Use Kläönschnacker

Kerls hollt Fräuhschoppen…

02/24 – Kerls hollt Fräuhschoppen… (Deil 1)

Winterdag – Franz is alltied dei Eierste: „Wat is dat kold. Je öller man wedd, üm so mehr früss ein´n. Ick kann aobends nich maol inschlaopen mit mien kollen Fäute.“

-Gerd, dei achteran kummp, hätt’t mithört. Hei jaogd ers maol sien Präumken ´n poormaol hen un her un mennt gans dröge:     „Häbb gor kien Last mit. Wenn ick mien Fäute kold häbb, stäck ick´se miene Marie achtervör!“

-Franz winkt aff: Jao- jao, dien Schnack kennt wi aale. Dat hölpt mi nu aower nich… Paul – hör tou, dou us drokke ´n poor Schluck. Dat warmt van binnen nao buten.“

-Clemens kummp inne Dörn. Bernd achteran. Bernd spräck Clemens fors an:: „Nu kiek eis dei Clemens, häss di losräten? Schön, dat du eis woller toukicks.“

-„Jao, Mini is bi Pastors Liese, sei wull noch Missen läsen laoten.“

-Willi,  August, Korl un Jan kaomt an. Willi har´t noch jüss mitkrägen: „Ick häbb´t seihn, at sei dor rin güng. Wat Liese ehr wull all vertelln mott. Bit dei woller rut kummp, kanns wull besaopen wän.“

-Clemens: „Besaopen? Nä, soväl wull ick  nu uck nich drinken.“

-Bernd fang an targen: „Häss wull nich soväl bi di, wa? Diene Mini hollt di wull´n bäten kott…“

-Clemens: „Ja, dor häss recht, dann kanns du jo ein´n utgäben.“

-Bernd: „Dat wull´s woll. Fette Göse den Mors schmeern. Dat kann ick uck laoten.“

-Korl mennt gans dröge:“Och, nu laot denn Clemens doch. Hei maokt dat richdig, kann in Ruhe sien Schluck drinken, un Mini lätt vör siene arme Seele ´ne Misse läsen.“

-Fennand kummp rin. Na, biss uck hochkaomen“, fang Bernd an, „du häss´t gout, draffs lange schlaopen. Bi diene Sefa ehrn Ümfang bliff et jo länger düster inne Kaomern. Hihihi.“

-Fennand treckt sien Rock ut, sett´t sick an Dischk un sägg gans ruhig: „Dat stimmt, miene Frou is dick, aower du biss dumm. Blots – miene Frou kann affnähm´n!“

-Jonathan, dei olle Lehrer, is jüss rienkaomen un gaiht dor fors tüschken: „Nu hört up mit so’ne Käbbelei. Dat giff doch uck noch Änneres tou beschnacken…Wat holl gi dann van usen neien Kaplaon. Dei har doch vandaoge wücklich ´ne feine Prädigt.“

-Willi mennt gans dröge: „Aower laogen hätte uck. Hei häff sägg, in meines Vaters Haus sind viele Wohnungen… Stimmt nich – ick kenn siene Öllern. Dei harn blots´n lüttket Hüerhuus. Dei harn nich maol Platz för ehre Kinner!“

-Jan: „Och du Dräömel, dei mennde doch usen Hergott. Hei hätt ute Bibel vördraogen. Na, dann häss du wull fräuher inne Schoule nich uppasst.“

-„Kunn hei nich“, röpp Bernd, „hei is doch all in dei veierten Klasse             wägen Körpergröße entlaoten worn, hihihi.“

-„Datt moss du uck noch jüss säggen“, schnaut Willi trügge. „Ick seih’t noch genau vör mi. Du seets doch immer up´n lessden Platz. Wi sägg man immer: Dümmer gaiht´t nümmer!“

-Kraomers Jonathan nappkoppt un sägg liese: „Wi mien Vörgänger all sä: Wenn hier eines Daoges dei Dummen utstarwt, dann     häbbt dei Lüe et wiet bit nao’n nächsden  Naober!“

-Nu versöch Franz dor woller´n bäten Ruhe rin tou bringen: „Laot´t doch dei Targereie. Mi gefallt dat in use Karken immer gout. Wenn dei Örgel spält, dei schöne Akustik.“

-„Jao“, kummp Willi dortüschken, „ick häbb´t uck raoken, dei goue             Akustik. Dat is Punkelbrot- un Götte-Tied..!“

Franz: „Och jao, du weiß doch, laot den Wind man gout dör dei Böxen waihn, dann kann dei Doktor sick anne Morse klain!“

-„Ouh – hör mi doch up mit dei Doktors“, Willi kummp up Tour´n: Nu gaiht et dei Doktors an Kraogen.

Aower dat vertell ick dat nächsde Maol… (Deil 2)

Bi us tou Huus...

