05/24 – Kerls hollt Fräuhschoppen… (Deil 2)
Winterdag – Dei Kerls häbbt all gout Spräkwaoter un sünd nu aower dei Doktors an lästern ...
-Willi: “Korl, worüm biss du nich mehr tougange. Ick bün dor bi usen neien Doktor wän, weil mi dei lünke Arm küllt. Dat ligg an´t Öller, mennde dei doch glatt. Ick häbb üm blots scharp ankäken un sägg, mien rechte Arm kellt nich, un dei is genau so old..!”
-August lacht luut: “Mäöt wi jo wull aal wat verkehrt verstaohn: Use Naober Clemens, is nich dei Hellste, gi kennd ehm ja, hätt´n Unfall hat..”
-“Wat säggs du, Haoks Clemens, un´n Unfall, wi gaiht dat denn? Dei hätt sick doch mit jede Arbeit vertörnt…”
-August lacht: “Mach wull, aower´ne Kouh häff üm up siene Kloorn pett´t un hei möss in´t Krankenhuus. Use Liese is dor jo un hätt üm fraogt, off hei´n Schieber häbbn wull. Clemens har gans dröge mennt: Nä, danzen kunn hei noch nich woller, un wenn, dann nur Walzer… Ha, ha, ha!”
-“Mit dissen Doktor kaom ick uck nich tourechte”, bring Bernd vör, “man weit gornich, wat hei mennt un wat hei will…
Ick har´n anroopen, weil´t usen Vadder nich gout güng. Düerde ewig bit hei köm, dunn keeke üm an, schüddelde aal man mit´n Kopp, güng wer rut un knurrde: íck mott mien Instrumente haolln…
Ick wüss eiers gornich, wat hei mennde un schnaude üm an: Du schass üm ünnerseuken un nich Musik maoken!”
-Franz – “Ja, wenn wi nu all tougange sünd, dann schall sick use Korl uck anhörn, wat Heidners Heini mit sien Nachfolger erläwt häbben will. Off dat wücklich stimmt, off naosägg is, weit ick nich – klingen dait’t gout:
Also, Heini wör bi´n Doktor wän, hei kunn nich richdig ute Büx. Wann haben sie denn Verdauung?, har Doktor fraogt. Heini dorup: Schmorns üm sesse. Aber das ist doch gut, zwar etwas früh – aber dennoch, har Doktor mennt. Heini har dunn gans bedreuwt utkäken: Aower dat zu früh – dat is doch dat Mallör, ick staoh eiers üm säben up..!’
-Korl hört sick dat aal an un will nich trüggestaohn: “Och jao, wi Doktors sünd all wat gewöhnt, aower wi käönt et uck: Ick häbb mi lessdens falln un möss in´t Krankenhuus. As mi dei Schwester frög, off ick verhieraot´t wör, häbb ick ehr liese tou sägg: Jao, aower dat hier wör´n Unfall…
-Jonathan kck üm an gans schräg an un schüddelt mit´n Kopp: “Mit jou kanns nich kraomen”, knurrt hei, “mi güng et lessdens uck nich gout. Doktor häff mi gornich richdig ünnersöch, sä fors, ick möss mi´n bäten inschränken, am besten uphörn mit Rooken, Drinken…
Ick häbb blots noch sägg: Hör´t wull all, miene Frou is all dor wän..!”
-Clemens will betaohlen. “Paul waok up. Wat kriggs?”
-Paul kummp hoch un kick üm grot an: “Wenn du´t nich weiß – taihn Maark!”, un “is Mini denn all dor?”
-Sei räkt aff un Paul mennt touless: “Am bessden, du haols ehr aff, sons riet´t sick dei Froulüe doch nich los.”
-“Nee, nee – dat laot ick ick leiwer nao.” Clemens schüddelt mit’n Kopp. “Villich draop ick dann’n Pastor noch. Dor häbb mi lessdens all mit hat.”
-“Wat?”, Franz, man kennt üm ja, wedd gans neischkierig. “Wat, dor kann man sick mit vertörnen? Häss ehm targt?”
-“Wat heit targt”, knurrt Clemens. “Ick mag einfach kiene Schlauschnacker. Hei köm bi us, bekeek usen neien Acker un mennde: Nu kiek eis an, wat man doch aals mit Gotts Hülpe henkriegen kann…
Mi flög et dunn rut: Dann hars du hier maol kaom´n schull, as dien Chef hier allein an kraomen wör! Wäge wör hei.”
–Franz up siene fromme Ort: “Bäten fosse wör´t jo. Aower wenn Mini ‚n poor Missen läsen lätt, schall´t wull woller gout wän.”
-Cl. “Häbb dacht: Beseuk maokt Fraide. wenn nich bi’t Kaom’n – nä nä, häbb achteran roopen: Wör nich so mennt!”
-Bernd d´tüschken: “Jetzt moss d´doch hen. Ick seih jüss, dat fang an tou räng´n, off schneien. Weer wedd leiper…”
-Nu wüdd Jan gans iewerig: “Wat säggs du? Oh Gott, wat för´n Mallör!”
-Willi – “Wat häss du denn nu för Käelte? Rängt di´t wo dör?
-“Nänä”, stäötert Jan, “miene Frou is doch mit ehrn Club nao´n Dings…- nao’n Wiehnachtsmarkt inne Stadt fäuhert…”
-Willi: “Ja un? Dei G´schäfte sünd doch vandaoge aopen. Dann kann se dor doch rin gaohn, wenn´t rängt…”
-Jan keek üm gans grot an: “Ja, dat is doch dat Mallör..!”
–Sophie röpp ute Käöken: “Paul, Äten is fardig. Schmiet dei Lüe rut!”
-Dei Gäste kennt dat all un lacht blots. Ein nao’n änner betaohlt un dormit is dei Sönndaogs-Fräuhschoppen vörbi…