richdig ünnersöch, sä fors, ick möss mi´n bäten inschränken, am besten uphörn mit Rooken, Drinken…
Ick häbb blots noch sägg: Hör´t wull all, miene Frou is all dor wän..!“  

-Clemens will betaohlen. „Paul waok up. Wat kriggs?“

-Paul kummp hoch un kick üm grot an: „Wenn du´t nich weiß – taihn Maark!“, un „is Mini denn all dor?“

-Sei räkt aff un Paul mennt touless: „Am bessden, du haols ehr aff, sons riet´t sick dei Froulüe doch nich los.“

-„Nee, nee – dat laot ick ick leiwer nao.“ Clemens schüddelt mit’n Kopp. „Villich draop ick dann’n Pastor noch. Dor häbb mi lessdens all mit hat.“

-„Wat?“, Franz, man kennt üm ja, wedd gans neischkierig. „Wat, dor kann man sick mit vertörnen? Häss ehm targt?“

-„Wat heit targt“, knurrt Clemens. „Ick mag einfach kiene Schlauschnacker. Hei köm bi us, bekeek usen neien Acker un mennde: Nu kiek eis an, wat man doch aals mit Gotts Hülpe henkriegen kann…

 Mi flög et dunn rut: Dann hars du hier maol kaom´n schull, as dien Chef hier allein an kraomen wör! Wäge wör hei.“

Franz up siene fromme Ort: „Bäten fosse wör´t jo. Aower wenn Mini ‚n poor Missen läsen lätt, schall´t wull woller gout wän.“

-Cl. „Häbb dacht: Beseuk maokt Fraide. wenn nich bi’t Kaom’n – nä nä, häbb achteran roopen: Wör nich so mennt!“

-Bernd d´tüschken: „Jetzt moss d´doch hen. Ick seih jüss, dat fang an tou räng´n, off schneien. Weer wedd leiper…“

-Nu wüdd Jan gans iewerig: „Wat säggs du? Oh Gott, wat för´n Mallör!“

-Willi – „Wat häss du denn nu för Käelte? Rängt di´t wo dör?

-„Nänä“, stäötert Jan, „miene Frou is doch mit ehrn Club nao´n Dings…- nao’n Wiehnachtsmarkt inne Stadt fäuhert…“

-Willi: „Ja un? Dei G´schäfte sünd doch vandaoge aopen. Dann kann se dor doch rin gaohn, wenn´t rängt…“

-Jan keek üm gans grot an: „Ja, dat is doch dat Mallör..!“

Sophie röpp ute Käöken: „Paul, Äten is fardig. Schmiet dei Lüe rut!“

-Dei Gäste kennt dat all un lacht blots. Ein nao’n änner betaohlt un dormit is dei Sönndaogs-Fräuhschoppen vörbi…


Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com