Dei wedd Koopmann…

04/24 – Dei wedd Koopmann.. 

Dat wör fräuher in ein katholschken Huuse so, wenn´n Kind geborn wör, möss et binn´n poor Daoge bi´n Pastor tou Döpe anmeld´t wern. Wör dat nich passeiert, geew et Arger: Pastor köm rut un mök ein Donnerwetter…

So schall et uck bi mi wäsen wän. Use harn´t wull vergäten. Pastor wör´t aower tou Ohrn kaom´n, stünd  inne Dör un hüllt siene Anspraoke.

Aower nich lange. Nao´n Tiedlang frög hei sinnig nao, wat´t dann worn wör, Junge off´n Wich? Dunn köm us Opa in´t Spill: Opa Hogenbögen – ut Bad Hogenbögen. Säen wi immer, weil –  ja weil, dat mott ick kott vertelln…

Dor in „Bad Hogenbögen“ achtern Huuse löp´ne lüttke Bäke langes. Dei har mien Kuseng up´n poor Meter ´n bäten breier maokt. Wenn hei dei dann upstaude, harn wi´ne Baodeanstalt, sogor mit fleiten Waoter..

Baodesaoken bruukden wi nich. Wi harn jo´ne Ünnerbüx an. Aff un tou krabbeln eis´n poor lüttke Fische off Frösche inne Büx. Dat tickelde immer so schön – ´ne herlicke Saoke…

Jedenfalls har Opa Hogenbögen denn Infall, mi hertouhaolen. Ick wör jüss uppe un nehm bi us Mamm´miene „Maohltied“ in. Opa schnappde mi, trück mi dei Peien ut, un settde mit splitternaokt bi´n Pastor up´n Schoot.

Dor sehg hei jo wull, wat et wör. Gans verlägen mennde hei: „Oh, wi schön, is´n stramm´n Jungen. Ja, un..“, hei wüss wull nich so recht, wat hei mit mi anfang´n schull, schaukelde mi aal hen un her un frög: „Wat schalle dann eines Daoges maol wern?“

Opa Hogenbögen keek´n Pastor so schräg van ünn´n nao baoben – un woller rünner – an, un sä gans wichtig:

„Dat weit ick all, dat wedd maol´n Koopmann. Kiek maol up diene Büx, sien eiersden Kunn´n häff hei all anschäten..!“

>

Wo heitde dei noch

Dat Radio van Finanzamt …

03/24 – Dat Radio van Finanzamt …

Jeds Johr uppe Wiehnachtsfiern wüdd bi us disse G’schichte vertelld:

Dat hannelt van eine öllere Frau. Dei wör gans alleine.  Sei läwde aower gans sümig (bescheiden), nur Musik möchde sei  för ehr Läben gern. Dorvör har sei so’n schönet ollet Radio. Dat wull sei nich missen.

Nu wör dat Mallör, dat dit Radio vör Wiehnachten kaputt güng. Wat nu? Dei Radiomann köm, keek un schüddelde mit’n Kopp:“Oma, dat is nich billig. So’ne Reparatur kosst bi so´n old Radio wull’n hunnert Mark“. „Jao, aower dei häbb ick nich“ sä Oma, „wo schall ick dei hernähm’n?“

„Ja, dat weit ick uck nich“ wör dei kott aff, „wenn’t nich häss, dann schriew man an’n Wiehnachtsmann“.

Oma, all´n bäten tüdelig, mök dat un geew den Breif den Postboten mit…

Dei Postbote aower wüss nich so recht, wat hei mit so’n Breif anfangen schull. Hei wull Oma nich vör’n Kopp stöten un köm nao langen Äöwerleggen dor up, den Breif nao’t Finanzamt tou bringen…

Dor wör dat Süfftige. Dei Finanzbeamte, dei Omas Breif läsde, schüddelde uck blots mit’n Kopp. Aower hei har Mitleid mit dei ölleren Frou un dachde nao. Dunn köm köm dei Idee, för Oma ’n touminnes bäten tou sammeln.

Gedaon – hei kreeg dorbi glatt sämzig Euro tousaome. Also schreew hei Oma woller trügge, dat sei up Grund van ehrn Gesuch an denn Wiehnachtsmann ehr sämzig Euro schicken kunn’n..

Oma wör d‘ baobenuppe un röp fors den Radiofritzen an. Un richdig un gout, dei mök ehr dat Radio uck för sämzig Mark woller fardig…

Oma wör so glücklich, dat sei endlick woller ehre Musik hörn kunn. Sei dachde sick, nu moss doch uck dankbor wän, settde sick hen un schreew nochmaol an den Wiehnachtsmann:

„Välen Dank, leiwe Wiehnachtsmann, för dei sämzig Euro. Aower wenn du dat nächsde Maol woller Geld schicken dais, dann dou dat nich aower’t Finanzamt. Dei Spitzbuben häbbt dor doch glatt 30 Euro aftrocken..!“

Use Kläönschnacker

Kerls hollt Fräuhschoppen…


05/24 – Kerls hollt Fräuhschoppen… (Deil 2)

Winterdag – Dei Kerls häbbt all gout Spräkwaoter un sünd nu aower dei Doktors an lästern ...

-Willi: „Korl, worüm biss du nich mehr tougange. Ick bün dor bi usen neien Doktor wän, weil mi dei lünke Arm küllt. Dat ligg an´t Öller, mennde dei doch glatt. Ick häbb üm blots scharp ankäken un sägg, mien rechte Arm kellt nich, un dei is genau so old..!“

-August lacht luut: „Mäöt wi jo wull aal wat verkehrt verstaohn: Use Naober Clemens, is nich dei Hellste, gi kennd ehm ja, hätt´n             Unfall hat..“

-„Wat säggs du, Haoks Clemens, un´n Unfall, wi gaiht dat denn? Dei hätt sick doch mit jede Arbeit vertörnt…“

-August lacht: „Mach wull, aower´ne Kouh häff üm up siene Kloorn pett´t un hei möss in´t Krankenhuus. Use Liese is dor jo un hätt üm fraogt, off hei´n Schieber häbbn wull. Clemens har gans dröge mennt: Nä, danzen kunn hei noch nich woller, un wenn, dann nur Walzer… Ha, ha, ha!“

-„Mit dissen Doktor kaom ick uck nich tourechte“, bring Bernd vör, „man weit gornich, wat hei mennt un wat hei will…
Ick har´n anroopen, weil´t usen Vadder nich gout güng. Düerde ewig bit hei köm, dunn keeke üm an, schüddelde aal man mit´n Kopp, güng wer rut un knurrde: íck mott mien Instrumente haolln…
Ick wüss eiers gornich, wat hei mennde un schnaude üm an: Du schass üm ünnerseuken un nich Musik maoken!“

-Franz – „Ja, wenn wi nu all tougange sünd, dann schall sick use Korl uck anhörn, wat Heidners Heini mit sien Nachfolger erläwt häbben will. Off dat wücklich stimmt, off naosägg is, weit ick nich – klingen dait’t gout:
Also, Heini wör bi´n Doktor wän, hei kunn nich richdig ute Büx. Wann haben sie denn Verdauung?, har Doktor fraogt. Heini dorup: Schmorns üm sesse. Aber das ist doch gut, zwar etwas früh – aber dennoch, har Doktor mennt. Heini har dunn gans bedreuwt utkäken: Aower dat zu früh – dat is doch dat Mallör, ick staoh eiers üm säben up..!‘

-Korl hört sick dat aal an un will nich trüggestaohn: „Och jao, wi Doktors sünd all wat gewöhnt, aower wi käönt et uck: Ick häbb mi lessdens falln un möss in´t Krankenhuus. As mi dei Schwester frög, off ick verhieraot´t wör, häbb ick ehr liese tou sägg: Jao, aower dat hier wör´n Unfall…

-Jonathan kck üm an gans schräg an un schüddelt mit´n Kopp: „Mit jou kanns nich kraomen“, knurrt  hei, „mi güng et lessdens uck nich gout. Doktor häff mi gornich richdig ünnersöch, sä fors, ick möss mi´n bäten inschränken, am besten uphörn mit Rooken, Drinken…
Ick häbb blots noch sägg: Hör´t wull all, miene Frou is all dor wän..!“  

-Clemens will betaohlen. „Paul waok up. Wat kriggs?“

-Paul kummp hoch un kick üm grot an: „Wenn du´t nich weiß – taihn Maark!“, un „is Mini denn all dor?“

-Sei räkt aff un Paul mennt touless: „Am bessden, du haols ehr aff, sons riet´t sick dei Froulüe doch nich los.“

-„Nee, nee – dat laot ick ick leiwer nao.“ Clemens schüddelt mit’n Kopp. „Villich draop ick dann’n Pastor noch. Dor häbb mi lessdens all mit hat.“

-„Wat?“, Franz, man kennt üm ja, wedd gans neischkierig. „Wat, dor kann man sick mit vertörnen? Häss ehm targt?“

-„Wat heit targt“, knurrt Clemens. „Ick mag einfach kiene Schlauschnacker. Hei köm bi us, bekeek usen neien Acker un mennde: Nu kiek eis an, wat man doch aals mit Gotts Hülpe henkriegen kann…

 Mi flög et dunn rut: Dann hars du hier maol kaom´n schull, as dien Chef hier allein an kraomen wör! Wäge wör hei.“

Franz up siene fromme Ort: „Bäten fosse wör´t jo. Aower wenn Mini ‚n poor Missen läsen lätt, schall´t wull woller gout wän.“

-Cl. „Häbb dacht: Beseuk maokt Fraide. wenn nich bi’t Kaom’n – nä nä, häbb achteran roopen: Wör nich so mennt!“

-Bernd d´tüschken: „Jetzt moss d´doch hen. Ick seih jüss, dat fang an tou räng´n, off schneien. Weer wedd leiper…“

-Nu wüdd Jan gans iewerig: „Wat säggs du? Oh Gott, wat för´n Mallör!“

-Willi – „Wat häss du denn nu för Käelte? Rängt di´t wo dör?

-„Nänä“, stäötert Jan, „miene Frou is doch mit ehrn Club nao´n Dings…- nao’n Wiehnachtsmarkt inne Stadt fäuhert…“

-Willi: „Ja un? Dei G´schäfte sünd doch vandaoge aopen. Dann kann se dor doch rin gaohn, wenn´t rängt…“

-Jan keek üm gans grot an: „Ja, dat is doch dat Mallör..!“

Sophie röpp ute Käöken: „Paul, Äten is fardig. Schmiet dei Lüe rut!“

-Dei Gäste kennt dat all un lacht blots. Ein nao’n änner betaohlt un dormit is dei Sönndaogs-Fräuhschoppen vörbi…


Bi us tou Huus...

Silvestertäöge…

KW 01 -Silvestertäöge . . .          

Wenn ick vandaoge in Fernsehen dei Randaolen seih, mag ick buld gornich vertelln, wat wi fräuher maokt häbbt. Doch dat güng bi us nich dorüm, änner Lüe tou schaoen, off irgendwat kaputt tou haun. Dat wör mehr Targerei. Ick vertell dat maol.

Deii Unsitte, Täöge sägg man wull, dat man up’n Olljohrsaobend irgendwat „utfräten“ möss, geew et  bis us all immer.  

Aal uptell´n kann ick dat nich mehr: Portens uthangen, Dörnklingen inschmeern, dei Huusdörn van buuten mit aal Gerümpel verbarrikadeiern un – dei Jungs häbbt uck maol fardig brocht, ein Ackerwaogen ut´nänner tou nähm´n, baoben up Huus tou bringen, woller tousaome tou stäken un mit Mess tou belaoen…

Ein Johr häbbt sei dat wull ‚n bäten tou dull dräben – bi Heidners maol woller. Heidners Finao har dei Näsen vull hat un har’t anzeigt. Dei Buurnvaogt, dei dei Anzeige upnaohmen möss, wör richtig bestött wän, van dat, wat Heidners Finao üm dor up ehre Ort tou Protokoll gäben har:

 „Der Pullerboom kam durch’s Hühnerloch – un zerstörte das Innere unserer Stöwmühle. Der Buck wuppte, sprang durch die Föske, mir vor die Bösste –  un ich fiel bewusst (?) um..!“

Doch ein’n van dei Jungs,dei dei Täöge sons gern mitmaokde, hätt sick in dat Johr sülwes rinlegg – Gaals Bernd.

Bernd wör kien „Kind van Traurigkeit“ , wenn et dorüm güng, änner Lüe ein uttouwischken. Vör allen Dingen nich up Olljohrsaobend. Dor wör hei immer ünnerwängs, üm irgend ein Ding tou draihn.

Dit Johr aower har hei kien Tied. Siene Leinao -dei wull hei buld hieraoten – har üm nao sick inlaorn. Sei wulln Korten spälen – naja, hei moss naogäben…

Dat wör all’n End nao Middernach – in’t Neie Johr, as Bernd mit Rad nao Huus hen fäuherde. Hei dachde noch so bi sick: Schaode, dat et all so laode is – ick har doch noch so gern wat maokt.

Wat’t aal so giff: Jüss at hei up dei Straoten nao Huus henbögde, kömen üm dor veier Bussen mit’n Ackerwogen intoumöte. Bernd wör d’ baobenuppe: „Jungs,“ sä hei, „ick weit wat, denn Waogen schkuw wi dor achter inne Bäke, ick hölp jou.“ Gesägg – gedaon!

Nächsden Morgen, Bernd har dei Keihe mölket un haolde Stroh ute Schürn. Dor sehg hei, dat er Ackerwaogen dor nich mehr stünd. Mein Gott, dachde hei bi sick, wo häbb ick denn dann laoten.

Hei kunn sick dat nich vorstell’n, schüddelde mit’n Kopp un güng in Huus toun fräuhstücken. Mit’n Maol, hei har sick buld verschlaoken, füllt üm wat in. Hei stöw hoch, suusde nao buuten – un in ein Karajeh nao dei Bäke hen. Richdig gedacht – dei Waogen inne Bake wör ehre…

Ja Bernard, gaoh dor man drokke aower weg, ditmaol häbbse di rinlegg..!“

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com